Przyprawa była już znany Egipcjanom w V wieku p.n.e., czego potwierdzeniem jest fakt, iż jego nasiona zostały znalezione w najstarszych egipskich piramidach. Grecy i Rzymianie używali go w celach leczniczych i kosmetycznych, aby nadać rumieńców bladej cerze. Kumin często mylony jest z kminkiem perskim, chociaż to kompletnie inna przyprawa o innych właściwościach. Kminek słynie z pikantnego smaku, który nadaje potrawom i także ma korzystny wpływ na ludzkie zdrowie.

Więcej o kminku dowiecie się z filmu:

Co to jest kumin?

Kumin jest rośliną jednoroczną przynależącą do rodziny selerowatych. Jego łacińska nazwa to Cuminum cyminum. W Polsce jest znany także pod kilkoma alternatywnymi nazwami: kmin, kmin rzymski, kmin egipski, czy kmin pluskwi.

Kumin to roślina smukła, o wąskiej łodydze, dosyć wątła – często uginająca się pod własnym ciężarem. Dorasta maksymalnie do wysokości pół metra. Najczęściej jednak osiąga wysokość 30–40 cm. Liście kminu są pierzaste i złożone z nitkowatych odcinków – przypominają igiełki. Roślina wytwarza kwiaty o płatkach w kolorze białym, czerwonym lub różowym. Są one zebrane w baldach złożony z pokrywami i pokrywkami charakterystyczny dla roślin z rodziny selerowatych – na szypułkach baldachów I rzędu wyrastają baldachy II rzędu (tzw. baldaszki). Najważniejsza, spożywcza część kminu rzymskiego to jego owoce występujące w formie podwójnej rozłupni, która rozdziela się na dwie rozłupki – wewnątrz znajdują się nasiona wykorzystywane w kuchni i medycynie niekonwencjonalnej.

Kumin pochodzi najprawdopodobniej ze wschodnich obszarów nad Morzem Śródziemnym. Dzisiaj roślina ta nie jest spotykana w stanie dzikim – występuje wyłącznie w uprawach. Największe uprawy kuminu prowadzone są na terenach Indii, a także w Chinach, Uzbekistanie, Turcji, Maroku, Syrii, Chile, Meksyku oraz w niektórych krajach Europy Środkowej. W Polsce uprawiany jest niezwykle rzadko, ponieważ nie wykazuje wysokiej odporności na mrozy.

Kumin– właściwości zdrowotne

Nasiona kuminu pomagają zlikwidować wzdęcia i kolki. Mają działanie wiatropędne, łagodzą niestrawność i pobudzają żołądek do wydzielania soków trawiennych. Łagodzą biegunki i wykazują działanie przeciwwrzodowe. Mogą być z powodzeniem stosowane w dolegliwościach układu pokarmowego i w profilaktyce jego chorób..

Zobacz także: Jakie zmiany zachodzą w ciele, kiedy jemy ostre potrawy?

Kumin ma również właściwości przeciwwirusowe. Działa moczopędnie, oczyszczająco na drogi moczowe i napotnie, dlatego mogą stosować go osoby z problemami z układem moczowym, a także przy przeziębieniach, w celu oczyszczenia organizmu ze zbędnych toksyn. Roślina pozwala pozbyć się różnych infekcji. Działa również przeciwalergicznie.

Owoce i ziele kuminu pobudzają do pracy serce i układ oddechowy. Wzmacniają naczynia krwionośne, zmniejszają lepkość czerwonych krwinek (erytrocytów) oraz ochraniają wątrobę – największe laboratorium chemiczne w ludzkim ciele, którego właściwa praca wspomaga cały organizm

Kumin przede wszystkim ułatwia trawienie. Jest bardzo dobrym źródłem błonnika, więc ułatwia pozbycie się zbędnych kilogramów. Przyprawa posiada także silne działanie przeciwgrzybiczne i antybakteryjne. To zadziwiające, ale kumin dodawany do potraw przyspiesza gojenie się ran oraz stanów zapalnych układu pokarmowego. Przyprawa pomoże także osobom, które zmagają się z hemoroidami.

Kolejnym istotnym działaniem kuminu jest przeciwdziałanie cukrzycy, ponieważ zmniejsza ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Kumin działa także doskonale na schorzenia układu oddechowego, jak astma. Działa podobnie, jak środek wykrztuśny: rozluźnia zalegającą wydzielinę i ułatwia jej wykrztuszanie. Kumin jest także pomocny w przeciwdziałaniu przeziębieniom i infekcjom wirusowym, a to wszystko za sprawą olejków eterycznych, które działa odkażająco i zawartości witaminy C. Działa jak naturalny przeciwutleniacz, który chroni przed rozwojem choroby i wzmacnia odporność organizmu.

Kumin to także skarbnica żelaza, którego zawiera ponad 66 mg na 100 gramów. Dlatego jest niezwykle ważnym składnikiem w diecie kobiet w ciąży, karmiących piersią oraz dla wszystkich kobiet w trakcie menstruacji. Z tego powodu jest także polecany w menu osób zagrożonych anemią. Poza tym kumin jest świetnym źródłem wapnia, manganu, magnezu, fosforu, witaminy E i witaminy z grupy B.

Kumin - jak do stosować? 

Aby wykorzystać roślinę w celach leczniczych, warto sporządzić napar z łyżeczki nasion zalanych szklanką wrzątku. Po 10-minutowym parzeniu pod przykryciem i ostudzeniu napar należy odcedzić i pić.

Kumin stosowany jest najczęściej jako przyprawa – nieodłączny element curry i wielu innych dań kuchni orientalnej. Zmielony z solą i pieprzem można wykorzystać jako marynatę do mięsa. Pasuje do gulaszu, dań kuchni meksykańskiej  i węgierskiej oraz wielu ciężkich potraw, takich jak bigos.

Kmin rzymski a odchudzanie

Naukowcy z Iranu przeprowadzili eksperyment, którego wyniki dowodzą, że popularny kmin rzymski stanowi świetny środek w walce z nadwagą. W celu jego przeprowadzenia zaangażowano 88 osób zmagających się z nadwagą lub chorobą otyłości. Przez trzy miesiące zadaniem badanych było spożywanie ograniczonej dziennej liczby kalorii – zredukowano dzienną podaż o 500 kcal. Osoby były także przez cały ten czas pod nadzorem dietetyków. Autorzy eksperymentu stworzyli dwie grupy, z których jedna spożywała dziennie jedną łyżeczkę sproszkowanego kminu rzymskiego jako dodatek do dań, a druga stanowiła grupę kontrolną.

Zobacz także: Dlaczego warto jeść czarnuszkę?

Trzymiesięczny eksperyment irańskich badaczy wykazał, że osoby codziennie spożywające kmin rzymski straciły średnio ponad kilogram więcej od tych, które nie dodawały kuminu do posiłków. Odnotowano u nich także większą redukcję tkanki tłuszczowej – 14,6%, podczas gdy ubytek u pozostałych wyniósł zaledwie 4,9%.

Kumin podziałał także na trójglicerydy i poziom złego cholesterolu. U osób spożywających przyprawę odnotowano spadek poziomu trójglicerydów o 23 punkty, podczas gdy u pozostałych było to tylko 5 punktów. Fakt ten jest niezwykle istotny, ponieważ ich nadwyżka w organizmie może doprowadzić do chorób układu krążenia, cukrzycy typu II, otyłości, a nawet miażdżycy i zawału serca.

Zobacz także video: Właściwości kminku i kuminu