Żyworódka pierzasta to roślina lecznicza, która wywodzi się z Madagaskaru, ale rośnie także w Ameryce Południowej, w Chinach i w Indiach. Znana jest pod łacińską nazwą kalanchoe. Można ją rozpoznać po ciemnozielonych, pierzasto podzielonych liściach z ząbkowanymi krawędziami. Zwisające z łodygi kwiaty mają zielonkawobiało–purpurowy kolor. Najwięcej związków o leczniczych właściwościach zawierają jej liście.
Właściwości lecznicze żyworódki
Właściwości żyworódki wynikają z jej składu. Roślina zawiera m.in. kwasy tłuszczowe: arachidonowy, behenowy, palmitynowy i stearynowy; kwasy fenolowe, flawonoidy, polisacharydy i garbniki. Można też w niej znaleźć sole mineralne, enzymy oraz związki pobudzające i regulujące mechanizmy odpornościowe. Żyworódka jest także dobrym źródłem witaminy C i mikroelementów: glinu, magnezu, selenu, wapnia, potasu, krzemu, manganu, miedzi i innych.
Dzięki składowi żyworódka ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze – niszczy m.in. gronkowca, paciorkowca i pałeczki czerwonki. Roślina ta wspiera gojenie ran, przyspieszając regenerację naskórka. Blizny po jej zastosowaniu są mniej wrażliwe i mniej widoczne. Działa przeciwzapalnie, zmniejsza obrzęki i przekrwienia. Wzmacnia odporność organizmu, serce i pamięć. Leczy oparzenia, odleżyny i paradontozę. Reguluje układ krążenia, wspiera regenerację organizmu po chemio- i radioterapii.
Zastosowanie lecznicze
Żyworódkę można stosować w leczeniu takich schorzeń, jak:
- brodawki,
- pęknięcia sutków,
- hemoroidy,
- trądzik grudkowy skóry twarzy,
- zapalenie łojotokowe,
- egzema,
- oparzenia I i II stopnia,
- grzybice skóry i paznokci,
- obrzęki, przekrwienia i stany zapalne skóry,
- łupież,
- bóle reumatyczne,
- zapalenia stawów,
- katary i anginy.
Maść z żyworódki
Maść z żyworódki jest skutecznym lekarstwem na chorobowe zmiany skóry – obrzęki, przekrwienia i zapalenia. Po nasmarowaniu chorego miejsca można nałożyć na nie gazowy opatrunek. Przy pękaniu naskórka dłoni lub rogowaciejącym pękaniu naskórka stóp należy nakładać ją wieczorem i założyć bawełniane rękawiczki lub skarpety. Maść z żyworódki stosuje się także na grzybice.
Sok z żyworódki
Sok z żyworódki to dobry sposób na otwarte rany, także te zainfekowane. Można je smarować zwilżonym w soku gazikiem lub przykładać do rany świeże liście, po wcześniejszym zdjęciu z nich zewnętrznej błonki. W ten sam sposób stosuje się żyworódkę na oparzenia, żylaki odbytu, owrzodzenia podudzi oraz wrzody cukrzycowe na kostkach. Sokiem zakrapia się też bolące gardło, uszy i nos w trakcie nieżytu.
Sok można wykorzystać do zrobienia spirytusu żyworódkowego. W tym celu 1/4 szklanki soku miesza się ze szklanką spirytusu salicylowego. Tak przygotowany roztwór jest dobrym środkiem dezynfekującym, pomaga na łupież i łojotokowe zapalenie skóry głowy. Osoby, które z powodu choroby długo przebywają w pozycji leżącej, unikną dzięki niemu odleżyn. Żyworódkę w takiej postaci dobrze jest też stosować na trądzik.
Żyworódka – jak stosować przy poszczególnych schorzeniach?
Na hemoroidy żyworódkę stosuje się, przykładając do nich nasączone sokiem kompresy. Należy to robić, wciskając płyn do odbytu. Na żylaki te pomaga również picie soku przed posiłkiem. By pozbyć się brodawek, należy przykładać do nich namoczoną w soku watę lub stosować opatrunki na noc. Nasączony opatrunek pomaga też na pęknięcia sutka, ale można go także posmarować maścią. Nakłada się ją po wcześniejszym przemyciu i osuszeniu sutka. Skórę głowy dotkniętą łupieżem należy przecierać co drugi dzień sokiem lub nalewką z żyworódki. Podobnie postępuje się przy egzemie, z tą różnicą, że sok należy aplikować kilka razy dziennie, a po wyschnięciu smarować miejsce maścią. Na bóle reumatyczne zamiast soku można stosować spirytus żyworódkowy, wcierając go w bolesnych miejscach 3–5 razy dziennie. Smarowanie sokiem okolic zatok pomoże pozbyć się kataru.
Żyworódka – pielęgnacja
Żyworódkę można hodować w doniczce. Należy ją uprawiać na lekkim podłożu – może to być mieszanka ziemi do kwiatów z torfem i perlitem lub specjalne podłoże przeznaczone dla kaktusów. Doniczka powinna mieć otwór odpływowy, a na jej dnie należy ułożyć warstwę drenażową. Najlepiej jest, gdy żyworódka stoi w jasnym miejscu, ale nie bezpośrednio nasłonecznionym. Najlepsza temperatura dla rośliny to 16–24°C. W zimie może być ona niższa – w okolicach 10–15°C. Podlewa się ją tylko wtedy, gdy ziemia jest już całkowicie sucha. Jeżeli żyworódka ma służyć do celów leczniczych, nie należy stosować do niej sztucznych nawozów.