uroFuraginum Max ma postać tabletek i należy przyjmować je doustnie. Substancją czynną w leku jest furazydyna (czasem związek nazywany jest furaginą), która jest pochodną nitrofuranu. Furazydyna zapobiega dalszemu rozwojowi bakterii, które wywołały infekcję dróg moczowych. Lek przyjmowany jest przede wszystkim przez osoby z tego rodzaju infekcją.

Dodatkowo w skład leku wchodzą laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna krzemowana o składzie: celuloza mikrokrystaliczna 98 proc. i krzemionka koloidalna bezwodna 2proc., magnezu stearynian, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa typu A.

Na rynku dostępne są dwa rodzaje opakowań – po 15 lub 30 tabletek.

uroFuraginum Max – przeciwwskazania

Mimo że lek uroFuraginum Max 100g jest bardzo skuteczny w leczeniu infekcji dróg moczowych, to są sytuacje kiedy farmaceutyk nie może być podany. Przeciwwskazaniem do podania leku jest przede wszystkim uczulenie na substancję czynną lub inny składnik leku. uroFuraginum Max nie może być także stosowany przez:

• kobiety w pierwszym trymestrze ciąży oraz w okresie donoszonej ciąży (od 38 tygodnia) i porodu, ze względu na ryzyko wystąpienia u noworodka niedokrwistości hemolitycznej (anemii związanej z rozpadem krwinek czerwonych);

• osoby poniżej piętnastego roku życia;

• pacjentów z polineuropatią obwodowa np. cukrzycowa (zespół uszkodzenia nerwów obwodowych, mogący charakteryzować się zaburzeniami ruchowymi, czuciowymi lub zaburzeniami układu nerwowego o innym charakterze)

• pacjentów niedoborem enzymu dehydrogenazy glukozo–6–fosforanowej (choroba związana z genetycznie uwarunkowanym niedoborem enzymu biorącego udział w przemianach zachodzących w czerwonych krwinkach), gdyż lek może wtedy wywoływać hemolizę (uszkodzenie krwinek i niedokrwistość);

• pacjentów ze stwierdzoną niewydolnością nerek (skąpomocz, bezmocz), a w badaniach laboratoryjnych stwierdzono klirens kreatyniny poniżej 60 ml/min lub podwyższony poziom kreatyniny w surowicy.

Dużą ostrożność w stosowaniu leku uroFuraginum Max należy zachować także u osób, które zmagają się z zaburzeniami czynności nerek, wątroby lub układu nerwowego, niedokrwistością, zaburzeniami elektrolitowymi oraz chorobą płuc.

Jeśli w czasie stosowania leku u pacjenta wystąpiły gorączka, dreszcze, kaszel, bóle w klatce piersiowej, duszność trzeba przerwać terapie i jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. W sytuacji, gdy pacjent skarży się na zaburzenia ze strony układu nerwowego, tj. mrowienie, drętwienie, uczucie przebiegających prądów trzeba przerwać leczenie i udać się do lekarza.

Leku nie podaje się również kobietom, które karmią dziecko piersią.

uroFuraginum Max – dawkowanie

Lek powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami lekarza. Jeśli ich niema chorzy muszą trzymać się informacji zawartych w ulotce. Osoby, które mają wątpliwości jak stosować farmaceutyk powinny poradzić się lekarza lub farmaceuty. Tabletkę przyjmuje się doustnie i można podzielić ją na równe dawki. Lek najlepiej jest przyjmować z jedzeniem w którym znajduje się białko. Lek należy popijać dużą ilością płynów. Zaleca się, aby dorośli i młodzież powyżej 15. roku życia pierwszego dnia stosowania przyjęli 400 mg na dobę w 4 dawkach podzielonych. Oznacza to, że należy przyjmować jedną tabletkę co 6 godzin. W następnych dniach chorzy powinni stosować 300 mg na dobę w 3 dawkach podzielonych, czyli 1 tabletka co 8 godzin. Lek powinno się przyjmować nie dłużej niż 7-8 dni. Jeśli po tym czasie dolegliwości nie ustąpią konieczna jest konsultacja ze specjalistą.

U osób, które przyjmują lek do dwóch tygodni może wystąpić żółtaczka. Niekiedy – u chorych, którzy stosują lek dłużej niż 6 miesięcy może wystąpić przewlekłe zapalenie wątroby (czasem prowadzące do martwicy wątroby- odnotowano przypadki zgonów).

uroFuraginum Max – interakcje z innymi lekami

uroFuraginum Max może wchodzić w reakcję z innymi lekami. Tym samym osoby, które przyjmują leki na stałe powinny poinformować o tym lekarza. Nitrofuranów (do których należy furazydyna) nie należy łączyć z chloramfenikolem, rystomicyną, lewomicetyną, sulfanilamidami (leki przeciwbakteryjne), ponieważ mogą zaburzyć działanie układu krwionośnego. Równocześnie z furaginą niewolno stosować kwasu nalidyksynowego i innych pochodnych chinolonowych, ponieważ zazwyczaj obserwuje się ich działanie przeciwne.

