Hemoroidy

Hemoroidy, czyli guzki krwawicze ma każdy z nas. Zbyt duży ucisk i wzrost ciśnienia zwłaszcza w końcówce ciąży, zmiany fizjologiczne, które zachodzą w ciele kobiety w czasie ciąży, a także silne parcie podczas porodu sprawiają, że przepływ krwi przez nie zostaje upośledzony. O tym, że coś zaczyna się dziać, kobieta orientuje się zazwyczaj po pewnym czasie, kiedy ból po porodzie naturalnym ustępuje. Pierwszym sygnałem, że coś zaczyna się dziać są swędzenie i pieczenie odbytu. W leczeniu najczęściej stosuje się farmakologię, którą powinien dobrać lekarz. Jeśli leki nie pomagają konieczne może być wykonanie drobnego zabiegu chirurgicznego. Do najczęściej stosowanych metod należą:

• krioterapia – wymrażanie żylaków odbytu;

• fotokoagulacja – wypalanie hemoroidów laserem;

• skleroterapia – zastosowanie iniekcji preparatu powodującego włóknienie hemoroidów;

• metoda Barrona – na nasadzie hemoroidu umieszcza się opaskę, która odcina dopływ krwi do żylaka, przez to ten obumiera i oddziela się od skóry.

Koszt tych zabiegów waha się od 150 do 2000 złotych. Narodowy Fundusz Zdrowia refunduje chirurgiczne wycięcie guzków krwawniczych i podwiązanie naczyń, które doprowadzały do nich krew. W niektórych ośrodkach wykonuje się metodę DGHAL. Podczas operacji lekarz zamyka naczynia, które są odpowiedzialne za powstanie hemoroidów. Polega on na założeniu szwów samorozpuszczalnych na wybrane naczynia.

Co zrobić, aby uniknąć hemoroidów? Odpowiedź znajdziesz w filmie:

Wypadanie odbytu

Przypadłość aż sześć razy częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn – to bym usunęła – pacjentki nie będą chciały rodzić naturalnie;)) W grupie ryzyka znajdują się te kobiety, które miały zszywane lub pęknięte krocze. Głównym czynnikiem ryzyka są przewlekłe zaparcia oraz żylaki odbytu Do przemieszczenia się tkanek może dojść podczas wypróżniania, kaszlu czy nawet kichania.

Jedyną skuteczną metodą leczenia wypadania odbytu jest leczenie operacyjne. Dzięki zabiegowi udaje się przywrócić prawidłową funkcję dna miednicy oraz naprawić nieprawidłowości anatomiczne. Operacja jest najczęściej wykonywana przezodbytniczo przez chirurga – specjalistę proktologa. Dobór metody leczenia zależy przede wszystkim od stopnia zaawansowania choroby, stanu ogólnego chorego, zgłaszanymi dolegliwościami, stanem anatomicznym i czynnościowym mięśni zwieraczy odbytu oraz umiejętnościami i doświadczeniem chirurga.

Nietrzymanie moczu

Nietrzymanie moczu, czyli mimowolne, niekontrolowane oddawanie moczu dwa razy częściej występuje u kobiet. Szacuje się, że taki problem może mieć nad 70 proc. Polek. Do najczęstszych przyczyn nietrzymania moczu zalicza się osłabienie mięśni dna miednicy, które mogło powstać w wyniku: ciąży, połogu, operacji ginekologicznych i położniczych, otyłości (obciążenie mięśni) lub naturalnie wraz z wiekiem. Na powstawanie schorzenia mają wpływ także częste choroby pęcherza (zapalenie pęcherza moczowego), niska podatność ścian pęcherza, nadmierna ruchomość cewki moczowej, a także zaburzenia neurologiczne – choroby i wady wrodzone. Przyczyną mogą być także choroby przewlekłe, np. cukrzyca, otyłość, nowotwory, depresja.

Aby pozbyć się problemu lekarz może zalecić regularne wykonywanie ćwiczeń, które wzmocnią mięśnie dna miednicy. Dodatkowe lekarz może zalecić przyjmowanie leków. Dobór farmaceutyków zależy przede wszystkich od przyczyny problemu. Jeśli ćwiczenia i farmakologia nie przynoszą efektów konieczne może być wykonanie operacji. Zabieg ma na celu podparcie cewki moczowej lub lepsze umocowanie szyi pęcherza moczowego.

Zobacz film i dowiedz się więcej o leczeniu nietrzymania moczu:

Baby blues

Szacuje się baby blues dotyka aż 80 proc. kobiet po porodzie. Charakteryzuje się on przede wszystkim obniżonym nastrojem. Kobieta ma pretensje do siebie, że nie ma siły lub nie potrafi opiekować się dzieckiem. Bardzo często młoda matka wstydzi się mówić o swoich obawach, bo nie chce być uznana przez otoczenie za złą matkę. Co gorsza, oliwy do ognia często dolewa partner, który nie rozumie, dlaczego kobieta nie cieszy się macierzyństwem, a zamiast tego jest wiecznie zmęczona, opryskliwa i nie potrafi sobie poradzić z najprostszymi czynności, nie tylko przy dziecku. Baby blues może mieć różne nasilenie i bardzo różny przebieg. Kobieta może doświadczyć jedynie chwilowego spadku nastroju lub poważnego załamani, które może się utrzymywać nawet kilka tygodni. Jeśli baby blues nie mija i stan kobiety się pogarsza można podejrzewać depresję, a ta wymaga już specjalistycznego leczenia.

Trzeba sobie zdawać sprawę, że nie ma leku na baby blues. Kobieta powinna mieć świadomość zmian, które wywoła w jej ciele ciąża i koktajl hormonalny, który jej towarzyszy. Choć obniżony nastrój po porodzie jest naturalny, to każdy mężczyzna i świeżo upieczony ojciec też powinien o tym wiedzieć i w miarę możliwości wspierać swoją partnerkę i odciążyć ją z niektórych obowiązków, a także okazywać jej wsparcie. Wychowywanie dziecka i opieka nad nim to zadanie dla obojga rodziców, nie tylko kobiety, i oboje powinni być w nie tak samo zaangażowani.

Konsultacja merytoryczna: dr n. med. Ewa Kurowska, ginekolog, położnik, Szpital Medicover