Zapalenie krtani to dość częsta choroba, charakteryzująca się zapaleniem fałdów głosowych i tkanek otaczających. Zapalenie krtani dzieli się na ostre, czyli trwające mniej niż 3 tygodnie, a także przewlekłe, utrzymujące się dłużej niż 3 tygodnie. To, czy zapalenie krtani jest zaraźliwe czy nie, zależy przede wszystkim od przyczyny, jaka je wywołała.

Czy zapalenie krtani jest zaraźliwe?

Nie każdym zapaleniem krtani można się zarazić. Wszystko zależy od przyczyny leżącej u podstaw tej jednostki chorobowej. Jeśli zapalenie krtani wywołane jest przez drobnoustroje chorobotwórcze (wirusy, bakterie i grzyby), wtedy jest zaraźliwe. Należy jednak mieć na uwadze, że nie zawsze wirusy czy bakterie są odpowiedzialne za wywołanie tej jednostki chorobowej.

U dorosłych bardzo często może dojść do zapalenia krtani pod wpływem czynników drażniących, jak dym tytoniowy, nadmierna ekspozycja głosu. Zapalenie krtani może być konsekwencją dość częstej przypadłości, jaką jest refluks żołądkowo-przełykowy. Występuje on u sporego odsetka społeczeństwa i charakteryzuje się cofaniem się kwaśnej treści żołądkowej do przełyku. Czasem kwaśna treść sięga na tyle wysoko, że podrażnia błony śluzowe dróg oddechowych, powodując przewlekłe zapalenie krtani. W takich przypadkach, kiedy przyczyna jest inna niż czynnik zakaźny, zapalenie krtani oczywiście nie jest zaraźliwe.

Jak rozpoznać, że ktoś ma zapalenie krtani i może zarażać?

Mając kontakt z osobą prezentującą objawy zapalenia krtani, z pewnością każdy obawia się, czy się nie zarazi. Zapalenie krtani objawia się problemem z mówieniem, kaszlem, chrypką. Osoba, u której przyczyną są wirusy (rzadziej bakterie), może prezentować ogólne objawy infekcji, jak osłabienie, gorączka, złe samopoczucie. Zarazić się można przez kontakt bezpośredni bądź drogą kropelkową. Im dłużej przebywa się z daną osobą w jednym pomieszczeniu, tym większe jest ryzyko zarażenia. Oczywiście są stany, które predysponują do zachorowania na zapalenie krtani. Należą do nich palenie tytoniu i ekspozycja zawodowa na czynniki drażniące, co powoduje, że błony śluzowe krtani są bardziej podatne na infekcje.

Wśród czynników sprzyjających zapaleniu krtani dodatkowo można wymienić oddychanie przez nos, a także osłabienie odporności. Najczęściej ostre zapalenie krtani, którym można się zarazić, wywołane jest przez wirusy grypy i paragrypy, a także rynowirusy czy adenowirusy.

Czy można zarazić się zapaleniem krtani od dziecka?

Często można spotkać się z opinią, że raczej od dzieci nie łapie się chorób, że dorosły jest rzekomo odporny na choroby wieku dziecięcego. To prawda, choć nie do końca. Są choroby, które są charakterystyczne dla wieku dziecięcego, a na skutek przechorowania ich w dzieciństwie czy poprzez szczepienia ochronne, człowiek nabywa trwałej odporności, trwającej już właściwie całe życie. Nie dotyczy to jednak wszystkich jednostek chorobowych.

Zarówno u dzieci, jak i u dorosłych może rozwinąć się zapalenie krtani. Obie grupy wiekowe są tak samo narażone na zakażenie. Czynniki wywołujące zapalenie krtani, czyli wirusy (bardzo rzadko bakterie i grzyby), nie pozostawiają po infekcji trwałej odporności. Gdyby tak było, człowiek tylko raz w życiu zachorowałby np. na zapalenie gardła czy zapalenie oskrzeli.

Tymczasem są to choroby, które nawracają.

Zapaleniem krtani może zarazić się osoba dorosła od dziecka, jak i dziecko od osoby dorosłej. Różny może być przebieg kliniczny w obu grupach wiekowych. Np. u dzieci poniżej 5. roku życia może rozwinąć się tzw. krup wirusowy, czyli podgłośniowe zapalenie krtani, choć nie wyklucza się tej postaci również u osób dorosłych. Zapalenie krtani wywołują również wirusy. W wyniku uszkodzenia błon śluzowych krtani może dojść do wystąpienia duszności wdechowej i świstu wdechowego.

Jak długo zaraża osoba z zapaleniem krtani?

Określenie czasu, w jakim zaraża osoba z zapaleniem krtani, nie jest do końca możliwe. Osoba z ostrym zapaleniem krtani, utrzymującym się do 3 tygodni, może być źródłem zakażenia przez cały okres występowania objawów klinicznych. Na kilka dni po ustąpieniu infekcji również może być ona źródłem chorobotwórczego patogenu. Najbezpieczniej jest unikać bezpośrednich kontaktów z osobą chorą aż do czasu ustąpienia objawów klinicznych i 2–3 dni po tym, jak zanikną.