Zapalanie pęcherza moczowego

Pieczenie i ból przy oddawaniu moczu, częste wizyty w toalecie czy napięcie i ból w podbrzuszu to najbardziej charakterystyczne objawy zapalenia pęcherza moczowego. Schorzenie ma podłoże bakteryjne i najczęściej za jego rozwój odpowiada Escherichia coli, która naturalnie występuje w ludzkim organizmie. Choć bytuje przede wszystkim w okolicy odbytu, to czasem zdarza się, że zostaje przeniesiona w okolice pochwy i cewki moczowej. Jeśli się tam dostanie – zaczyna osiadać i namnażać się na ścianach pęcherza moczowego, co w konsekwencji prowadzi do rozwoju stanu zapalnego. Do przeniesienia bakterii dochodzi najczęściej podczas seksu, ale nie tylko. Źródłem problemu może być także niewłaściwa higiena lub noszenie bielizny, która nie przepuszcza powietrza i skóra nie może swobodnie oddychać.

Zapalenie pęcherza moczowego, aż cztery razy częściej dotyka kobiety. Dlaczego? U pań cewka moczowa jest dużo krótsza niż u mężczyzn. W przypadku pań mierzy zaledwie 4-5 centymetrów, zaś u panów – aż 15-20 centymetrów. Ale nie tylko długość w tym przypadku ma znaczenie. Najwięcej kłopotów sprawia fakt, że cewka moczowa znajduje się bardzo blisko pochwy i odbytu, tym samym przeniesienie bakterii z odbytu do pochwy, a w konsekwencji do pęcherza moczowego jest dużo łatwiejsze. Zapalenie pęcherza najczęściej leczy się antybiotykiem.

Infekcje intymne

Pieczenie, swędzenie czy upławy to najczęstsze objawy infekcji intymnej. Do jej rozwoju mogą doprowadzić wirusy, bakterie czy drożdżaki, ich nosicielem jest zazwyczaj parter kobiety, który nieświadomie podczas seksu przekazuje swojej partnerce chorobotwórcze drobnoustroje. Ale nie jest do jedyne źródło zakażenia. Infekcję można złapać choćby na basenie, czy nosząc bieliznę wykonaną ze sztucznego, nieoddychającego materiału lub stosując nieodpowiednie środki do higieny intymnej. Jak sobie z nimi poradzić? Przede wszystkim udać są specjalisty, który zrobi wymaz, ustali przyczynę problemu i przepisze odpowiednie leki. Takiej konsultacji nie powinny odkład te panie, u których takie infekcje często nawracają, być może konieczne będzie wykonanie dokładniejszych badań, nie tylko kobiety, ale i jej partnera. Czasem, aby odbudować florę bakteryjną pochwy i przywrócić jej równowagę konieczne może być długotrwałe przyjmowanie probiotyków.

Część kobiet zamiast puść do lekarza próbuje samoleczenia. Taka „terapia” będzie miała sens i przyniesie efekty tylko wtedy, gdy zostanie wprowadzona odpowiednio szybko.

Nietrzymanie moczu

Nietrzymanie moczu, czyli mimowolne oddawanie moczu dwa razy częściej występuje u kobiet. Dolegliwość najczęściej jest spowodowana osłabieniem dna miednicy, do którego mogło dojść w czasie ciąży, połogu, operacji ginekologicznych i położniczych. Do osłabienie mięśni dna miednicy przyczynia się także nadmierna masa ciała, częste zapalenie pęcherza moczowego, nadmierna ruchomość cewki moczowej, a także zaburzenia neurologiczne – choroby i wady wrodzone. Nietrzymanie moczu częściej pojawia się u kobiet, które chorują na cukrzycę, nowotwory oraz depresję. Ich osłabienie to także naturalny etap związany ze starzeniem się organizmu.

Kobietom, które zmagają się z nietrzymaniem moczu zaleca się wykonywanie specjalnych ćwiczeń, które wzmacniają mięśnie Kegla. Dodatkowo lekarz może wprowadzić leczenie farmakologiczne. Jeśli ćwiczenia i leki nie pomagają konieczne może być wykonanie zabiegu operacyjnego. W niektórych przypadkach leczenie uzupełnia się o psychoterapię.

Zobacz film i dowiedz się więcej o nietrzymaniu moczu:

Zespół policystycznych jajników

Wielotorbielowatość, czyli zespół policystycznych jajników (PCOS) to zaburzenie hormonalne, które charakteryzuje się nadmierną produkcją męskich hormonów płciowych oraz nieprawidłowym przebiegiem owulacji, a nawet jej brakiem. Schorzenie ma swój początek w okresie dojrzewania, rozpoznawane jest zazwyczaj po 20-25 roku życia. Mimo że zespół policystycznych jajników diagnozowany jest stosunkowo często, to lekarze nie potrafią wyjaśnić co przyczynia się do rozwoju choroby. Zdaniem specjalistów decydujące mogą być czynniki genetyczne.

Do najbardziej charakterystycznych objawów PCOS należą wzrost masy ciała, nieregularne miesiączki, zmiany trądzikowe ma twarzy, szyi i ramionach, nadmierne owłosienie, zakola, podwyższony poziom cukru we krwi, a także trudności z zajściem w ciążę. Schorzenie leczy się lekami antyandrogenowymi oraz dwuskładnikowymi tabletkami antykoncepcyjnymi.

Niestety leczenie jest długotrwałe i nie da się go całkowicie wyleczyć. Na szczęście właściwie dobrana terapia pozwala kobiecie normalnie funkcjonować i nie przekreśla jej szans na dziecko.

Tarczyca

Chora tarczyca nie daje charakterystycznych objawów, dlatego postawienie prawidłowej diagnozy nie zawsze jest łatwe. Dolegliwości, które powinny zaniepokoić i skłonić do wizyty u endokrynologa to m.in:

• trudność w połykaniu;

• silny ucisk w okolicach szyi;

• nadpobudliwość;

• spadek masy ciała;

• szybka akcja serca;

• osłabienie mięśniowe;

• częste biegunki;

• pieczenie gałek ocznych;

• wytrzeszcz;

• zaburzenia widzenia;

• wysuszenie skóry (zwłaszcza na łokciach i kolanach);

• wzrost masy ciała (często bez zwiększenia tkanki tłuszczowej);

• objawy depresji;

• zaparcia;

• niepłodność;

• objawy niewydolności krążenia;

• zwolnienie rytmu serca.

Aby potwierdzić chorobę tarczycy lekarz powinien zlecić badanie krwi z oznaczeniem hormonów tarczycy, czyli TSH, fT3 i fT4, a także wykonać USG tarczycy. Na tej podstawie będzie mógł ocenić pracę gruczołu i wprowadzić odpowiednie leczenie. Do najczęściej diagnozowanych chorób tarczycy należą – niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, wole tarczycy, zapalenie lub powiększenie tarczycy.

Dlaczego tarczyca choruje? Powodów może być wiele np. niedobór jodu, uszkodzenie gruczołu, choroby autoimmunologiczne, a także ciąża i zachodzące w tym czasie zmiany w kobiecym ciele.

Konsultacja merytoryczna: dr n. med. Ewa Kurowska, ginekolog, położnik, Szpital Medicover