Zakażenie chlamydią u mężczyzn można wykryć dzięki specjalistycznym testom wykonywanym z materiału pobranego z cewki moczowej lub odbytnicy. Leczenie chlamydii polega na odpowiednio dobranej antybiotykoterapii.

Jaką chorobę chlamydia wywołuje u mężczyzn?

Chlamydia trachomatis u mężczyzn jest przyczyną najczęstszej choroby przenoszonej drogą płciową. Należy do bakterii Gram-ujemnych tlenowych. Zakażenie może obejmować odbytnicę, cewkę moczową oraz miejsca poza narządami rozrodczymi. Częściej niż mężczyźni chorują kobiety, u których infekcja dotyczy także szyjki macicy.

Zwiększone ryzyko zakażenia mają mężczyźni utrzymujący kontakty seksualne z osobami tej samej płci, nastolatki. Największą liczbę infekcji układu moczowo-płciowego tą bakterią obserwuje się w grupie wiekowej od 21. do 25. roku życia.

Objawy zakażenia chlamydią u mężczyzn

Większość przypadków infekcji bakterią przebiega bezobjawowo lub łagodnie, co opóźnia rozpoznanie. Szacuje się, że jedynie 2–4% osób odczuwa charakterystyczne dolegliwości. Zakażenie Chlamydią trachomatis u mężczyzn objawia się świądem prącia i okolicy ujścia cewki moczowej, częstą potrzebą oddawania moczu. Pojawić się może wydzielina z członka o charakterze surowiczym, śluzowym lub ropno-surowiczym. Mężczyźni homoseksualni odbywający stosunek analny jako strona bierna z osobą zainfekowaną obarczeni są ryzykiem zakażenia odbytnicy, objawiającego się bólem, wydzieliną lub krwawieniem. W wyniku seksu oralnego może dojść do zmian w jamie ustnej oraz gardle.

Diagnostyka zakażenia chlamydią u mężczyzn

W przypadku zauważenia niepokojących objawów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza dermatologa wenerologa lub urologa, który pokieruje diagnostyką oraz dalszym leczeniem.

Rozpoznanie ustala się na podstawie objawów, oceny narażenia, po wykluczeniu infekcji rzeżączkowej oraz wykonaniu specjalistycznych testów. Obecnie uważa się, iż najskuteczniejszym badaniem na chlamydię jest test amplifikacji kwasów nukleinowych (NAAT). Wykonuje się go z wykorzystaniem wymazu z cewki moczowej, gardła, odbytnicy lub moczu, najlepiej uzyskanego rano.

Obecnie nie prowadzi się przesiewowych testów na chlamydię u mężczyzn, niemniej wydaje się, że istnieją korzyści z wykonywania ich w niektórych grupach ryzyka. Rozważa się obejmowanie badaniami aktywnych seksualnie nastolatków w poprawczakach, poradniach dla nastolatków, poradniach chorób przenoszonych drogą płciową, aktywnych seksualnie osób poniżej 25. roku życia oraz mężczyzn homoseksualnych. Rekomenduje się wykonanie testów również w kierunku innych infekcji, takich jak HIV, kiła, wirusowe zapalenie wątroby typu B, rzeżączka.

Powikłania zakażenia chlamydią u mężczyzn

Długotrwałe, nieleczone zakażenie chlamydią u mężczyzn doprowadzić może do przykrych w skutkach komplikacji, do których zalicza się:

• zapalenie jądra i najądrza, które prowadzi do upośledzenia płodności. Objawia się jednostronnym lub obustronnym bólem moszny, z zaczerwienieniem oraz obrzękiem. Do całości obrazu klinicznego może dojść podwyższenie temperatury,

• zwiększoną podatność na zakażenie HIV,

• u osób zakażonych HIV zwiększenie zakaźności i wydalania wirusa,

• reaktywne zapalenie stawów (triadę Reitera), na które składają się: aseptyczne zapalenie stawów, nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej oraz zapalenie spojówek.

Leczenie zakażenia chlamydią u mężczyzn

Skuteczną metodą leczenia w przypadkach niepowikłanego zakażenia dróg moczowo-płciowych jest antybiotykoterapia, zwykle azytromycyną i doksycykliną. W zależności od wybranej substancji trwa od jednego dnia do około tygodnia, czasami wystarcza podanie pojedynczej dawki. Po 3–6 miesiącach od przeprowadzenia leczenia pacjent zostaje poddany ponownym badaniom w celu potwierdzenia skuteczności terapii i wykrycia ewentualnego ponownego zakażenia. Nie należy zapominać o partnerach seksualnych, z którymi pacjent miał kontakt płciowy w ciągu ostatnich 2 miesięcy. Powinny one zostać poinformowane o możliwości zakażenia oraz poddane badaniu lekarskiemu, a także leczeniu.

Do aktywności seksualnej po zakażeniu chlamydią u mężczyzn oraz kobiet można powrócić po tygodniu od zakończenia antybiotykoterapii oraz ukończenia terapii przez partnera.

Zapobieganie zakażeniu chlamydią

Profilaktyka w zakresie chorób przenoszonych drogą płciową, w tym zakażenia chlamydią obejmuje unikanie zachowań ryzykownych oraz stosowanie zabezpieczenia. Najskuteczniejszą metodą jest abstynencja seksualna lub pozostawanie we wzajemnym, długotrwałym, monogamicznym związku. Uprawianie seksu z licznymi partnerami bez prezerwatywy zwiększa ryzyko zachorowania. U nastolatków duże korzyści odnosi edukacja w zakresie prawidłowego stosowania zabezpieczenia oraz konsekwencji związanych z zakażeniem.

Szczepionka przeciwko wirusowi HPV

Bibliografia:

1. Mishori R. Zakażenia Chlamydia trachomatis: badania przesiewowe, rozpoznanie i postępowanie. Lekarz Rodzinny. 02/2013.

2. Lanjouw E. Europejskie zalecenia dotyczące postępowania diagnostycznego i leczniczego w zakażeniach Chlamydia trachomatis 2015. Przegląd Dermatologiczny. 104/2017.