Choroba Buergera dotyka najczęściej mężczyzn przed 45 rokiem życia posiadających określone predyspozycje genetyczne i używających wyrobów tytoniowych. Jej wczesne objawy mogą łatwo przejść niezauważone. W przebiegu leczenia ważne jest szybkie rozpoznanie choroby, w celu zminimalizowania szkód, jakie może wyrządzić.

Choroba Buergera – przyczyny

Przyczyny zespołu Buergera nie są do końca jasne. Podejrzewa się, że dużą rolę odgrywają predyspozycje genetyczne oraz procesy autoimmunologiczne, przez które organizm atakuje własne tkanki. Naukowcom udało się jednak ustalić główne czynniki ryzyka, z których największym jest palenie tytoniu. Choć oszacowano, że najczęściej pojawienie się objawów choroby Buergera występuje u osób palących papierosy, to zażywanie nikotyny w jakiejkolwiek innej formie również znacząco podnosi ryzyko zachorowania. Do innych czynników ryzyka należą miażdżyca oraz cukrzyca.

Choroba Buergera – pierwsze objawy

Pierwszymi objawami rozwijającego się zapalenia żył jest ból w zajętym miejscu, który może mieć charakter napadowy i ustępować po odpoczynku. Osoba dotknięta tą przypadłością, może również odczuwać zimno lub mrowienie w kończynach, które nasilają się przy ekspozycji na chłód. Powodem do niepokoju są zmiany koloru skóry – blednięcie lub sinienie w obrębie nóg i rąk.

Lekarz stawia diagnozę na podstawie wywiadu dotyczącego czynników ryzyka, wyników badania angiograficznego (badanie rentgenowskie naczyń krwionośnych) i nieinwazyjnego testu Allena.

Zobacz także: Zapalenie żył powierzchownych i głębokich: objawy, przyczyny, leczenie

Choroba Buergera – powikłania

Nieleczona choroba Buergera może prowadzić do pogłębiania się niedokrwienia tkanek, zupełnego zamykania światła naczyń oraz silnego bólu. W zaawansowanym stadium choroby powstają trudno gojące się rany na rękach i nogach. Ostatecznie przypadłość ta może prowadzić nawet do gangreny, która jest stanem zagrażającym życiu człowieka i wymaga amputacji dotkniętej przez nią części ciała.

Choroba Buergera – leczenie

Osoba cierpiąca z powodu choroby Buergera powinna przede wszystkim zaprzestać palenia, a także przyjmowania jakichkolwiek produktów z nikotyną. Należy o tym pamiętać, wybierając leki wspomagające wyjście z nałogu nikotynowego.

Farmakoterapia obejmuje podawanie leków zmniejszających krzepliwość krwi oraz przeciwzapalnych i immunosupresyjnych.

Zobacz także: Zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych lub głębokich – objawy i leczenie

Należy również dbać o zdrową dietę – unikać alkoholu oraz pokarmów, które wywołują uczulenie, ponieważ mogą one aktywować procesy zapalne. Warto wdrożyć dietę stosowaną przy miażdżycy, jako że choroba ta może znacznie nasilić objawy zespołu Buergera.

Choroba Buergera – leczenie fizjoterapeutyczne

Ważnym elementem wspierającym leczenie choroby Buergera jest fizjoterapia, która ma na celu poprawienie ukrwienia w chorych naczyniach krwionośnych, ponowne rozszerzenie naczyń, obniżenie wzmocnionego napięcia mięśni oraz złagodzenie dolegliwości ruchowych. Do wykonywanych zabiegów należą masaże, lecznicze kąpiele i okłady, poddawanie chorej kończyny jonoterapii, promieniowaniu oraz elektrostymulacji.

Trening Buergera (ćwiczenia Buergera)

Cierpiącym z powodu objawów Choroby Buergera zaleca się wykonywanie specjalnie opracowanego treningu Buergera, który polega na naprzemiennym wykonywaniu ćwiczeń, które prowadzą kolejno do niedokrwienia, przekrwienia i relaksacji kończyn. Metoda ta polega na wykorzystywaniu siły grawitacji, dzięki której naczynia krwionośne są kolejno opróżniane i napełniane.

Choroba Buergera – profilaktyka

Istotnym czynnikiem w przebiegu choroby Buergera jest profilaktyka występowania nowych stanów zapalnych. Oprócz zaprzestania palenia tytoniu, zaleca się:

• aktywny tryb życia (spacery, jazdę na rowerze),
  
• zdrową dietę,
  
• dbanie o higienę stóp,
  
• zrezygnowanie z ciasnych i nieprzewiewnych butów,
  
• unikanie stresu.
  

Życie z chorobą Buergera

Choroba Buergera może w znacznym stopniu obniżyć komfort życia cierpiącej na nią osoby oraz doprowadzić do ciężkich powikłań, takich jak utrata kończyn czy stan zagrożenia życia wywołany wtórnym zakażeniem tkanek. Dzięki badaniu czynników ryzyka ustalono, że wielką rolę w przebiegu choroby odgrywa właściwa profilaktyka. Żeby nie dopuścić do ciężkich powikłań należy definitywnie zaprzestać palenia oraz stosować się do zaleceń lekarza. Dzięki zdobyczom nowoczesnej medycyny i fizjoterapii wiele osób jest w stanie powrócić do normalnego życia.