O zniesionej lordozie szyjnej często dowiadujemy się przypadkiem. Nieprawidłowe ułożenie kręgosłupa może wyjść na jaw choćby podczas odczytywania zdjęcia rentgenowskiego, które zostało zrobione z całkiem innego powodu. Problem lordozy zniesionej dotyczy zwłaszcza osób pracujących na siedząco.

Czym jest lordoza, a czym lordoza zniesiona?

Lordoza szyjna i lędźwiowa to niewielkie łukowate wygięcia kręgosłupa do przodu, które są potrzebne, by szkielet nie uległ przeciążeniu. Zdarzają się jednak stany patologiczne, kiedy naturalne wygięcia stają się zbyt głębokie (hiperlordoza) albo prostują się (hipolordoza, czyli lordoza zniesiona). W takich przypadkach kręgi zaczynają uciskać na rdzeń i korzenie nerwowe, w wyniku czego może dojść do osłabienia mięśni szkieletowych i trudności z utrzymaniem stabilnej, pionowej postawy ciała. Przy lordozie lędźwiowej zniesionej zanika amortyzacyjna funkcja kręgosłupa, co sprzyja wczesnemu i szybkiemu powstawaniu zwyrodnień, a przy tym zwiększa ryzyko urazów. Natomiast w wyniku zniesienia lordozy szyjnej dochodzi do nadmiernej ruchomości głowy w stosunku do kręgosłupa.

Zniesiona lordoza szyjna: przyczyny

Lordoza zniesiona w odcinku szyjnym najczęściej jest efektem postępujących procesów starzenia oraz powstawania zmian zwyrodnieniowych kości i stawów. W tylnych wyrostkach kręgowych pojawiają się osteofity, czyli narośla z tkanki kostnej, które zacieśniają kanał kręgowy i szpary między krążkami, powodując przeprost tej części kręgosłupa. Wiąże się to z bólem karku, jego konsekwencją jest z kolei napięcie mięśni, a więc również ich skrócenie sprzyjające prostowaniu się naturalnej krzywizny szkieletu. Inną przyczyną zniesienia lordozy szyjnej jest nadwerężenie w wyniku wypadku, np. samochodowego. W momencie zderzenia głowa gwałtownie przesuwa się do przodu, a następnie natychmiast cofa się z taką samą siłą. Sprawia to, że mięśnie i więzadła ulegają rozluźnieniu, a odcinek szyjny kręgosłupa zmienia pozycję. Zniesieniu lordozy szyjnej po wypadku często towarzyszy przemieszczenie trzonów kręgowych. Znane są również przypadki zniesienia lordozy związanego ze skłonnościami rodzinnymi.

Oprócz tego do czynników zwiększających ryzyko tej wady postawy należą:

• długotrwałe pochylanie głowy, do którego zmusza np. praca biurowa,
• zbyt duże otłuszczenie karku spowodowane otyłością,
• osteoporoza,
• niedobory witaminy D i wapnia.

Zniesiona lordoza szyjna: objawy

Głównym objawem zniesienia lordozy szyjnej jest silny ból mięśni o charakterze napadowym w okolicach karku, skroni i oczodołów. Trwa on od kilku minut do kilku godzin. Dolegliwości mogą występować także w niższych partiach ciała, kiedy lordoza powoduje ucisk na nerwy obwodowe. Dochodzi do drętwienia, mrowienia i niedowładu rąk, zawrotów oraz bólów głowy, oczopląsu, szumów w uszach, zaburzeń snu, nadciśnienia, a nawet omdleń spowodowanych niedotlenieniem mózgu.

Zniesienie lordozy szyjnej: jak spać, by uniknąć napadów bólu?

Osoby cierpiące na zniesienie lordozy w odcinku szyjnym kręgosłupa powinny układać pod karkiem specjalny wałek lub zaopatrzyć się w poduszkę ortopedyczną, na której odbija się kształt szyi i głowy. Odpowiednia pozycja podczas snu przynosi częściową ulgę w bólu, gdyż pozwala kręgosłupowi na efektywniejszy wypoczynek – zapobiega kumulowaniu się napięcia w szyi. Wybór odpowiedniej poduszki zależy od pozycji, jaką przyjmuje się podczas snu: ci, którzy sypiają na boku powinni sięgnąć po poduszkę z dodatkowym wyprofilowaniem w kształcie wałka pod szyją, natomiast śpiący na plecach – nieco niższe i miększe. Spanie na brzuchu przy zniesionej lordozie szyjnej w ogóle nie jest wskazane. O wszelkie wskazówki najlepiej zapytać fizjoterapeutę lub lekarza ortopedę.

Zniesienie lordozy szyjnej: leczenie

Przy zniesionej lordozie szyjnej rehabilitacja jest koniecznością, jednak nie zawsze wystarcza. O metodzie leczenia powinien decydować lekarz ortopeda. Celem ćwiczeń jest rozluźnienie mięśni, podczas ich wykonywania może jednak pojawiać się ból – wówczas trzeba je przerwać. Żeby uniknąć pogorszenia stanu odcinka szyjnego kręgosłupa, trzeba zgłosić się do rehabilitanta, który opracowuje bezpieczny plan terapii. Ćwiczenia najlepiej jest wykonywać 2–3 razy dziennie po kilka minut. Mogą one polegać np. na powolnym, lecz maksymalnym skręcaniu głowy raz w prawą, raz w lewą stronę i utrzymywaniu tej pozycji przez 3 sekundy po uprzednim usztywnieniu kręgosłupa (najlepiej jest położyć się na podłodze).

Inną propozycją ćwiczeń na zniesienie lordozy jest zaplatanie palców rąk za głową i odginanie jej do tyłu z jednoczesnym stawianiem oporu dłońmi. Dolegliwości towarzyszące temu schorzeniu można złagodzić również dzięki jodze i masażom odcinka szyjnego kręgosłupa. Uzupełnieniem może być naświetlanie laserem albo lampą solux, działanie ultradźwiękami lub prądami interferencyjnymi (interdyn). Intensywna i regularna rehabilitacja powinna trwać około 3 miesięcy. Niekiedy konieczne jest leczenie operacyjne, np. przy zniesieniu lordozy szyjnej z kyfotycznym ustawieniem kręgosłupa.