Odrobaczanie to pozbywanie się pasożytów ludzkich żerujących w ciele. Zdaniem Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) pasożyty są prawdziwą plagą! WHO szacuje, że pasożyty są przyczyną 14 mln zgonów rocznie!

Kiedy dochodzi do zakażenia?

Należy pamiętać, że pasożytami można zarazić się wszędzie. Najbardziej podatną na zakażenia grupą wiekową są dzieci, choć pasożyty atakują także osoby dorosłe. Zgodnie z wynikami badań opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia, 99,9% osób, które posiadają w domu zwierzęta, ma w swoich ciałach pasożyty. Pasożyty trafiają do organizmów z jedzeniem i piciem. Epidemiolodzy informują o dużym ryzyku infekcji larwami włośnia krętego w przypadku częstego spożywania mięsa wieprzowego, infekcji jajami glisty ludzkiej z powodu niedokładnego mycia spożywanych owoców i warzyw, a także zakażenia tasiemcami (po wypiciu skażonej wody ze stawu, jeziora lub rzeki). W przypadku dzieci (niekiedy także dorosłych) do zakażenia pasożytami dochodzi w wyniku nieprzestrzegania zasad higieny osobistej. Pasożytami można zakazić się także poprzez kontakt z brudnymi rękoma.

Zobacz także: Włośnica – objawy i leczenie, w jakiej temperaturze ginie?

Jak rozpoznać pasożyty w organizmie?

Symptomy obecności szkodliwych dla zdrowia i życia pasożytów są mało charakterystyczne i wiele osób myli je z przeziębieniem, grypą lub zatruciem. Niektóre, jak np. owsiki, na początku pobytu w ciele ludzkim nie dają żadnych oznak. Przykładowo, żerowanie glisty ludzkiej w jelitach powoduje najczęściej bóle brzucha, biegunkę, niekiedy zawroty głowy, a u małych dzieci – także uczucie lęku. Pozostałe pasożyty powodują również utratę apetytu i masy ciała, problemy z koncentracją, osłabienie, kaszel, gorączkę oraz szumy w oddechu.

Rodzice dzieci zakażonych pasożytami mogą zauważyć u pociech podkrążone oczy, wzmożoną chęć jedzenia słodyczy, senność, apatię i płaczliwość. Częsty jest również ból brzucha.

Odrobaczanie – co najpierw zrobić?

Nie należy rozpoczynać terapii przed stwierdzeniem obecności pasożytów w organizmie! Osoby podejrzewające występowanie pasożytów w swoim ciele powinny udać się do lekarza, zanim przystąpią do odrobaczania. Jeśli zachodzi ryzyko ich wystąpienia, w diagnozie mogą okazać się pomocne badania kału oraz krwi. Badanie kału jest nieco mniej skuteczne od morfologii i polega na przebadaniu trzech próbek kału. W badaniu krwi pobiera się jedną próbkę i analizuje ją pod kątem obecności pasożytów lub przeciwciał charakterystycznych dla pasożytów. Dopiero po uzyskaniu wyników lekarz dobiera skuteczną metodę odrobaczania. Nie warto robić tego na własną rękę!

Odrobaczanie naturalnymi metodami

Popularne metody odrobaczania podsuwa ziołolecznictwo. Pomocne w wypędzaniu pasożytów mogą okazać się herbatki bądź napary zawierające piołun, prawoślaz, bylicę i macierzankę. Należy jednak pamiętać, że te metody nie dają gwarancji wypędzenia z organizmu szkodliwych pasożytów i przynoszą efekty tylko w czasie ich zażywania. W wielu przypadkach, po odstawieniu ziół służących odrobaczaniu, pasożyty powracały po kilku tygodniach. Warto stosować je jako zdrowy dodatek do podstawowej terapii, która zazwyczaj polega na stosowaniu środków farmakologicznych. Pozostałymi naturalnymi środkami odrobaczającymi są wyciąg i nalewka z czarnego orzecha, balsam kapucyński, pestki dyni, czosnek, por a także koniak w połączeniu z olejem rycynowym.

Odrobaczenie – skuteczne środki, lekarstwa

Pośród sporej liczby środków farmakologicznych służących odrobaczeniu dominują 2 grupy: leki porażające układ nerwowy pasożytów i leki zakłócające przemianę materii pasożytów. Pierwsza grupa działa na zasadzie uszkodzenia układu mięśniowo-nerwowego, dzięki czemu pasożyty nieruchomieją i w konsekwencji samoczynnie są usuwane z jelit, w których najczęściej żerują. Lekarze zalecają stosowanie tych środków we wczesnym i dojrzałym stadium rozwoju pasożytów. Przykładowymi lekami są pyrantel (skuteczny w leczeniu m.in. owsicy, chorób wywołanych glistą ludzką, tęgoryjcem dwunastniczym i amerykańskim) i prazykwantel (zwalcza tasiemczyca).

Druga grupa zapobiega wchłanianiu glukozy przez pasożyty, co prowadzi do ich niedożywienia i w konsekwencji do obumarcia. Leki tego rodzaju są zalecane do walki z larwami pasożytów znajdujących się w jelitach. Przykładowe leki: niklozamid (na tasiemca), albendazol (na owsiki, glistę ludzką, włosogłówkę, tęgoryjca dwunastniczego i amerykańskiego, węgorka jelitowego, wybrane rodzaje tasiemca) i mebendazol (skutecznie wpływa na usunięcie larw owsików, włosogłówki, glisty ludzkiej i tęgoryjca). Należy pamiętać, że farmakologiczne leczenie jest zabronione u kobiet w ciąży i niewskazane karmiącym matkom. Leków odrobaczających nie powinno się podawać małym dzieciom i osobom cierpiącym na niewydolność wątroby.