Leczenie biologiczne zalicza się do najnowszych metod terapeutycznych. Jest alternatywą dla standardowych sposobów terapii, które nie zawsze przynoszą skutek. Jest bardzo skuteczne, ale, mimo że pozostaje często jedyną deską ratunku, jest bardzo drogie. Stąd jego wykorzystanie w terapii jest ograniczone.

Co to jest leczenie biologiczne?

Leczenie biologiczne to współczesna forma terapii stosowana w celu wzmocnienia systemu odpornościowego. Dlatego wykorzystywana jest w chorobach na tle autoimmunologicznym, czyli w stanach, gdy układ odpornościowy organizmu reaguje nieprawidłowo na komórki i tkanki własnego organizmu. Mimo że jest to metoda o wysokiej skuteczności, koszty jej stosowania przewyższają koszt standardowych sposobów terapii. Dlatego też leczenie biologiczne zarezerwowane jest wyłącznie dla przypadków o najcięższym przebiegu, spełniających określone kryteria. Czasami musi być wprowadzone jako alternatywa dla leczenia tradycyjnego, które z jakichś powodów nie może być zastosowane. Dzięki leczeniu biologicznemu pacjenci mogą uchronić się przed inwalidztwem. Leki wykorzystywane w tej terapii to specjalne białka, które pozwalają wpływać na przebieg procesów zapalnych w organizmie.

Kiedy stosowana jest terapia biologiczna?

Leczenie biologiczne wykorzystywane jest w terapii chorób o podłożu autoimmunologicznym. Przede wszystkim stosuje się je w przypadku łuszczycy i jej powikłań w postaci łuszczycowego zapalenia stawów. Leczenie biologiczne może być wykorzystywane w takich stanach jak: zesztywniające zapalenie stawów, młodzieńcze zapalenie stawów czy reumatoidalne zapalenie stawów. Znajduje zastosowanie również w terapii biologicznej choroby Leśniowskiego-Crohna czy też wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.

Zobaczcie na filmie, w jaki sposób zahamować rozwój reumatoidalnego zapalenia stawów:

Przeciwwskazania do leczenia biologicznego

Leczenie biologiczne nie może być przeprowadzone u każdego. Istnieje szereg przeciwwskazań do jego stosowania, do których zalicza się:

• czynne zakażenie gruźlicą,
  
• utajone zakażenie gruźlicą,
  
• czynne choroby nowotworowe,
  
• chorobę nowotworową w ciągu ostatnich 5 lat,
  
• sepsę, posocznicę, czyli ciężkie postacie zakażeń uogólnionych,
  
• ropnie,
  
• zaburzenia odporności objawiające się tzw. zakażeniami oportunistycznymi, czyli zakażeniami wywołanymi drobnoustrojami nieatakującymi zdrowych osób,
  
• zapalenie nerwu wzrokowego,
  
• choroby demielinizacyjne (przebiegające z uszkodzeniem osłonek mielinowych nerwów),
  
• niewydolność oddechową,
  
• niewydolność serca w ciężkim stadium,
  
• ciążę,
  
• karmienie piersią.
  

Leczenie biologiczne zazwyczaj nie jest stosowane u dzieci. Istnieje również wiele przypadków klinicznych, które należy rozpatrzeć indywidualnie. Są stany, w których terapia tego typu jest możliwa, ale musi być prowadzona z ogromną ostrożnością. W takiej sytuacji mogą być osoby zakażone wirusem HIV lub wirusowym zapaleniem wątroby.

Leczenie biologiczne – skutki uboczne

Leczenie biologiczne jest formą terapii, która jest zazwyczaj bardzo dobrze tolerowana przez chorych. Mimo że zdarzają się skutki uboczne stosowanych leków, to jednak są one uznane za bardzo bezpieczne. Mogą pojawić się następujące objawy:

• nudności,
  
• wymioty,
  
• bóle mięśni,
  
• bóle głowy,
  
• problemy z połykaniem,
  
• reakcje miejscowe w postaci zaczerwienienia skóry, pokrzywki czy obrzęku w miejscu wstrzyknięcia,
  
• infekcje górnych dróg oddechowych,
  
• zapalenie zatok,
  
• zapalenie dróg moczowych,
  
• zakażenia prątkami gruźlicy,
  
• zakażenia listeriozą,
  
• zakażenia legionellą
  
• choroby grzybicze,
  
• zakażenia wirusowe,
  
• nawroty wirusowego zapalenia wątroby typu B,
  
• nasilenie niewydolności krążenia,
  
• nasilenie chorób związanych z demielinizacją układu nerwowego,
  
• zapalenie nerwu wzrokowego,
  
• zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych.
  

Leczenie biologiczne może być również swego rodzaju stymulatorem dla uaktywnienia się innych chorób, w tym schorzeń układu nerwowego czy tocznia układowego. Niektóre leki wykorzystywane w tej terapii mogą przyczynić się do podwyższenia ryzyka rozwoju raka skóry, chłoniaków i nowotworów.