Artroskopia barku jest coraz popularniejszym zabiegiem, ponieważ przybywa osób skarżących się na problemy ze stawem barkowym, czyli strukturą składającą się z głowy kości ramiennej i łopatki, odpowiedzialnej za największy zakres ruchów kończyny górnej. Często skarżymy się na dolegliwości bólowe (występujące również w spoczynku), niekiedy promieniujące do kręgosłupa szyjnego oraz ręki, a także znaczne ograniczenie możliwości wykonywania ruchów. W zdiagnozowaniu przyczyn pomaga właśnie artroskopia stawu barkowego, której zaletami są:

• stosunkowo mała inwazyjność,
  
• niewielkie blizny,
  
• krótki pobyt w placówce służby zdrowia,
  
• szybka rehabilitacja,
  
• możliwość powrotu do codziennej aktywności niedługo po zabiegu.
  

Dlaczego boli nas bark? Zobaczcie na filmie:

Artroskopia barku – na czym polega

Artroskopia barku jest wykonywana najczęściej w znieczuleniu miejscowym, choć czasami lepszym rozwiązaniem dla przeprowadzającego zabieg lekarza może okazać się znieczulenie ogólne. Decyzję w tej sprawie chory podejmuje po wcześniejszej konsultacji z anestezjologiem.

Na początku operacji, trwającej zwykle około godziny, dokonuje się zazwyczaj dwóch niewielkich nacięć skóry (5–8 mm), a następnie wypełnia staw barkowy specjalnym płynem umożliwiającym rozciągnięcie torebki stawowej i pomagającym uzyskać odpowiedni obraz wnętrza.

Później zostaje tam wprowadzony układ optyczny z kamerą, dzięki któremu lekarz może zbadać poszczególne struktury stawu barkowego: obrąbek stawowy, chrząstkę, ścięgno głowy długiej bicepsa oraz ścięgna stożka rotatorów. Podczas artroskopii stawu barkowego ocenia się również stan przestrzeni podbarkowej, czyli obszaru między ścięgnami stożka rotatorów a wyrostkiem barkowym łopatki.

Artroskopia barkowa umożliwia przeprowadzenie w czasie zabiegu działań leczniczych za pomocą zminimalizowanych narzędzi chirurgicznych. Zwykle wykonuje się naprawę uszkodzonych struktur (obrąbka, torebki) powodujących niestabilność stawu, usuwa przerośniętą błonę maziową, wygładza uszkodzone fragmenty chrząstki stawowej, przecina przebiegające przez staw ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia – szczególnie w przypadku przewlekłego stanu zapalnego lub niestabilności.

Artroskopia barkowa jest znacznie mniej inwazyjna od innych zabiegów dokonywanych na stawie barkowym, chociażby artrotomii, podczas której cały staw zostaje szeroko otwarty. Sprzyja to szybszemu powrotowi do zdrowia pacjenta oraz zmniejsza ryzyko zakażenia okołooperacyjnego. Po przeprowadzeniu artroskopii na rany zakłada się pojedyncze szwy, a następnie opatrunek.

Należy pamiętać, że na 10–14 dni przed zabiegiem należy wykonać podstawowe badania, najczęściej są to: grupa krwi, morfologia, elektrolity, poziom cukru, próby wątrobowe, układ krzepnięcia, EKG, zdjęcie klatki piersiowej oraz analiza moczu. Musimy być także zaszczepieni przeciw zapaleniu wątroby typu B (WZW B). Osoby z chorobami serca, płuc, wątroby, nerek lub układu nerwowego powinny skonsultować plan artroskopii barkowej z lekarzem prowadzącym, by wykluczyć ewentualne przeciwwskazania do operacji.

Artroskopia barku – rehabilitacja

Artroskopia barkowa to zabieg umożliwiający skrócenie okresu rehabilitacji pooperacyjnej do niezbędnego minimum. W pierwszej dobie po zabiegu otrzymujemy zwykle leki przeciwbólowe, rękę zabezpiecza zaś stabilizator – temblak, a bark jest chłodzony, by zmniejszyć obrzęk. Przez co najmniej tydzień zaleca się ograniczenie aktywności fizycznej. Szwy zdejmuje się zazwyczaj po 2 tygodniach od zabiegu. W tym okresie wymagane jest także unieruchomienie barku na temblaku. Później można rozpocząć ćwiczenia pod okiem fizjoterapeuty.

Czas powrotu do zdrowia i rehabilitacji zależy od rodzaju leczenia przeprowadzonego w czasie artroskopii barkowej. Na przykład po usunięciu zrostów torebki stawowej pełną sprawność fizyczną można osiągnąć szybciej niż po zeszyciu ścięgien mięśni rotatorów.

Artroskopia barku – powikłania

Po zabiegu artroskopii barku rzadko następują powikłania, ale ich ryzyko oczywiście istnieje, jak w przypadku każdej interwencji chirurgicznej. Należy liczyć się z nadmiernym krwawieniem, powstaniem skrzepów krwi, możliwością zakażenia czy uszkodzenia naczyń krwionośnych lub nerwów.

Jeśli po artroskopii stawu barkowego zaobserwuje się podwyższoną temperaturę ciała (ponad 38 stopni), nasilający się ból (zarówno miejsca nacięcia, jak i głowy), nudności i wymioty, a okolica rany jest coraz bardziej obrzęknięta i zaczerwieniona, a także wydobywa się z niej duża ilość krwistej wydzieliny, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.

Jak można zmniejszyć odczuwany ból kręgosłupa? Zobaczcie na filmie: