Pregabalina to pochodna kwasu gamma-aminomasłowego (GABA). Substancja znajduje się w lekach stosowanych w leczeniu padaczki, stanów lękowych oraz bólu neuropatycznego pochodzenia obwodowego oraz ośrodkowego. Leki na bazie pregabaliny są wydawane wyłącznie na receptę i mogą być przyjmowane jedynie przez osoby dorosłe.

Pregabalina zazwyczaj wydawana jest w postaci tabletek twardych. Na rynku dostępne są opakowania, które zawierają 4, 28, 56 lub 70 tabletek.

W składzie leków, w których substancją czynną jest pregabalina najczęściej znajdują się również: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, talk, żelatyna, tytanu dwutlenek (E171), sodu laurylosiarczan, krzemionka koloidalna bezwodna, czarny tusz (zawierający: szelak, żelaza tlenek czarny (E172), glikol propylenowy, potasu wodorotlenek) i woda. Kapsułki 75mg, 100 mg, 200 mg, 225 mg i 300 mg zawierają żelaza tlenek czerwony (E172)

Pregabalina – przeciwwskazania

Nawet jeśli istnieją wyraźne przesłanki do podania pregabaliny, to jej stosowanie nie zawsze będzie bezpiecznie dla pacjenta. Przeciwwskazaniem do podania leku będzie uczulenie na pregabalinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą dodaną do leku.

Należy pamiętać, że lek nie jest przeznaczony dla dzieci poniżej dwunastego roku życia. Zaleca się, aby preparaty na bazie pregabliny przepisywać tylko i wyłącznie osobom dorosłym. Pregabalina może być niebezpieczna dla kobiet w ciąży oraz tych, które karmią dziecko piersią. W ich przypadku o zasadności zastosowania leku może zdecydować tylko i wyłącznie lekarz.

Szczególną ostrożność podczas przyjmowania leku powinny zachować osoby, które mają cukrzycę. W ich przypadku lek może przyczynić się wzrostu masy ciała. W niektórych przypadkach pregabalina wywołuje uczucie senności oraz zawroty głowy. Stosowanie leków na bazie pregabaliny może doprowadzić do zaburzeń wzroku oraz czynności nerek. Dolegliwości te są odwracalne i ustępują samoistnie po odstawieniu leku.

Ostrożność przy stosowaniu pregabaliny powinny zachować także osoby, które mają problemy z układem sercowo-naczyniowym. Dotyczy to przede wszystkim osób z niewydolnością serca. Osoby, które zmagają się lub zmagały z chorobą nerek lub wątroby przed rozpoczęciem kuracji powinny poradzić się lekarza.

Pregabalina – dawkowanie

Schemat przyjmowania leku zależy od rodzaju schorzenia i powinien być ustalony przez lekarza. Najczęściej jednak chorzy przyjmują dawki od 150 do 600 mg na dobę. W przypadku padaczki lekarz może rozpocząć kurację od dawki 150 mg na dobę (pregabalinę należy wtedy przyjmować 2-3 razy na dobę). W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować o zwiększeniu dawki do 300 mg, a nawet 600 mg. Zwiększanie dawki leku powinno odbywać się stopniowo.

Pregabalina może być przyjmowana z jedzeniem lub niezależnie od niego.

Pregabalina – interakcje z innymi lekami

Lek na bazie pregabaliny, tak samo, jak inne leki, mogą wchodzić w reakcje z innymi farmaceutykami. Tym samym osoby, które na stałe przyjmują leki, także te wydawane bez recepty, powinny poinformować o tym lekarza. Tylko specjalista może ocenić, czy ewentualne połączenie ich z lekiem na bazie pregabaliny będzie bezpieczne dla pacjenta. Działania niepożądane mogą być bardziej nasilone u pacjentów, którzy przyjmują Oksykodon (lek przeciwbólowy) oraz Lorazepam – (lek stosowany w stanach lękowych). Dodatkowo leków na bazie pregabaliny nie można łączyć z alkoholem.

Jak bezpiecznie przyjmować leki? Dowiesz się tego z filmu:

Pregabalina – działania niepożądane

Farmaceutyki z pregabaliną – tak samo, jak wszystkie leki – mogą wywoływać działania niepożądane. Do najczęściej występujących należą:

• zwiększenie apetytu;

• podwyższenie nastroju, splątanie, dezorientacja, spadek libido, problemy z erekcją, drażliwość;

• problemy z koncentracją, niezdarność, senność – tym samym podczas stosowania leków z pregabaryną odradza się prowadzenie pojazdów mechanicznych czy obsługę maszyn;

• uczucie mrowienia, drętwienie, uspokojenie, letarg, bezsenność, uczucie zmęczenia, dziwne samopoczucie;

• nieostre widzenie, podwójne widzenie;

• zawroty głowy, zaburzenia równowagi, suchość w ustach, zaparcie, wymioty, wzdęcia, biegunka, nudności, uczucie rozdęcia w jamie brzusznej;

• obrzęk ciała;

• zwiększenie masy ciała, skurcze mięśni, bóle stawów, bóle pleców, bóle kończyn oraz gardła;

• utrata apetytu, zmniejszenie masy ciała, małe stężenie cukru we krwi, duże stężenie cukru we krwi;

• zmiany w odbiorze własnej osoby, niepokój ruchowy, depresja, pobudzenie, zmiany nastroju, trudności ze znalezieniem właściwych słów, omamy, niezwykłe sny, napady paniki, apatia, agresja, podwyższony nastrój, zaburzenia psychiczne, trudności w myśleniu, problemy seksualne, w tym niezdolność do osiągnięcia orgazmu, opóźnienie ejakulacji;

• ruchy szarpane, osłabienie odruchów, zwiększona aktywność, zawroty głowy w pozycji stojącej, nadwrażliwość skóry, utrata smaku, uczucie palenia, drżenie przy wykonywaniu ruchów, zaburzenia świadomości, utrata przytomności, omdlenie, zwiększona wrażliwość na hałas, złe samopoczucie;

• suchość oczu, obrzęk oka, ból oka, osłabienie ruchów gałek ocznych, łzawienie, podrażnienie oczu;

• zaburzenia rytmu serca, przyspieszenie czynności serca, niskie ciśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze, zmiany rytmu pracy serca, niewydolność serca;

• nagłe zaczerwienienie skóry twarzy, nagłe uderzenia gorąca, trudności w oddychaniu, uczucie suchości w nosie, uczucie zatkanego nosa, zwiększone wydzielanie śliny, zgaga, uczucie drętwienia wokół ust, Pocenie się, wysypka, dreszcze, gorączka,

• drżenia i bóle mięśniowe, obrzęk stawów;

• trudności w oddawaniu moczu lub bolesne parcie na pęcherz, nietrzymanie moczu;

• osłabienie, pragnienie, ucisk w klatce piersiowej;

• podwyższone stężenie enzymów wątrobowych;

• obrzęk twarzy, swędzenie, pokrzywka, katar, krwawienie z nosa, kaszel, chrapanie;

• bolesne miesiączkowanie;

• marznięcie rąk i stóp.