Operacja prostaty to zabieg, który przeprowadza się w przypadku rozrostu stercza i nieskuteczności dotychczas podjętych metod leczenia choroby nowotworowej lub wysokiego stopnia jej zaawansowania. Intensywny rozwój medycyny i technologii przyczynił się do powstania nowoczesnych metod leczenia, które w porównaniu z klasycznymi zabiegami są mniej inwazyjne, obarczone mniejszym ryzykiem powikłań, wymagają krótszej hospitalizacji i rekonwalescencji.

Co to jest operacja prostaty?

Operacja prostaty to zabieg stanowiący element terapii w przypadku rozrostu i nowotworu gruczołu krokowego, zwanego też sterczem, który stanowi część męskiego układu moczowo-płciowego. Zabieg zalecany jest wówczas, gdy dotychczas podjęte metody leczenia okazały się nieskuteczne oraz u chorych stwierdza się m.in.: powtarzający się krwiomocz, kamienie w pęcherzu moczowym, znaczne zaleganie moczu, duże uchyłki pęcherza moczowego, nawracające zakażenia układu moczowego, nietrzymanie moczu, niewydolność nerek. W zależności od m.in.: doświadczanych objawów, ogólnej kondycji zdrowotnej, stopnia nasilenia zmian, prawdopodobnej prognozy stanu zdrowia, lekarz razem z chorym ustalają najbardziej odpowiednią metodę operacji prostaty.

Operacja prostaty metodą HIFU

Metoda HIFU uważana jest za najbardziej innowacyjną spośród dotychczas stosowanych metod operacji prostaty. Zabieg wykonywany jest przy użyciu robota medycznego. Chorego poddaje się znieczuleniu dolędźwiowemu. Sonda zabiegowa wprowadzana jest per rectum, czyli doodbytniczo. Przesyła obraz prostaty do konsoli i wysyła wiązki fal ultradźwiękowych, które niszczą zmienioną chorobowo tkankę. Zabieg trwa 1,5–2,5 godziny. HIFU charakteryzuje się bardzo małą inwazyjnością, krótkim okresem hospitalizacji, małym ryzykiem powikłań.

Co zrobić, aby uniknąć problemów z prostatą? Dowiesz się tego z filmu:

Operacja prostaty zielonym laserem

Operację prostaty zielonym laserem w nomenklaturze medycznej określa się fotoselektywną waporyzacją gruczołu krokowego. Zmienione chorobowo tkanki traktuje się wiązką światła, która prowadzona jest laserowym włóknem. Położenie sondy monitorowane jest cały czas na ekranie. Operacja prostaty laserem zielonym charakteryzuje się małym stopniem inwazyjności i niemalże brakiem krwawienia, a w przypadku gdy ono wystąpi, laser automatycznie je likwiduje, zamykając naczynie krwionośne. Konieczna jest za to sprawna ręka lekarza, którego zadaniem jest utrzymywanie lasera 1 mm od tkanki. Zabieg trwa około 60 minut i wymagana jest zazwyczaj jednodniowa rekonwalescencja w szpitalu. Specjaliści uważają tę metodę za złoty standard w leczeniu chorób prostaty.

Przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego (TURP)

Operacja prostaty metodą TURP (z ang. transurethral resection of the prostate), czyli przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego, to obecnie jeden z częściej wykonywanych zabiegów w przypadku łagodnego przerostu prostaty. To rodzaj zabiegu endoskopowego, który wykonuje się przez cewkę moczową. Zabieg przeprowadza się zazwyczaj w znieczuleniu podpajęczynówkowym. W TURP używa się resektoskopu. To narzędzie endoskopowe z układem optycznym i pętlą elektryczną. Podczas wycinania chorej tkanki odbywa się od razu koagulacja krwawiących naczyń. Wyciętą tkankę usuwa się, wypłukując przez płaszcz resektoskopu. Chory po zabiegu pozostaje na oddziale przez 2–3 dni. Z operacji prostaty TURP nie mogą skorzystać mężczyźni o objętości stercza przekraczającej 80 ml, z zakażeniem układu moczowego, zaburzeniami krzepnięcia, zesztywnieniem stawów biodrowych uniemożliwiającym ułożenie w pozycji ginekologicznej.

Klasyczna operacja usunięcia prostaty

Operacja usunięcia prostaty znana jest także jako adenomektomia. Ma otwarty charakter i wykonywana jest najczęściej z dostępu nadłonowego lub przez krocze. Przeprowadza się ją w znieczuleniu ogólnym. Po usunięciu stercza cewkę moczową łączy się z pęcherzem i wprowadza cewnik, który umożliwia oddawanie moczu po operacji na około 2–3 tygodnie. Zabieg wiąże się ze sporą utratą krwi, dłuższym niż wyżej wymienione metody pobytem w szpitalu, który wynosi około 7 dni, i większym ryzykiem powikłań.

Jak wygląda leczenie przerostu prostaty? Dowiesz się tego z filmu:

Możliwe powikłania po operacji prostaty

Najczęstszym powikłaniem po operacji prostaty jest problem nietrzymania moczu. Brak kontroli nad mikcją staje się źródłem problemów higienicznych, wpływa negatywnie na samopoczucie, pewność siebie i utrudnia kontakty międzyludzkie. Nietrzymanie moczu po operacji prostaty ma zazwyczaj charakter wysiłkowy i utrzymywać się może nawet do roku od przeprowadzenia zabiegu. Spowodowane jest uszkodzeniem zwieracza wewnętrznego zlokalizowanego na czubku stercza, który bardzo trudno oddzielić od wycinanego gruczołu. Mężczyźni zmagający się z tym problemem mogą korzystać ze specjalnych wkładek higienicznych lub zacisku na członek.

Negatywnym skutkiem operacji prostaty bywa impotencja. Za stan ten odpowiada uszkodzenie nerwów przebiegających w okolicy stercza odpowiedzialnych za powstanie i utrzymanie wzwodu. Operacja otwarta wiąże się z ryzykiem krwawienia podczas zabiegu, pooperacyjnego zakażenia dróg moczowych, zapalenia najądrzy, ejakulacji wstecznej, czyli cofania się nasienia przy wytrysku do pęcherza moczowego, zwężenia cewki moczowej lub szyi pęcherza moczowego w wyniku powstania zrostów lub blizn.

Rekonwalescencja po operacji prostaty

Długość rekonwalescencji po operacji prostaty determinowana jest inwazyjnością wykonanego zabiegu. Jednakże każdemu mężczyźnie zaleca się odpoczynek, spożywanie dużej ilości płynów, unikanie podnoszenia ciężkich przedmiotów, okresową wstrzemięźliwość seksualną.