Naciągnięcie achillesa następuje zwykle w wyniku braku lub nieprawidłowo przeprowadzonej rozgrzewki, przetrenowania sportowego czy niefortunnego zdarzenia losowego, takiego jak poślizgnięcie się czy upadek. Objawy kontuzji ustępują po kilku dniach odpowiedniej terapii, a staw skokowy odzyskuje sprawność motoryczną.
Zobacz także:
Naciągnięte, zerwane lub naderwane ścięgno – leczenie. Budowa ścięgna
Kolano skoczka – na czym polega schorzenie, jak się objawia i jak je leczyć?
Zapalenie ścięgna ręki, nadgarstka lub mięśnia podkolanowego – objawy i leczenie
Naciągnięte ścięgno Achillesa
Naciągnięcie ścięgna Achillesa to bolesna kontuzja, do której dochodzi w wyniku nadmiernego przeciążania stawu skokowego i dolnej okolicy mięśni podudzia. Uraz zwykle jest skutkiem braku lub nieprawidłowo przeprowadzonej rozgrzewki, w których przebiegu mięśnie i stawy nóg nie zostały odpowiednio przygotowane do wysiłku fizycznego. Naciągnięty achilles może powstać także na skutek przetrenowania czy niefortunnego zdarzenia, jak poślizgnięcie się czy upadek. Istotą mechanizmu kontuzji są mikrouszkodzenia włókien ścięgnistych, czyli struktury twardszej i mniej elastycznej niż mięśnie tkanki łącznej włóknistej. Struktury ulegają nadmiernemu przesunięciu względem siebie i częściowo przestają utrzymywać spójność.
O naciągnięciu achillesa mówi się, kiedy uszkodzenia obejmują nie więcej niż 5 proc. powierzchni ścięgna. Skutkami urazu są stan zapalny, dolegliwości bólowe i inne objawy utrudniające poruszanie się. Jako pierwszą pomoc po naciągnięciu achillesa zaleca się zimny kompres. W dalszym etapie proponuje się bardziej zaawansowane metody leczenia.
Naciągnięte ścięgno Achillesa – objawy
Pierwszym i dominującym objawem naciągnięcia ścięgna Achillesa jest ból o charakterze punktowym. Ostra, kłująca bolesność nasila się podczas ruchu w stawie skokowym, obciążania kończyny dolnej oraz przy dotyku i ucisku miejsca urazu. Naciągnięty achilles manifestuje się również często krwiakiem podskórnym. Dodatkowo pojawia się obrzęk. Objawem towarzyszącym kontuzji może być skurcz łydki. Zespół dolegliwości przekłada się na utrudnienia w naturalnym, swobodnym poruszaniu się. Jeśli do naciągnięcia achillesa doszło w trakcie treningu, objawy kontuzji najczęściej pojawiają się następnego dnia bądź 2–3 dni po wysiłku. Pod wpływem odpowiedniej terapii symptomy ustępują po kilku dniach, a staw skokowy odzyskuje sprawność i siłę motoryczną.
Naciągnięte ścięgno Achillesa – leczenie
Naciągnięte ścięgno Achillesa wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. W chwili pojawieniu się bólu zaleca się przyłożenie zimnego kompresu, który schłodzi uszkodzone włókna, zmniejszy elastyczności tkanek kurczliwych, zwęzi rozszerzone naczynia krwionośne, ograniczy rozlewanie się krwiaka oraz zmniejszy obrzęk. Kilkuminutowy zabieg chłodzenia, powtarzany regularnie w ciągu dnia, można wykonać za pomocą worka z lodem, mrożonek czy specjalistycznego kompresu żelowego. Należy jednak pamiętać o nieprzykładaniu okładów bezpośrednio na skórę. Tego typu manewr grozi odmrożeniem tkanek powierzchniowych ciała. Zimny kompres poleca się owinąć ściereczką, ręcznikiem czy bluzką bawełnianą. Jednocześnie zalecany jest odpoczynek i oszczędzanie kontuzjowanej nogi. Rezygnacja z aktywności sportowej na czas rekonwalescencji, a także odpowiednia elewacja kończyny sprzyjają regeneracji uszkodzeń.
Naciągnięty achilles pomyślnie reaguje również na stabilizację, np. poprzez bandażowanie lub opaskę uciskową. Po zastosowaniu tego typu metod kontuzja zwykle ustępuje po 24 godzinach. W schorzeniu, jakim jest naciągnięcie ścięgna Achillesa, leczenie w dalszym etapie przewiduje inne metody uzupełniające.
Inne sposoby na naciągnięty achilles
W ostrej fazie naciągnięcia achillesa, czyli w czasie, kiedy występują ból, obrzęk i ograniczenie ruchomości, terapia przewiduje inne zabiegi rehabilitacyjne oraz farmakoterapię. Dla złagodzenia dolegliwości można sięgnąć po niesteroidowe leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, powszechnie dostępne w aptekach w formie tabletek, maści czy żeli. Wspomaganie regeneracji naciągniętych struktur ścięgna i uelastycznienie blizn powstałych w miejscu mikrouszkodzeń w dalszym etapie uwzględnia m.in.:
- zabiegi fizykoterapeutyczne, takie jak ciepłe okłady, laseroterapia czy ultradźwięki, czyli głęboki masaż falami akustycznymi – poprawiają miejscowe ukrwienie oraz mobilizują krwiaki do sprawniejszego wchłonięcia, a włókna achillesa do odzyskania właściwej elastyczności i długości;
- kinesiotaping, czyli dynamiczne plastrowanie rozciągowymi taśmami, które odpowiednio zaaplikowane, odciążają naciągnięte włókna, łagodzą ból, stabilizują achillesa i wspierają ruchomość całego stawu skokowego;
- ćwiczenia ruchowe, ukierunkowane na wzmocnienie ścięgna Achillesa i mięśni łydki oraz zwiększenie ruchomości stawu skokowego.
Jak jest zbudowany układ kostny? Dowiesz się tego z filmu:
Bibliografia:
1. Donatelli R., „Rehabilitacja w sporcie”, Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2010.