Polip endometrialny to ograniczony lokalnie rozrost błony śluzowej, pokrywającej wnętrze jamy macicy. Najczęściej stwierdza się go w populacji kobiet w wieku 40–60 lat. Utrudniać może zajście w ciążę lub przyczynić się do poronienia. Niekiedy ulega przemianie w nowotwór. Leczenie polipów endometrialnych rozpoczyna się kuracją hormonalną, w przypadku braku rezultatów przeprowadza się zabieg usunięcia zmiany.

Co to jest polip endometrialny?

Polip endometrium to ograniczona zmiana rozrostowa, która wywodzić się może zarówno z błony śluzowej kanału szyjki macicy, jak i trzonu macicy. Przyczyny jej powstawania nie zostały jak dotąd całkowicie poznane. Badacze podkreślają, że częstym determinantem rozwoju są zmiany hormonalne (rozrost miejscowego endometrium pod wpływem działania estrogenów). Innymi czynnikami przyczyniającymi się do powstania polipa endometrium są cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, otyłość, dodatni wywiad rodzinny w kierunku polipów macicy, leczenie farmakologiczne raka piersi – przyjmowanie Tamoksyfenu. Polipy endometrialne nierzadko stwierdza się przypadkowo podczas wykonywanych rutynowo przezpochwowych badań USG. Uwidaczniają się jako zmiany hiperechogenne (struktury lite, zbite, twarde), usytuowane w rozmaitych częściach macicy.

Polipy endometrium – charakterystyka

Polipy endometrium przybrać mogą uszypułkowaną lub nieuszypułkowaną postać. W pierwszym przypadku zmiana ma charakterystyczną nóżkę – szypułę, z której wyrasta. Szypuła zbudowana jest z tkanki łącznej. Zawiera często rozgałęzione lub poszerzone naczynia. Duża długość szypuły może spowodować wydostanie się zmiany przez szyjkę macicy na zewnątrz tak, że pojawi się w pochwie. Z kolei nieuszypułkowany polip endometrialny macicy, tzw. siedzący, ma kształt kolisty. W zdecydowanej większości zmiany te mają charakter łagodny, lecz niektóre z nich wykazywać mogą cechy zezłośliwienia. Literatura przedmiotu donosi, że rozwój raka endometrium na bazie polipa stanowi około 2% przypadków. Polip endometrialny w macicy może osiągnąć średnicę od kilku milimetrów do nawet kilku centymetrów, jednak najczęściej zmiany mają mniej niż 3 cm. Występować mogą pojedynczo lub mnogo.

Zobaczcie, co trzeba wiedzieć o endometriozie:

Polip endometrialny – podział histopatologiczny

W ramach badania histopatologicznego wyróżnia się polipy endometrium:

1. Polip endometrialny gruczołowy, tj. hyperplastyczny – ma charakter zapalny i pokryty jest nabłonkiem gruczołowym.
2. Polip endometrialny atroficzny – zachodzi zanik nabłonka gruczołowego, nierzadko rozwijają się drobne torbiele.
3. Polip endometrialny czynnościowy – reaguje na zmiany zachodzące podczas cyklu menstruacyjnego, stanowi około 36% wszystkich polipowatych zmian.

Objawy i skutki polipu

Polip endometrialny stanowi jedną z głównych przyczyn nieprawidłowych krwawień z kobiecego narządu rodnego bez względu na wiek, czyli zarówno przed menopauzą, jak i po niej. Polip endometrialny objawia się: plamieniem i krwawieniem między miesiączkami, po stosunku czy badaniu ginekologicznym (krwawienia kontaktowe), zaburzeniem cyklu miesiączkowego – nieregularnymi lub przedłużającymi się krwawieniami, zwiększoną ilością wydzieliny pochwowej, kurczowym bólem podbrzusza, częstymi stanami zapalnymi narządów płciowych, bolesnością podczas stosunku płciowego. Literatura przedmiotu donosi o przypadkach bezobjawowych. Polip endometrialny skutkować może powstaniem zaburzeń płodności i prowadzić do poronień.

Polecamy: Endometrioza – dieta. Jadłospis i przepisy dla kobiet

Rozpoznanie i leczenie polipów endometrium

Polipy endometrialne rozpoznaje się przy użyciu USG domacicznego, zwanego też przezpochwowym lub transwaginalnym. Badanie uważa się za najbardziej dokładne, jeśli przeprowadzane zostaje w pierwszej połowie cyklu. Zastosowanie znajduje też sonohisterografia – badanie USG, podczas którego do wnętrza jamy macicy podaje się kontrast, czy histeroskopia diagnostyczna.

Leczenie polipów endometrium opiera się w pierwszej kolejności na kuracji hormonalnej. Łagodzenie zachwianej gospodarki hormonalnej może doprowadzić do wchłonięcia polipa. W przypadku braku zadowalających efektów konieczne bywa usunięcie polipa endometrialnego przez łyżeczkowanie lub histeroskopię. Podczas łyżeczkowania lekarz napotyka nierzadko trudności w postaci mocno ograniczonego pola widzenia, co spowodować może niedoszczętne usunięcie zmiany lub pominięcie tych o niewielkich rozmiarach. Zalecaną metodą jest histeroskopia wykorzystująca narzędzia elektrochirurgiczne, mechaniczne, laserowe. Możliwa jest elektroresekcja lub laseroresekcja, a w przypadku małych uszypułowanych polipów wycięcie nożyczkami lub ukręcenie kleszczykami histeroskopowymi. Uzyskany podczas obu zabiegów materiał poddaje się analizie na obecność komórek nowotworowych. W przypadku ich stwierdzenia konieczne jest usunięcie macicy.

Polecamy: Jakie są najskuteczniejsze metody leczenia endometriozy?