Niektóre antybiotyki aminoglikozydowe i tetracykliny podawane razem z furazydyną nasilają jej działanie przeciwbakteryjne.

Przyjmowanie leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego, takie jak probenecyd (w dużych dawkach) i sulfinpirazon zmniejsza wydzielanie kanalikowe pochodnych nitrofuranu, a to może powodować kumulację furazydyny w organizmie, zwiększając jej toksyczność i osłabiając skuteczność leczenia. Przy równoczesnym podawaniu leków alkalizujących, które zawierają trójkrzemian magnezu, może dojść do zahamowania wchłaniania furazydyny i osłabienia jej działania przeciwbakteryjnego. Przyjmowanie atropiny spowalnia wchłanianie furaginy, jednak ogólna ilość wchłoniętej substancji czynnej pozostaje bez zmian. Równoczesne przyjmowanie leków zobojętniających sok żołądkowy hamują wchłanianie furazydyny. Jednoczesne przyjmowanie witamin z grupy B zwiększa wchłanianie pochodnych nitrofuranu.

uroFuraginum Max nie można łączyć z alkoholem.

Zobacz film i dowiedz się jak bezpiecznie stosować leki:

uroFuraginum Max – działania niepożądane

Lek może wywoływać szereg działań niepożądanych. Do najczęściej występujących należą:

• reakcje uczuleniowe, tj. wysypka, świąd, pokrzywka, anafilaktyczne (nagłe reakcje alergiczne miejscowe lub ogólnoustrojowe, w tym zagrażający życiu wstrząs anafilaktyczny), obrzęk naczynioruchowy (ciężka reakcja alergiczna – nagły obrzęk twarzy, kończyn lub stawów bez świądu i bólu);

• obrzęk w obrębie głowy i szyi może powodować trudności w przełykaniu i oddychaniu;

• ciężkie reakcje skórne (złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy - czerwono-sine plamy na skórze i (lub) błonach śluzowych, niekiedy z pęcherzami, gorączką i bólem stawów, zespół StevensaJohnsona - występowanie na skórze i (lub) błonach śluzowych pęcherzy, które po pęknięciu tworzą bolesne rany, często równocześnie występuje gorączka, ból mięśni i stawów); - ostre, podostre i przewlekłe reakcje z nadwrażliwości na pochodne nitrofuranu.

W przypadku osób starszych lub pacjentów, którzy przyjmują lek bardzo długo mogą wystąpić:

• Przewlekłe reakcje płucne (w tym zwłóknienie płuc i rozsiane śródmiąższowe zapalenie płuc);

• Ostre reakcje z nadwrażliwości dotyczące układu oddechowego objawiały się gorączką, dreszczami, kaszlem, bólami w klatce piersiowej, wysiękiem do jamy opłucnowej.

rzekomobłoniaste zapalenie jelit (ciężka choroba jelita cienkiego lub grubego objawiająca się biegunką, bólem głowy i gorączką);

• mrowienie, drętwienie, uczucie przebiegających prądów w wyniku neuropatii obwodowej (uszkodzenia nerwów obwodowych), także o ostrym lub nieodwracalnym przebiegu (do jej wystąpienia szczególnie predysponują: niewydolność nerek, niedokrwistość, cukrzyca, zaburzenia elektrolitowe, niedobór witaminy B);

• zaburzenia czynności wątroby, objawy polekowego zapalenia wątroby, żółtaczka cholestatyczna (wywołana przeszkodą w odpływie żółci), martwica miąższu wątroby

• sinicę wskutek methemoglobinemii (sine zabarwienie skóry o odcieniu czekoladowobrunatnym).

• zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia,

• zaparcia, biegunka, objawy dyspeptyczne (przewlekłe bóle w nadbrzuszu),

• bóle brzucha, wymioty,

• zapalenie ślinianek, zapalenie trzustki,

łysienie, złuszczające zapalenie skóry,

• gorączka, dreszcze, złe samopoczucie, zakażenia drobnoustrojami opornymi na pochodne nitrofuranu, najczęściej pałeczkami z rodzaju Pseudomonas lub grzybami z rodzaju Candida.

• skurcze i bóle mięśni.
  

U osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej przyjmowanie furaginy może wywołać niedokrwistość megaloblastyczną (spowodowana jest niedoborem witaminy B12 lub kwasu foliowego) lub hemolitycznej (powstałej w wyniku szybkiego rozpadu krwinek czerwonych).