Jądro ogoniaste to jedno z jąder podstawy, czyli skupisk istoty szarej kresomózgowia. Leżą poza korą mózgową, a ich uszkodzenie daje objawy w postaci chorób układu ruchowego. Jądra podstawy zlokalizowane są w centralnej części ośrodkowego układu nerwowego, natomiast takie struktury jak jądro ogoniaste są w obu półkulach. Do jąder podstawy zalicza się także jądro półleżące, skorupę i gałkę bladą.

Jądro ogoniaste – co to jest?

Jądro ogoniaste to struktura o wydłużonym kształcie, przypominająca rogalik. Posiada głowę, trzon i ogon. Głowa połączona jest z jądrem półleżącym i skorupą. Dany obszar określa się w anatomii mianem prążkowia. Do jąder podstawy docierają włókna glutaminergiczne z kory mózgu, włókna pobudzające za pośrednictwem kwasu glutaminowego ze wzgórza, jak również włókna dopaminergiczne z istoty czarnej o działaniu hamującym lub pobudzającym, zależnie od receptorów.

Czym jest istota szara? Więcej dowiecie się z filmu:

Jakie funkcje pełni jądro ogoniaste?

Jądra podstawne poprzez współpracę z wieloma częściami mózgu. Tworzą pewnego rodzaju pętlę neuronalną, przez co wpływają na aktywność ośrodków w korze mózgu. W szczególności podkreśla się wpływ jąder podstawy na aktywność ruchową, choć oczywiście przypisuje się im również pośrednią rolę w procesach myślowych, emocjonalnych, poznawczych. W przypadku pojawienia się zaburzeń w zakresie jąder podstawy, w tym jądra ogoniastego, może dojść przede wszystkim do zaburzeń ruchowych, a mianowicie pojawienia się drżeń, ruchów mimowolnych, zaburzeń napięcia mięśni. Dlatego też łączy się takie choroby jak choroba Parkinsona czy pląsawica Huntingtona właśnie z zaburzeniami jąder podstawy.

Jądro ogoniaste a pesymistyczne podejście do życia

Okazuje się, że jądro ogoniaste może mieć zasadniczy wpływ na nastrój. Otóż stymulacja jądra ogoniastego u zwierząt doświadczalnych powodowała, że koncentrowały się minusach a niżeli na plusach danej sytuacji, często rezygnując z konkretnych działań. Okazywało się, że zwierzęta te wykazywały zdecydowanie wyższy poziom stresu i niepokoju niż pozostałe. Dalsze prowadzone badania pozwoliły wysnuć hipotezę, że zwierzęta, które mają intensywnie stymulowane jądro ogoniaste, mimomimo iż zrezygnowały z niektórych działań, to przede wszystkim unikały nieprzyjemnych sytuacji. Dajmy na to, jeśli zwierzę miało zbliżyć się po coś do jedzenia, jednak podejście do tej przekąski wiązało się z ochlapaniem go wodą, to te ze stymulowanym jądrem ogoniastym zrezygnowały z danej przekąski, by nie narazić się na nieprzyjemności. 

Przekłada się to na teorie, że jądro ogoniaste pośredniczy w podejmowaniu racjonalnych, opłacalnych decyzji. Jednak nie można zapominać, że należy to interpretować również w taki sposób, że aktywność jądra ogoniastego predysponuje do depresyjnych zachowań. Generuje bowiem skupianie się na niekorzystnych skutkach danego działania i unika szukania pozytywów.