Paralityk jest osobą niepełnosprawną, u której doszło do porażenia nerwów. W wyniku paraliżu zniesione mogą być odruchy zarówno w całym ciele, jak i wyłącznie w jednym jego obszarze, np. w mięśniach aparatu mowy.
Paraliże mają zwykle podłoże urazowe albo neurodegeneracyjne. Paralitykami stają się osoby po wypadkach i dotknięte chorobami wieku starczego, np. parkinsonem.
Kogo nazywamy paralitykiem?
Słowo „paralityk”, które pochodzi od rzeczownika „paraliż” i oznacza kogoś, kto tym paraliżem został dotknięty, utrwaliło się w kulturze dzięki przekazom biblijnym. W trzech Ewangeliach: wg św. Łukasza, św. Marka i św. Mateusza przytoczona została historia uzdrowienia paralityka w Kafarnau. Wydarzenie to było jednym z cudów dokonanych przez Chrystusa. We współczesnej polszczyźnie słowo „paralityk” używane jest rzadko, zazwyczaj w znaczeniu potocznym (nie jest elementem nomenklatury medycznej) i może określać ludzi cierpiących na różne rodzaje niepełnosprawności ruchowej związanej z zaburzeniami funkcjonowania układu nerwowego.
Czym jest paraliż? Paralityk – znaczenie współczesne
Paraliż (łac. plegia) oznacza porażenie, które wiąże się z całkowitym zniesieniem ruchów. Zazwyczaj paraliż jest konsekwencją urazu powypadkowego, udaru, wylewu krwi do mózgu, postępujących zmian nowotworowych lub neurodegeneracyjnych (np. w przebiegu chorób okresu starczego). Prowadzą one do dysfunkcji obwodowego neuronu ruchowego, nerwów obwodowych, rdzenia kręgowego albo ośrodkowego neuronu ruchowego, który zlokalizowany jest w korze mózgowej. Paraliże ze względu na obszar ciała, jaki obejmują, dzielimy na:
całkowite (tetraplegie dotyczące czterech kończyn),
połowiczne (hemiplegie dotyczące połowy ciała – prawej lub lewej, przeciwnej do miejsca urazu),
ograniczone (monoplegie dotyczące jednej kończyny),
poprzeczne (paraplegie dotyczące tylko kończyn dolnych, poniżej miejsca, w którym doszło do uszkodzenia rdzenia kręgowego),
opuszkowe i rzekomoopuszkowe (afazje, czyli paraliże aparatu mowy – gardła, krtani, języka).
Trwałe paraliże powodują:
porażenia wiotkie pochodzenia neurogennego (uszkodzenia nerwów),
porażenia wiotkie pochodzenia miogennego (uszkodzenia mięśni lub grup mięśniowych),
porażenia spastyczne (uszkodzenia ośrodków ruchowych w płatach czołowych ośrodkowego układu nerwowego).
Istnieją również paraliże przejściowe, np. przysenny objawiający się katapleksją, czyli nagłą, jednakże krótkotrwałą utratą napięcia mięśniowego. Dochodzi do niej w momencie zasypiania albo przechodzenia ze snu do stanu czuwania. Paralityk może cierpieć na każdy z wymienionych rodzajów porażeń.
Zobacz film: Co to jest amnezja? Źródło: Dzień Dobry TVN
Autor:
Aleksandra Gajowiak
Konsultant merytoryczny:
lek. M. Nawrocki
Data aktualizacji: 29.01.2018,
Opublikowano: 29.01.2018 r.
Priony to groźne białka, które przyczyniają się do rozwoju choroby Creutzfeldta-Jakoba. Najnowsze badania sugerują, że związki te mają swój udział w powstawaniu zmian w mózgu typowych dla schorzeń otępiennych, w tym alzheimera. Jak to możliwe?
Picie alkoholu jest groźne dla zdrowia. Badacze przekonują, że w pewnym wieku sięganie po napoje wyskokowe staje się wyjątkowo niebezpieczne. Kiedy należy go zupełnie odstawić?
O tym, że zakażenie koronawirusem SARS-CoV-2 może wpływać na działanie układu nerwowego, badacze informowali już wielokrotnie. Najnowsze analizy pokazują, że u osób, które przeszły COVID-19 mogą się pojawić nawracające bóle głowy, zaburzenia kojarzenia, koncentracji i pamięci, lęki oraz objawy depresji. Czy dolegliwości zostaną z pacjentami już na stałe?
Rehabilitacja po udarze to długotrwały proces, który nie zawsze gwarantuje pełne przywrócenie utraconych funkcji. Zajmuje się nią interdyscyplinarny zespół specjalistów, m.in. neuropsycholog, fizjoterapeuta i logopeda.
Mózg to centrum dowodzenia naszego organizmu. Podobnie, jak w przypadku innych narządów - z biegiem czasu - zaczyna działać mniej sprawnie. Co gorsza, często jest to skutek naszych niezdrowych nawyków. Które zachowania mu nie służą?
Etapy choroby Alzheimera różnią się od siebie nasileniem objawów, takich jak zaburzenia pamięci i problemy z codziennym funkcjonowaniem. Chorzy mają kłopoty z komunikacją, a z biegiem czasu z wykonywaniem najprostszych czynności, np. ubieraniem się.
Główny Inspektorat Farmaceutyczny zdecydował o wycofaniu z obrotu preparatu stosowanego w leczeniu schizofrenii. Co stoi za tą decyzją i o jaki farmaceutyk chodzi?
Oglądasz w łóżku telewizję, a może sprawdzasz coś w telefonie? Takie zachowania mogą utrudnić zasypianie. Na szczęście istnieją techniki, które pozwalają zasnąć nawet w 10 sekund. Sprawdź, jak szybko zasnąć?
Naużywanie marihuany może się przyczynić do rozwoju chorób psychicznych. Naukowcy ze Stanów Zjednoczonych i Dani dowiedli, że narkotyk - zwłaszcza u młodych mężczyzn - może prowadzić do rozwoju schizofrenii.
Trichloroetylen (TCE) to związek chemiczny, który wykorzystywany jest m.in. do chemicznego czyszczenia ubrań. Najnowsze badania pokazują, że substancja może być bardzo niebezpieczna i przyczynić się do rozwoju choroby Parkinsona. W jaki sposób?