Jedyne możliwości leczenia zapalenia żołędzi to maść przeciwzapalna i doustna antybiotykoterapia. Objawy można próbować łagodzić domowymi sposobami, lecz nie zawsze są one skuteczne. Ulgę przyniosą okłady i częste mycie narządów intymnych płynami o neutralnym pH.
Czym jest zapalenie żołędzi i dlaczego powstaje?
Zapalenie żołędzi prącia to dolegliwość powstała na skutek alergii, infekcji lub za sprawą niedokładnej higieny osobistej. Cierpią na nie głównie dorośli mężczyźni, ale nie jest to reguła. Zapalenie żołędzi i napletka u dziecka wynika zazwyczaj z uczulenia na noszoną bieliznę i braku higieny, choć zdarza się też, że jest rezultatem urazów mechanicznych. Objawy stanu zapalnego można złagodzić za pomocą domowych sposobów i farmakoterapii.
Rodzaje stanów zapalnych żołędzi
Wyróżnia się kilka rodzajów stanów zapalnych. Należą do nich:
- drożdżakowe zapalenie żołędzi – spowodowane grzybami z rodzaju Candida. Przenoszą się one na skutek bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną lub przedmiotami przez nią używanymi;
- paciorkowcowe lub gronkowcowe zapalenie żołędzi – jego przyczyną jest zakażenie bakteryjne, którego leczenie wymaga podania antybiotyków;
- zapalenie żołędzi wywołane urazem mechanicznym – dotyka głównie małych pacjentów, ale może się zdarzyć także dorosłym mężczyznom;
- zapalenie żołędzi prącia na tle alergicznym – przyczyną stanu zapalnego jest uczulenie na materiał bieliźniany lub proszki do prania.
Stan zapalny żołędzi mogą wywołać także choroby przenoszone drogą płciową. Jest to częste zjawisko przy rzeżączce, kile i opryszczce narządów intymnych.
Jak zbudowany jest męski układ rozrodczy? Dowiesz się tego z filmu:
Polecamy: Jakie są choroby penisa i ich powikłania? Jak je leczyć?
W jaki sposób objawia się zapalenie żołędzi prącia?
Charakterystycznym objawem zapalenia żołędzi prącia jest zaczerwienienie skóry wokół napletka i tuż pod nim, co powoduje nie tylko dyskomfort, ale i uporczywy świąd. Drapanie nie przynosi ulgi, a uszkodzona skóra jest idealnym podłożem do rozwoju bakterii. Infekcja prowadzi do uszkodzenia tkanek i powstawania ropnych zmian, które trzeba będzie leczyć farmakologicznie. U chorego może się pojawić ból i pieczenie przy oddawaniu moczu oraz podczas odbywania stosunku seksualnego. Część dystalna penisa jest bardzo wrażliwa na dotyk i obrzęknięta, a cewka moczowa podrażniona.
Jak rozpoznać zapalenie żołędzi prącia?
W rozpoznaniu zapalenia żołędzi prącia pomocne jest badanie fizykalne i szczegółowy wywiad przeprowadzony z pacjentem. Zmiany skórne w okolicy penisa i widoczne zaczerwienienie kwalifikują do badań diagnostycznych. Podstawą jest posiew wykonany z wymazu pobranego z cewki moczowej. Dalsze postępowanie terapeutyczne jest zależne od wyniku tego badania.
Polecamy: Grzybica penisa – przyczyny, objawy, leczenie, domowe sposoby
Leczenie stanów zapalnych żołędzi
Zapalenie żołędzi prącia można leczyć kilkoma sposobami. Najważniejsze jest przestrzeganie zasad higieny osobistej i stosowanie do mycia narządów intymnych płynów o neutralnym pH. Chorym nie zaleca się używania mydła, ponieważ może ono podrażniać skórę i zmieniać jej odczyn, czego skutkiem jest często pogłębienie zakażenia. Ulgę w bólu przynoszą okłady z rumianku, kwiatu nagietka lub kory dębowej, ponieważ zioła te działają przeciwzapalnie i ściągająco. Nie jest to jednak metoda polecana osobom aktywnym i nie będzie skuteczna przy poważnych zakażeniach bakteryjnych, które wymagają farmakoterapii.
Drożdżakowe zapalenie żołędzi leczy się maściami zawierającymi klotrimazol 0 – substancję czynną o działaniu przeciwgrzybiczym i łagodzącym świąd. Jej działanie można wzmocnić flukonazolem, który jest dostępny w postaci kapsułek lub tabletek doustnych. Kupuje się go wyłącznie na receptę lekarską.
Stany zapalne żołędzi i napletka wywołane paciorkowcem lub gronkowcem wymagają podania antybiotyku. Odpowiedni lek można dobrać po wyniku posiewu. Kuracja trwa od kilku dni do kilku tygodni. Leków na receptę wymagają też choroby weneryczne, których obecność zostanie potwierdzona przez testy serologiczne. Leczeniem należy objąć obydwoje partnerów, aby nie doszło do zakażenia osób trzecich.
Ważną rolę odgrywa zmiana nawyków żywieniowych. Z diety chorego powinny zniknąć produkty o dużej zawartości cukru oraz napoje zawierające drożdże. Warto też zwrócić uwagę na detergenty, z którymi pacjent ma codzienny kontakt. Mogą być one jednym z czynników wywołujących alergię, której konsekwencją jest stan zapalny. Bielizna osoby chorej powinna być przewiewna i pozbawiona domieszek materiałów elastycznych.
Bibliografia:
- T. Deja, Choroby skóry prącia o etiologii nienowotworowej i nieinfekcyjnej, [w:] „Przegląd Urologiczny”, 2006/2 (36).