Gronkowiec skóry to bakteria, która wchodzi w skład naturalnej mikroflory skóry. Dopóki jesteśmy zdrowi nie stanowi żadnego zagrożenia. Problemy mogą się pojawić w sytuacji gdy układ immunologiczny jest mocno osłabiony.

Gronkowiec skórny - jak do chodzi do zakażenia?

Gronkowiec jest szczególnie niebezpieczny dla osób z obniżoną odpornością. Do zakażenie dochodzi najczęściej u pacjentów po operacjach, po chemioterapii, u biorców narządów i szpiku kostnego.

W grupie największego ryzyka znajdują się również osoby z chorobami serca, nowotworami, chorzy po przeszczepach, pacjenci zaintubowani, pacjenci, którym wprowadzono do organizmu ciała obce (np. zastawki czy implanty), wcześniaki oraz osoby poddawane dializom. Jeśli bakterie przedostanie się do krwioobiegu może dojść do:

• zapalenia otrzewnej;

• zapalenia wsierdzia;

• zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych;

• zapalenia układu moczowego;

• zapalenia kości i szpiku.

W przypadku dzieci wystarczy drobne zranienie, aby patogen przedostał się do rany. Dlatego, aby uniknąć problemów trzeba dokładnie oczyścić i zdezynfekować ranę. Gronkowiec u dziecka może doprowadzić do zapalenia mieszków włosowych czy ropnia mnogiego.

Gronkowiec skóry - jak są objawy zakażenia?

Do najbardziej charakterystycznych objawów zakażenia należą zmiany skórne, u części pacjentów pojawiają się także wykwity oraz ropnie. W miejscu, w którym doszło do zakażenia może pojawić owrzodzenie, czyraki, jęczmienie. Pacjenci mogą się uskarżać na złe samopoczucie, a także ból w miejscu zakażenia. Dodatkowo u chorych pojawia się gorączka oraz osłabienie. 

U pacjentów, u których do zakażenia doszło w szpitalu może się rozwinąć zapalanie płuc lub zakrzepica.

Dlaczego niektóre bakterie są odporne na działanie antybiotyków? Odpowiedź znajdziesz w filmie:

Gronkowiec skórny - diagnoza

Zakażenie gronkowcem skórnym można potwierdzić, wykonując badanie krwi lub moczu. Dodatkowo pobiera się materiał z miejsca, w którym w pojawiły się zmiany skórze.

Gronkowiec skórny - leczenie

Infekcje bakteryjne leczy się przede wszystkim antybiotykiem. Niestety gronkowiec skórny to bakteria, która mutuje i niektóre jej szczepu uodporniły się na działanie powszechnie stosowanych antybiotyków. W takich sytuacjach chorym podaje się wankomycynę lub teikoplaninę, które zazwyczaj radzą sobie z lekoopornymi patogenami. W niektórych przypadkach dodatkowo stosuje się specjalne maści.

W leczeniu zakażenia wywołanym przez gronkowca skórnego ogromne znaczenie ma także wzmacnianie odporności chorego. Dlatego warto zadbać, aby w diecie pacjenta znalazły się zdrowe i pełnowartościowe produkty. Z diety chorego całkowicie powinny natomiast zniknąć używki (papierosy, alkohol).