Prądy diadynamiczne (dd) wykorzystuje się u osób cierpiących na choroby stawów i kręgosłupa, dyskopatie, reumatyzm, dystrofie mięśniowe, nerwobóle lub stany po urazie mechanicznym. W zależności od leczonego schorzenia, fizjoterapeuta dobiera prądy o określonych parametrach. Prądy Bernarda mają jednak swoje ograniczenia i nie mogą być stosowane u osób z rozrusznikiem serca.

Czym są i jak działają prądy diadynamiczne?

Prądy diadynamiczne Bernarda cechują się niskimi wartościami częstotliwości w zakresie 50 i 100 Hz. Prądy Bernarda wysyłane są w postaci dopasowanych i regularnych impulsów, które mają za zadanie wywołanie określonej reakcji ludzkiego organizmu. Jest to zabieg całkowicie nieinwazyjny i sam w sobie nie wywołuje bólu. Pacjent poddany działaniu rożnych rodzajów prądów diadynamicznych może odczuwać jedynie niewielkie mrowienie w miejscu drażnienia. Czas trwania pojedynczego zabiegu to około 10 minut. Aby uzyskać najlepsze efekty, należy powtarzać zabiegi codziennie przez około 2 tygodnie.

Polecamy: Prądy tens pomocą w bólu – rehabilitacja, przeciwwskazania, zabiegi

Prądy diadynamiczne – wskazania

Prądy Bernarda mają szerokie spektrum działania i z powodzeniem stosowane są przy bólach kręgosłupa, dyskopatiach, schorzeniach reumatycznych lub urazach nerwu trójdzielnego lub splotu barkowego. Dobre rezultaty daje terapia prądami diadynamicznymi osób cierpiących na przewlekłe bóle mięśni.

Prądy diadynamiczne – przeciwwskazania

Niestety nie wszyscy mogą korzystać z dobroczynnego działania prądów diadynamicznych. W związku z tym, że pacjent ma do czynienia z prądem elektrycznym, nie może mieć w ciele żadnych generatorów prądu: rozruszników serca lub implantów metalowych (endoprotez). Dużym przeciwwskazaniem są również: podatność na zakrzepy (w tym zakrzepowe zapalenie żył), porażenia spastyczne, lokalne zaburzenia czucia, infekcje organizmu, stan po naświetleniu promieniowaniem jonizującym lub nowotwory. Z racji tego, że elektrody umieszcza się na skórze, musi być ona pozbawiona stanów zapalnych, co mogłoby zaostrzyć dolegliwości dermatologiczne. Podczas stosowania prądów diadynamicznych skutków ubocznych praktycznie się nie obserwuje. Jedynymi zagrożeniami mogą być lekkie podrażnienia i zaczerwieniania skóry.

Jak działa układ nerwowy? Dowiesz się tego z filmu: 

Prądy diadynamiczne – metodyka

Do zabiegów wykorzystuje się niewielkie, płaskie elektrody przewodzące, najczęściej wykonane z cyny. Ich wielkość jest zależna od miejsca, które będzie podlegało stymulacji. Standardowo należy zastosować dwie elektrody: katodę i anodę, aby między nimi mogło dojść do swobodnego przepływu prądu obejmującego leczony obszar. Aby zmniejszyć oporność, jaką naturalnie ma skóra człowieka, gazy z elektrodami nasączane są chlorkiem sodu. Podkłady z elektrodami nie mogą na siebie nachodzić. Fizjoterapeuta musi umocować elektrody na ciele pacjenta i za pomocą urządzenia generującego prąd manipuluje jego natężeniem tak, aby pacjent czuł się komfortowo. Wartość ta nie powinna przekraczać 3 mA. Pacjentom towarzyszy wówczas delikatne uczucie mrowienie lub „gilgotania”. Nie wolno samemu dotykać elektrod ani poprawiać ich lokalizacji na ciele. Po zakończeniu zabiegu fizjoterapeuta zmniejsza natężenie płynącego prądu do 0, po czym zdejmuje elektrody. W miejscu kontaktu elektrod ze skórą mogą pojawić się drobne zaczerwienienie lub wysypka. Zazwyczaj znikają po kilku minutach. Jeśli nie zejdą, może to świadczyć o uczuleniu na materiał, z jakiego wykonane są elektrody.

Polecamy: Elektroterapia – rodzaje, wskazania oraz przeciwwskazania

Wyróżnia się kilka rodzajów prądów dd, różniących się m.in. częstotliwością :

• DF – pochodzi od francuskiego diphase fixe i wykorzystuje prądy o częstotliwości 100 Hz, których czas impulsu wynosi 10 ms. Taki prąd zmniejsza napięcie mięśniowe chorego i jednocześnie działa znieczulająco.
  
• MF – od słów monophase fixe, wykorzystuje sinusoidalny prąd o częstotliwości 50 Hz z takim samym czasie trwania impulsów jak prądy DF. Prądy MF działają przeciwbólowo i odżywiają tkanki.
  
• CP – fr. courtes periodes, stosowany jest przede wszystkim przy krwiakach, które dzięki zabiegowi szybciej się wchłaniają. Ponadto prądy CP obniżają napięcia mięśniowe i zwiększają ukrwienie.
  
• LP – fr. longues periodes, wykorzystuje analogiczny prąd modulowany oraz przesunięcie w fazie o 180°. Działa przede wszystkim przeciwbólowo.
  
• MM – od francuskich słów monophase module, tak jak prąd LP jest modulowany w amplitudzie i wykorzystuje się go głównie do elektrostymulacji mięśni zdrowych lub uszkodzonych w niewielkim stopniu.