Cukrzyca typu 1 występuje zazwyczaj przed 30. rokiem życia. Powodem zachorowania jest nieprawidłowa aktywność układu odpornościowego organizmu, który komórki beta trzustki uznaje za obce i niszczy je. Cukrzycę typu 1 charakteryzuje nagły początek, od momentu wykrycia wymaga leczenia insuliną. Nieleczona cukrzyca typu 1 może zakończyć się śmiercią pacjenta.
Cukrzyca typu 2 jest najczęściej występującym rodzajem cukrzycy. Zachorowalność rośnie wraz z wiekiem. Czynnikami ryzyka wystąpienia cukrzycy są: otyłość, brak aktywności fizycznej, cukrzyca w ciąży, urodzenie dziecka z masą powyżej 4 kg, cukrzyca w rodzinie, nadciśnienie tętnicze. Przyczyną podwyższonego poziomu glukozy we krwi jest jej nieprawidłowe wydzielanie lub słabsze działanie w organizmie.
Cukrzyca typu LADA zaliczana jest do cukrzycy typu 1, ale charakteryzuje ją powolnie postępujący proces niszczenia komórek beta trzustki. Ujawnia się najczęściej u osób po 35. roku życia. Osoby chore są przeważnie szczupłe.
Cukrzyca MODY - występuje bardzo rzadko. Powoduje ją genetyczne uszkodzenie komórek produkujących insulinę. Można ją zdiagnozować tylko na podstawie badania genetycznego.
Cukrzyca ciążowa - cukrzyca w ciąży może występować jako 1. cukrzyca przedciążowa, 2. hiperglikemia po raz pierwszy rozpoznana w czasie ciąży, ustępuje po urodzeniu dziecka. Ciężarne z cukrzycą są jednak bardziej narażone na pojawienie się cukrzycy typu 2 w przyszłości.
Inne specyficzne typy cukrzycy - powodują je niektóre leki, choroby gruczołów dokrewnych (nadczynność tarczycy, guz chromochłonny nadnerczy), choroby trzustki, zakażenia - np. różyczka, cytomegalia.