Obłoniak złośliwy – hemangiopericytoma – najczęściej znajduje się na podstawie czaszki bądź w jej okolicach. Częstość występowania stanowi 0,5% wszystkich pierwotnych guzów ośrodkowego układu nerwowego. Najczęstszymi miejscami przerzutów są: kości długie, płuca, wątroba oraz jama brzuszna. W zależności od lokalizacji guza, chirurg dobiera odpowiednią technikę operacyjną. Przy operacji wycięcia obłoniaka mózgu często zapada decyzja o zlikwidowaniu również tkanki sąsiadującej. Ze względu na to po zabiegu wykonywane jest napromienianie pooperacyjne – dawka do 60 Gy.

Czy powstanie lek na raka? Dowiesz się tego z filmu:

Hemangiopericytoma to obłoniak, który może tworzyć się w dowolnym obszarze, bogatym w naczynia włosowate, a w szczególności w mózgu, dolnych kończynach, miednicy czy szyi. W literaturze opisuje się dwa rodzaje obłoniaków naczyń krwionośnych. Jeden z nich ma postać łagodną. Drugi to typ złośliwy, który poza tkanką nerwową kumuluje się w jamie nosowej i zatokach przynosowych i bardzo często daje przerzuty na inne organy. Nawet po wyleczeniu istnieje duże ryzyko, że rak nawróci. Obłoniaki często umiejscawiają się także w oponach mózgowo-rdzeniowych (głównie w oponie twardej, zwanej twardówką). Występują częściej u mężczyzn niż u kobiet.

Jakie są objawy obłoniaka złośliwego?

Obłoniaki złośliwe są wyjątkowo bolesnymi masami, które niestety nie dają specyficznych objawów. Z racji tego, że wywodzą się z tkanek miękkich, przez długi czas nie są wykrywane. Taka tkanka jest wyjątkowo elastyczna i nie stawia oporu przed nagromadzeniem się w jej pobliżu nowych mas komórkowych. Jednym z symptomów guzów tego typu jest bardzo szybko narastająca masa powstająca wewnątrzczaszkowo. Kiedy nowotwór rozwija się w wokół mózgu i u podstawy czaszki, naciska na struktury mózgu i powoduje zaburzenia neurologiczne. Rodzaj tych objawów zależy od miejsca tworzenia się obłoniaka. Podobnie jak inne guzy mózgu, obłoniak może dawać objawy obwodowe lub wywoływać oznaki zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego, takie jak bóle i zawroty głowy, nudności i wymioty, zaburzenia widzenia.

Diagnoza złośliwych raków mózgu polega na obrazowaniu radiologicznym. Lekarz na podstawie wyników rezonansu magnetycznego czy tomografii komputerowej widzi nie tylko dokładną lokalizację obłoniaka, ale i jego wielkość. Specjalista neurolog ocenia stopień uszkodzeń i widzi, które fragmenty mózgu (odpowiedzialne za jakie czynności np. mówienie, słuchanie czy czucie) są dysfunkcyjne. Aby zidentyfikować określone cechy zmienionej nowotworowo tkanki, zwyczajowo dokonuje się biopsji.

Przyczyna obłoniaka złośliwego

Nie jest znana przyczyna obłoniaka złośliwego. Nie istnieją silne dane kliniczne wskazujące powiązanie obłoniaka z konkretnymi czynnikami. Niektóre doniesienia sugerują związek między hemangiopericytomą a zawodową ekspozycją na chlorek winylu, jak również ekspozycją na herbicydy.

Terapia i leczenie hemangiopericytomy

Nowoczesne formy terapii obłoniaka obejmują przede wszystkim podejście chirurgiczne. W zależności od lokalizacji guza, możliwe jest zastosowanie różnego rodzaju dojść. Małoinwazyjne jest dostęp przez otwór nosowy.

Najczęściej preferowaną metodą leczenia obłoniaka złośliwego jest radykalna resekcja chirurgiczna z usunięciem wszystkich połączeń oponowych. Jednak ta opcja leczenia jest na ogół możliwa tylko u 50–67% pacjentów z obłoniakiem zlokalizowanym w centralnym układzie nerwowym. W czasie zabiegu wykonuje się również emobolizację, czyli zamykanie naczyń krwionośnych. W przypadku operacji na hemangiopericytomę embolizacja zatrzymuje przepływ krwi w guzie. Można to zrobić mechanicznie lub za pomocą środków chemicznych – wówczas mowa o chemoembolizacji.

Bibliografia.

1. Treatment Strategy of Intracranial Hemangiopericytoma. Young-Joo Kim et al. Brain Tumor Res Treat. 2015. 3(2):68-74.
2. Hemangiopericytoma, rarediseases.info.nih.gov
3. Hemangiopericytoma Tumors, UPMC.com