Amigdalina jest popularnie nazywana witaminą B17, choć nie należy do związków organicznych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Związek w niektórych krajach jest uznawany za bezpieczny środek do usuwania guzów nowotworowych, co sprawia, że jest stosowany w onkologii w miejsce chemioterapii i zabiegów. W naszym kraju nie jest metodą medyczną, a jedynie środkiem medycyny alternatywnej, którego skuteczność nie jest jednak do końca potwierdzona. Ponadto amigdalina w organizmie rozkłada się na cyjanowodór, co przy zwiększonym dawkowaniu może prowadzić do zatrucia. Nie powinna więc stanowić podstawowej metody leczenia onkologicznego.

Witamina B17 (amigdalina) – występowanie

Witamina B17 jest związkiem chemicznym z grupy glikozydów. Występuje w wielu roślinach, jej obecność jest wyczuwana przez nas przy spożywaniu owoców, gdyż to ona powoduje gorzki posmak w okolicach pestek. Najwięcej B17 znajduje się w pestkach migdałowca (stąd nazwa związku) oraz orzechach makadamia i nerkowca. Poza tym amigdalina występuje w nasionach i pestkach takich owoców, jak pigwa, morela, śliwki, brzoskwinie, wiśnie, jabłka, gruszki i nektarynki. Mniejsze ilości związku zawierają: dziko rosnące jagody (jeżyna, żurawina, aronia, czarny bez, malina, truskawka), warzywa strączkowe (fasola, bób, ciecierzyca, soczewica), nasiona lnu, sezamie, pędach bambusa i ziarna zbóż (jęczmień, owies, pszenica, gryka, proso, żyto, brązowy ryż).

Zobacz także: Witamina B12 (kobalamina) - występowanie, dawkowanie i przyswajalność

Witamina B17 (amigdalina) – działanie

Witamina B17 była stosowana w walce z rakiem już w starożytnym Rzymie, Egipcie i Chinach, gdzie migdały były niezbędnym składnikiem diety. Rzeczywista cudowna moc amigdaliny jest jednak kontrowersyjna. Rozkład witaminy B17 w ludzkim organizmie przebiega za każdym razem w ten sam sposób – amigdalina rozkłada się w kwas pruski, w którego skład wchodzą cyjanowodór, aldehyd benzoesowy oraz glukoza. Pozytywne efekty tego rozkładu nie są jednak do końca potwierdzone, co pobudza do dyskusji. Zwolennicy uważają, że B17 powinna być stosowana w leczeniu nowotworów, gdyż rozkład związku następuje dopiero wewnątrz komórek rakowych i organizm na tym nie cierpi. Sukcesywne stosowanie amigdaliny zmniejsza objętość guza, a w rezultacie także ryzyko wystąpienia przerzutów.  Dzieje się tak ze względu na działanie beta-glukozydazy (enzymu). Poza tym według zwolenników witaminę B17 powinno się stosować nie tylko jako lek przeciwnowotworowy, ale także profilaktycznie – wystarczy do tego jeden owoc zawierający amigdalinę dziennie. Nie jest to jednak teoria mająca jakiekolwiek poparcie w badaniach naukowych.

Witamina B17 (amigdalina) – skutki

Skuteczność witaminy B17 w walce z rakiem została poddana w wątpliwość przez lekarzy. Cyjanowodór i aldehyd atakują bowiem też zdrowe komórki, co może doprowadzić do zatrucia organizmu. Do komórek rakowych przechodzą małe ilości tych substancji, co w żaden sposób nie pozwala pokonać choroby nowotworowej. Poza tym, zwiększone dawki B17 obniżają ciśnienie krwi, co może być szkodliwie dla osób mających problemy z prawidłowym krążeniem.

Obie strony sporu o witaminę B17 mają swoje racje – lekarze zarzucają zwolennikom amigdaliny krętactwo, żerowanie na ludzkiej nadziei oraz wyłudzanie jak największych pieniędzy od ludzi rozpaczliwie walczących z chorobą nowotworową. Osoby, które popierają tę alternatywną formę leczenia uważają, że krytycy amigdaliny wspierają tym samym największe światowe koncerny farmaceutyczne. Nie można jednoznacznie stwierdzić, która z tych tez jest prawdziwa, gdyż badania wciąż nie są w stanie wykazać całkowitej skuteczności  amigdaliny lub jej braku. Zanim chora osoba zdecyduje się rozpocząć terapię metaboliczną witaminą B17, powinna skonsultować to z onkologiem, szczególnie jeżeli jest w trakcie chemioterapii. Należy uważać na formę przyjmowania amigdaliny – na rynku pojawia się wielu oszustów, którzy przedstawiają placebo jako „czystą” amigdalinę. Ten związek można znaleźć w sklepach zielarskich pod postacią gorzkich migdałów lub gorzkich jąder pestek moreli, które następnie można zmielić i dodawać do codziennych posiłków.

Witamina B17 (amigdalina) – inne formy

B17 może też być przyjmowana jako letril – półsyntetyczna wersja amigdaliny. Może występować pod postacią tabletek, które zawierają od 5 do 51 mg cyjanowodoru na gram. Tabletka rozkłada się w jelicie enzymatycznie na kwas glukuronowy i mandelonitril, a później następuje hydroliza, w wyniku której do organizmu dostają się wspomniane substancje – aldehyd benzoesowy i cyjanowodór, co prowadzi do zatrucia. Witaminę B17 pod postacią letrilu bezpieczniej jest przyjmować dożylnie, gdyż wtedy do organizmu nie dostaje się cyjanowodór.