Przyczyną fetyszyzmu mogą być nieprzyjemne doświadczenia, pochodzące jeszcze z czasów dzieciństwa. Niekiedy powstaje dopiero w okresie dojrzewania. Utrudnia życie i podejmowanie kontaktów z innymi.

Zobacz także: Pierwsza wizyta u seksuologa – jak wygląda, kiedy jest potrzebna i dlaczego nie warto jej unikać?

Czym jest fetyszyzm?

Fetyszyzm to parafilia seksualna, a więc zaburzenie preferencji dotyczących kontaktów płciowych. Jej istotą jest osiąganie seksualnej satysfakcji głównie lub jedynie poprzez kontakt z fetyszem, czyli obiektem pobudzającym. Fetyszyści w języku potocznym to osoby, które bardzo lubią np. pewne gadżety erotyczne. Najczęściej fetyszem stają się części ciała, np. stopy, tatuaże bądź kolczyki lub charakterystyczne elementy sylwetki, np. kolor skóry bądź otyłość. Tego typu upodobania klasyfikuje się jako zaburzenie, kiedy:

• impulsy, fantazje bądź zachowania w sferze seksualności wywołują duży dyskomfort bądź upośledzenie życia zawodowego, społecznego bądź negatywnie wpływają na inną część codziennego funkcjonowania;
  
• impulsy, fantazje bądź zachowania w sferze seksualności pojawiają się przez co najmniej sześć miesięcy i nawracają, mają silne działanie podniecające i są związane z nieożywionymi obiektami bądź przedmiotami;
  
• fetysze nie ograniczają się do urządzeń i gadżetów przeznaczonych do mechanicznego stymulowania narządów płciowych bądź elementów kobiecej garderoby, które służą do przebierania się.
  

Zobacz także: Seks w samochodzie – najlepsze pozycje, jak się kochać w samochodzie?

Rodzaje fetyszyzmu

Najczęściej występujące fetysze to elementy garderoby, akcesoria wykonane z gumy kauczuku, buty, części ciała, skóra i miękkie tkaniny. Do tej grupy należą także pociąg do niskich mężczyzn (nanofilia), fetysz włosów (trychofilia), podniecenie na widok osób odsłaniających swoje mięśnie, np. w trakcie ćwiczeń (kratofilia) oraz fetysz pępka (alvinofilia). Dobrze znanym fetyszem jest agorafilia, gdy podniecenie wywołują miejsca publiczne. Widok okaleczonego bądź zdeformowanego ciała partnera seksualnego powoduje wzrost libido u osób z akrotomofilią, zwaną też dysmorfofilią. Kreowanie ról z okresu niemowlęcego podnieca autonepiofilów. Endytofilia to określenie na pojawianie się satysfakcji seksualnej jedynie w kontakcie z ubranym partnerem. 

Zobacz także: Wibrator – dla kobiet i mężczyzn, analny, łechtaczkowy czy „króliczek”

Obcowanie pod kątem seksualnym z osobami zmarłymi jest zwane nekrofilią. Z kolei koprofil podnieca się na skutek kału i czynności związanych z nim. Wlew doodbytniczy powoduje satysfakcję u klizmafilów. Mocz wywołuje dreszczyk emocji u urofilów. Okaleczone ciało podnieca natomiast apotemnofilów. Grawiditofilowie są pobudzeni seksualnie na widok brzucha ciężarnych kobiet. Pigmalionizm, zwany także agalmatofilią, polega na osiąganiu satysfakcji poprzez patrzenie na wizerunki: rzeźby, zdjęcia oraz obrazy. Stopy podniecają podofilów, a inny kolor skóry – heterochomofilów. Ozolagnia to podniecenie na skutek kontaktu jedynie z zapachem partnera seksualnego zarówno pod postacią zapachu okolic intymnych, perfum bądź kosmetyków. Inne, może mniej znane, ale równie zadziwiające filie to:

• akrotomofilia - satysfakcja osiągana na skutek kontaktu z osobą o amputowanych kończynach – najczęściej nogach;
  
• ocololinctus – lizanie gałki ocznej; jest ona jednak mocno negowana przez okulistów, którzy twierdzą, że tego typu preferencje seksualne mogą doprowadzić do infekcji oka lub uszkodzić rogówkę, a nawet doprowadzić do utraty wzroku;

Zobacz także: Jak działa pierścień erekcyjny?

• pubefilia – pożądanie i podniecenie wywołują włosy łonowe;
  
• hybristofilia – pociąg seksualny odczuwany w kontakcie z osobą, która popełniła ciężkie przestępstwo, np. morderstwo bądź gwałt; to zaburzenie często pojawia się u kobiet, które były ofiarami znęcania się bądź nadużyć seksualnych w czasie dzieciństwa;
  
• nasolinus – w tym przypadku podniecenie wywołuje ssanie nosa partnera.
  

Zobacz także: Seksoholizm – jakie ma objawy? Leczenie uzależnienia od seksu

Leczenie fetyszyzmu

Fetyszyzm dezorganizuje życie i może doprowadzić do destrukcyjnych zachowań. Osoby z parafilią seksualną powinny poddać się terapii. Leczenie zawsze odbywa się za ich zgodą. Najczęściej stosuje się terapię awersyjną. Jej istota to wywoływanie negatywnych uczuć na skutek kontaktu z fetyszem. Przykładowo: osoba którą podniecają buty, w trakcie ich oglądania zostaje porażona prądem elektrycznym o niewielkim natężeniu lub dostaje środek wywołujący wymioty. Innym rodzajem terapii jest psychoanaliza. Skierowana została do tych fetyszystów, którzy potrafią kontrolować impulsy wywoływane przez fetysz. Dzięki niej pacjent uczy się nowych zachowań i umiejętności, które pomagają zwalczyć to zaburzenie. Reorientacja reakcji seksualnych to także kolejny etap terapii awersyjnej. Ten proces sprawia, że bodźce seksualne, które do tej pory nie były dla niego atrakcyjne, wywołują podniecenie. Poprawia to samopoczucie pacjenta, pozwala mu odzyskać godność i przywrócić poczucie własnej wartości.