Sperma to wydzielina będąca produktem męskich narządów płciowych, która zawiera w sobie męskie gamety niezbędne do zapłodnienia komórki jajowej. Od składu chemicznego spermy, jej jakości, ilości oraz budowy i ruchliwości plemników zależy płodność mężczyzny. Jednym z zaburzeń jest hiperspermia, czyli jej zbyt duża objętość.
Czym jest hiperspermia?
Hiperspermia oznacza wydzielanie zbyt dużej ilości nasienia podczas jednego wytrysku. Stwierdza się ją, kiedy objętość porcji spermy wynosi więcej niż 6 ml. Istotne jest, że wraz ze zwiększeniem wydzieliny produkowanej przez pęcherzyki nasienne i gruczoł krokowy nie wzrasta liczba plemników. Przyczyną hiperspermii mogą być długa abstynencja seksualna (poprzedzona wcześniejszym regularnym współżyciem), zapalenie gruczołu krokowego oraz nadmierna aktywność wydzielnicza pęcherzyków nasiennych.
Gruczoł krokowy to niewielki narząd należący do męskiego układu płciowego, który znajduje się poniżej pęcherza moczowego. Odpowiada za produkcję wydzieliny stanowiącej nośnik plemników. Jest ona mętna i biała, ma odczyn kwasowy i charakterystyczny zapach. Zapalenie gruczołu krokowego to choroba, która może pojawić się w każdym wieku. To częsta dolegliwość, której przyczyną jest infekcja bakteryjna lub wirusowa. Poza hiperspermią jej objawem jest ból podczas wytrysku, zaburzenia erekcji i dyskomfort w podbrzuszu.
Natomiast pęcherzyki nasienne są parzystym narządem umiejscowionym w okolicy pęcherza moczowego. Ich pracę pobudzają męskie hormony płciowe. Są one odpowiedzialne za wydzielanie składników spermy (białek, prostaglandyn, enzymów i fruktozy) oraz około 70% objętości ejakulatu. Z tego powodu skutkiem ich wzmożonej aktywności wydzielniczej jest hiperspermia.
Zobaczcie, kto i kiedy może skorzystać z banków nasienia:
Jak rozpoznać hiperspermię?
U mężczyzny prawidłowa ilość spermy wydalanej podczas jednej ejakulacji wynosi 2–5 ml. W jednej porcji może znaleźć się nawet 500 milionów plemników (norma to 20 milionów plemników na 1 ml spermy). Hiperspermia może być rozpoznana tylko podczas badania nasienia, czyli seminogramu. Polega ono na przekazaniu do laboratorium próbki nasienia, które oddaje się do specjalnego pojemniczka podczas masturbacji. Bardzo ważne, aby trafiła do niego cała uzyskana jednorazowo porcja spermy. Następnie ejakulat jest oceniany pod kątem właściwości fizykochemicznych (pH, objętości, barwy, odczynu, czasu upłynnienia, lepkości, konsystencji). Ocenie podlegają również plemniki – ich liczba, ruchliwość, budowa i żywotność. Normy badania nasienia zostały ustalone przez Światową Organizację Zdrowia. Przedstawiają się następująco:
- pH: >7,2,
- objętość: 2–5 ml,
- całkowita liczba plemników: >39 mln,
- liczba plemników w 1 ml nasienia: >15 mln,
- żywotność plemników: >58%,
- całkowita ruchliwość plemników: >40%,
- procent plemników o prawidłowej budowie: >4%.
Hiperspermia a płodność
Hiperspermia może istotnie wpływać na płodność mężczyzny. Dzieje się tak, ponieważ wraz ze wzrostem objętości ejakulatu nie zauważono równoczesnego zwiększenia całkowitej liczby plemników ani ich koncentracji na 1 ml spermy. Są to dwa najważniejsze parametry oceniane podczas badania nasienia. Ich poprawna wartość oznacza, że mężczyzna jest płodny.
Hiperspermia i związana z nią mała liczba plemników w stosunku do całej objętości nasienia może być przyczyną problemów z zapłodnieniem. Jeżeli po roku regularnego współżycia bez zabezpieczenia nie doszło do zapłodnienia, para powinna udać się do kliniki leczenia niepłodności w celu wykonania badań diagnostycznych. Testom powinni poddać się jednocześnie mężczyzna i kobieta. Poza seminogramem wykonuje się badanie ultrasonograficzne (USG) jąder, najądrzy i powrózków nasiennych oraz biopsję jądra.
Leczenie hiperspermii
Hiperspermia w większości przypadków jest spowodowana abstynencją seksualną. Powrót do regularnego współżycia powinien sprawić, że problem ustąpi. Warto, aby mężczyzna poddał się również diagnostyce w kierunku zapalenia gruczołu krokowego. W tym celu wskazane jest wykonanie badania ogólnego moczu oraz posiewu, ponieważ za infekcję najczęściej odpowiadają bakterie. Leczenie choroby jest długotrwałe. Mężczyzna powinien stosować antybiotyk, leki rozkurczowe, przeciwzapalne i przeciwbólowe. Zalecane jest także picie dużej ilości wody, odpoczynek, nasiadówki i zmiana diety – bezwzględne wyeliminowanie alkoholu, kofeiny i pikantnych przypraw. Aby zapobiec zapaleniu gruczołu krokowego, należy unikać infekcji układu moczowo-płciowego lub wdrażać ich wczesne leczenie.