Bigoreksja może być przyczyną nieumiarkowanego, wręcz chorobliwego, dążenia do poprawienia muskulatury ciała. Osoby cierpiące na zaburzenie mają tendencje do zbyt intensywnych treningów na siłowni, połączonych z rygorystyczną dietą, a często również z suplementacją i przyjmowaniem sterydów.

Czym jest bigoreksja?

Mechanizm działania bigoreksji jest bardzo podobny do zaburzenia określanego mianem anoreksji. Cierpiąca na nie osoba nie akceptuje własnego wyglądu i uzależnia się od dążenia do jego ciągłego poprawiania. Zarówno jedna, jak i druga choroba mają podłoże psychiczne, ale powodują fizyczne uszkodzenia organizmu. Mimo spędzania wielu godzin na siłowni bigorektycy są ciągle niezadowoleni ze swojego ciała. Lekarze szacują, że na chorobę cierpi około 10% osób trenujących kulturystykę, z tym że w większości przypadków ma ona formę łagodną i nie prowadzi do uszkodzeń ciała. Dopiero skrajne uzależnienie od siłowni zaczyna być niebezpieczne.

Należy pamiętać, że sama aktywność fizyczna niesie za sobą wiele korzyści, w tym zdrowotnych. Ćwiczenia dopasowane do potrzeb i wydolności organizmu chronią przed wieloma chorobami i dolegliwościami. Ruch jest jednym z lepszych lekarstw. Problem pojawia się wówczas, kiedy rozpoczyna się proces dążenia do idealnej sylwetki, która tak naprawdę nie istnieje. Najczęściej cierpiący na zaburzenie postrzegają siebie jako osoby o zbyt szczupłej sylwetce, pozbawionej odpowiedniej muskulatury. Mechanizm choroby bierze się z braku akceptacji siebie, pogłębionego przez popularyzowany obecnie kult wytrenowanego i zdrowego ciała. Wraz z rozwojem choroby starania bigorektyka zaczynają przeobrażać się w obsesję, a uzyskane efekty nigdy go nie zadowalają.

Badania potwierdzają również, że zaburzenie najczęściej jest diagnozowane u osób, które w dzieciństwie miały problem z funkcjonowaniem w grupie i relacjami z rówieśnikami. W starszym wieku trudności w relacjach z bliskimi jeszcze bardziej się pogłębiają. W swoich dążeniach bigorektycy pragną tylko własnej akceptacji – zupełnie nie interesują ich opinie innych.

Dysmorfia mięśniowa – dlaczego jest tak poważną chorobą?

Ponieważ bigoreksja jest poważnym zaburzeniem psychicznym, wymaga specjalistycznego leczenia. Niestety osoby dotknięte chorobą rzadko kiedy szukają pomocy, ponieważ nie widzą w swoim zachowaniu nic złego ani niepokojącego. Często w celu poprawy wyglądu, a przede wszystkim muskulatury, sięgają po wspomaganie, które nie ogranicza się wyłącznie do suplementów diety.

 Osoby dotknięte dysmorfią mięśniową często przyjmują sterydy anaboliczno-androgenne, czyli syntetyczne pochodne testosteronu (męskiego hormonu, którego działanie polega m.in. na poprawie przyswajania białka, a przez to prowadzi do rozrostu mięśni). Niestety substancja blokuje wytwarzanie naturalnego hormonu, stąd osoby ze zdiagnozowaną dysmorfią mięśniową mają, w przypadku stosowania sterydów, problemy z płodnością lub potencją. W młodym wieku dochodzi dodatkowo do zahamowania wzrostu.

Konsekwencją bigoreksji jest wyniszczenie organizmu i powstawanie poważnych chorób. W przypadku przyjmowania sterydów przez dłuższy czas, poza problemami z płodnością, może dojść do niekontrolowanych wybuchów agresji na skutek zbyt dużej ilości skumulowanej energii. Z drugiej strony osoby te mają tendencję do popadania w głębokie depresje, które w skrajnych przypadkach mogą doprowadzić do próby samobójczej. Podjęcie leczenia na tym etapie jest bardzo trudne, ponieważ sterydy uzależniają. Ponadto bigorektycy są bardziej podatni na wystąpienie m.in. raka wątroby czy płuc. U mężczyzn może dojść do przerostu prostaty i pogorszenia jakości plemników, podczas gdy u kobiet do rozrostu tkanki w okolicach sutków (tzw. ginekomastii). Przyjmowanie substancji wspomagających prowadzi też do miażdżycy i zwiększa ryzyko zawału i udaru.

Bigoreksja – objawy

Objawy bigoreksji charakteryzują się pogłębiającym się niezadowoleniem z wyglądu własnego ciała. Bigorektyk zaczyna postrzegać swój wygląd w sposób fałszywy, a jednocześnie nie potrafi określić celu i tego, jak powinna wyglądać idealna sylwetka. Ma tendencję do bardzo częstego mierzenia obwodu np. klatki piersiowej czy bicepsów i porównywania wyników z innymi. Dodatkowo stosuje rygorystyczną dietę, którą stanowią wysokobiałkowe posiłki. Tymczasem białko bardzo obciąża organizm, zwłaszcza narządy, które pełnią zasadniczą rolę w metabolizowaniu pokarmów. Ponieważ dotknięte zaburzeniem osoby wykluczają z posiłków tłuszcz, często pojawiają się u nich niedobory witamin, np.: A, D, E i K (czyli witamin rozpuszczalnych w tłuszczach).

Dysmorfia mięśniowa prowadzi do tego, że pomimo świadomości, jak bardzo sterydy szkodzą organizmowi, bigorektycy i tak je stosują, ponieważ najważniejsze jest dla nich osiągnięcie celu. Ponadto często izolują się od ludzi, gdyż kontakty towarzyskie zazwyczaj kolidują z ich napiętym planem treningowym.