Przeprost jest wadą, wymagającą długotrwałej i wieloetapowej rehabilitacji. Bardzo często towarzyszy on różnym chorobom, w tym, m.in.: zespołowi Ehelersa-Danlosa oraz zespołowi Marfana. Niekiedy pojawia się również przy porażeniu mózgowym. Przeprost niekiedy utożsamiany jest z hipermobilnością.

Przeprost kolana – o czym może świadczyć?

Przeprost kolana jest wadą, która nieleczona może doprowadzać do uszkodzenia stawu, w tym przede wszystkim wiązadeł i chrząstki. Schorzenie to polega na nadmiernej ruchomości stawu kolanowego (poza swoją fizjologiczną osią). Przyczyną przeprostu kolana najczęściej są urazy wiązadeł, które powstają w wyniku upadku, wypadku komunikacyjnego lub aktywności fizycznej. Niekiedy przeprost stawu kolanowego może być konsekwencją zaniedbań w wieku dziecięcym. Dzieci mają tendencje do niewłaściwego układania nóg podczas chodu lub spoczynku, co najczęściej skutkuje wadami kręgosłupa, w tym również lordozą, której jednym ze skutków jest przeprost kolan. Schorzenie to może być również wynikiem skłonności genetycznych, przejawiających się nadmierną elastycznością struktur stawowych oraz zbyt słabymi mięśniami, odpowiedzialnymi za stabilność w kolanie. Za przeprost w stawie kolanowym może odpowiadać również blokada stawu skokowego oraz płaskostopie.

Układ kostny - jak działa? Dowiesz się tego z filmu:

Przeprost łokcia

Kolejnym popularnym typem nadmiernej ruchomości stawów jest przeprost łokcia, który charakteryzuje się zbyt dużym zakresem ruchu w łokciu. Podobnie jak przeprost stawu kolanowego, tak i przeprost łokcia, może być wynikiem urazu stawu łokciowego, w tym przede wszystkim wiązadeł lub torebki stawowej. Tego typu kontuzje najczęściej powstają podczas wykonywania codziennych czynności, takich, jak sprzątanie czy gotowanie. Urazy stawu łokciowego najczęściej występują u osób w podeszłym wieku oraz osób, które pracują fizycznie. Przeprostowi łokcia często towarzyszą dolegliwości bólowe oraz niekiedy również obrzęk stawu łokciowego.

Przeprost kręgosłupa

Stosunkowo częstym schorzeniem jest przeprost kręgosłupa, który polega na nadmiernej ruchomości stawów. Jest on niebezpieczny, ponieważ może prowadzić do złamania kręgosłupa. Najczęściej przeprost ten związany jest ze zmianami zwyrodnieniowo-zniekształcającymi, zachodzącymi w obrębie stawów kręgosłupa. Przyczyną przeprostu kręgosłupa mogą być również urazy, które zwykle spowodowane są: niefortunnym sokiem do wody i wypadkami komunikacyjnymi. Podstawowym objawem przeprostu kręgosłupa jest nadmierna ruchomość stawów, która zachodzi wówczas, gdy wykracza ona poza ustaloną normę.

Zespół nadmiernej ruchomości stawów

O zespole nadmiernej ruchomości stawów można mówić wówczas, gdy mamy do czynienia z jednoczesnym przerostem kolan, łokci oraz kręgosłupa. Najczęściej zespół ten ma podłoże genetyczne – związany jest z nieprawidłową anatomią tkanki, wpływającej na zakres ruchu. Nadmierna ruchomość stawów może być również nabyta, najczęściej w wyniku intensywnego wysiłku fizycznego w wieku dziecięcym. Zespołem tym zwykle dotknięte są osoby, zawodowo uprawiające balet, akrobatykę lub gimnastykę artystyczną. Nadmierna ruchomość stawów częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn, co związane jest z anatomią. Objawy zespołu nadmierne ruchomości stawów pojawiają się już we wczesnym dzieciństwie. Osoby, które zmagają się z tym schorzeniem, mogą mieć wadę kręgosłupa (najczęściej skoliozę i kifozę) oraz uskarżać się na ból stawów. Oprócz tego może pojawić się: poczucie zmęczenia oraz płaskostopie. Wśród długofalowych konsekwencji zespołu nadmiernej ruchomości stawów można wymienić: żylaki, przepuklinę, wypadanie macicy i odbytnicy oraz problemy z zajściem w ciąże.

Zespół Ehlersa-Danlosa a przeprost stawu kolanowego i łokciowego

Jednym z charakterystycznych schorzeń, związanych z przeprostem stawu kolanowego i łokciowego jest zespół Ehlersa-Danlosa. Jest to choroba genetyczna, związana z nadmierną ruchomością stawów. Wynika ona ze zbyt dużego stężenia kolagenu w stawach, a także w wiązadłach i skórze. Oprócz przeprostów charakterystycznym objawem tej choroby są również problemy z gojeniem się ran oraz podatność na różnego typu urazy. Niekiedy zespołowi Ehlersa-Danlosa może towarzyszyć tzw. stopa końsko-szpotawa, która jest wadą wrodzoną, polegającą na szpotawym ustawieniu stóp przy jednoczesnym przywiedzeniu przodostopia.