To, że ałun jest naturalny, nie oznacza wcale, że nie może być szkodliwy. Podobnie jak w piętnowanych przez wiele osób chemicznych dezodorantach w ałunie najczęściej znajduje się aluminium.

Co to jest ałun?

Ałun to naturalnie występujące sole będące związkiem kwasu i dwóch, ściśle połączonych zasad. Najczęściej sprzedawanym jako produkt kosmetyczny jest ałun glinowo-potasowy powstający z połączenia aluminium, potasu i siarki. Można również zakupić ałun chromowo-potasowy – jest on używany do eksperymentów chemicznych i charakteryzuje go ciekawa barwa i umiejętność tworzenia wyjątkowych kryształów. Stosowany jest także w garbarstwie. Z kolei ałun żelazowo-amonowy, zwany też solą Mohra, używany jest jako reduktor podczas reakcji chemicznych.

Ałun jako dezodorant i antyperspirant

Wzmianki o stosowaniu ałunu jako dezodorantu pojawiają się już w starożytności, nie jest więc on nowym odkryciem. Dzisiaj jest reklamowany jako nieszkodliwy środek naturalny zapobiegający poceniu, co nie jest do końca prawdą. Ałun można zakupić w postaci kryształu, dezodorantu w kulce lub sztyfcie.

Działanie ałunu glinowo-potasowego jest głównie dezodorujące, ponieważ zabija on bakterie wywołujące przykry zapach, jednak osoby spodziewające się efektu zbliżonego do antyperspirantu będą rozczarowane – ałun bardzo słabo, jeśli w ogóle, hamuje pocenie.

Ekologiczność ałunu polega głównie na tym, że najczęściej używa się kryształów pochodzących z naturalnych złóż i nie dodaje się dodatkowych substancji. Głównym problemem jest jednak to, że większość osób jest przeciwnych tradycyjnym dezodorantom ze względu na obecność soli aluminium, a ałun to nic innego jak właśnie taka sól. Dlatego może on nie zadowolić osób szukających naturalnej alternatywy dla antyperspirantu.

Ałun na tamowanie krwi i po goleniu

Ałun w sztyfcie był środkiem tradycyjnie stosowanym podczas golenia. Przyłożony do miejsca zacięcia błyskawicznie hamuje krwawienie (aluminium ścina białko i koaguluje krew), podczas gdy jego działanie przeciwbakteryjne sprzyja szybszemu gojeniu się ran. Stąd do dzisiaj niektórzy zachwalają go jako skuteczny środek na tamowanie krwi, warto jednak wiedzieć o tym, że po zetknięciu z raną wywołuje silne pieczenie.

Ałun na trądzik i opryszczkę

Działanie ałunu na trądzik i opryszczkę nie zostało klinicznie potwierdzone, jednak jego antyseptyczne właściwości są znane i wykorzystywane od wieków. Pomoc w tych dolegliwościach ma przynieść pocieranie ałunem zmienionej chorobowo skóry.

Ałun w proszku – zastosowanie

Ałun w proszku polecany jest jako uniwersalny środek antybakteryjny, ściągający i przeciwpotny. Stosuje się go do kąpieli całego ciała lub moczenia stóp z tendencją do nadmiernego pocenia się. Ałun znalazł również zastosowanie jako zasypka do stóp oraz środek odkażający i niwelujący brzydki zapach obuwia.

Ałun – jakie ma zalety?

Jako antyperspirant ałun sprawdza się słabo, choć dla osób, które się słabo pocą, może być wystarczający. Mimo że zawiera w składzie aluminium, nie ma żadnych innych chemicznych dodatków i substancji, można więc powiedzieć, że jest naturalny. Nie zostawia śladów na ubraniu i, ponieważ jest bezzapachowy, można go używać razem z perfumami. Dodatkowo ałun nie zatyka porów, dlatego może być pomocny dla osób z tendencjami do tworzenia się zapaleń mieszków włosowych pod pachami.

Czy ałun jest szkodliwy?

Ałun w zasadzie nie jest szkodliwy – biodostępność aluminium przez skórę jest bardzo niska. Nie jest on jednak odpowiednią alternatywą dla osób szukających naturalnych kosmetyków. Ponadto zauważono, że u niskiego odsetku osób wywołuje on podrażnienia skórne. Wbrew zapewnieniom większości producentów nie jest prawdą, że ałun nie może uczulać – wiele osób jest uczulonych na glin. Na rynku są dostępne również produkty zawierające ałun potasowo-sodowy i potasowo-amonowy, są one jednak trudniej dostępne i droższe. Sód i amon powodują alergie o wiele rzadziej.

Potencjalnie niebezpieczne może być stosowanie ałunu w pastach do zębów jako środka hamującego krwawienie dziąseł – aluminium może być wówczas połykane lub przenikać do krwi przez chore dziąsła w niekontrolowanych ilościach. Choć trudno w taki sposób o zatrucie, to długotrwałe stosowanie ałunu potencjalnie mogłoby doprowadzić akumulacji tego pierwiastka w organizmie – szczególnie u człowieka, który przyjmuje jego znaczne ilości z pożywieniem.

Dopuszczalna dobowa dawka aluminium to 60 mg, z czego co najmniej kilkanaście przyjmuje się z pożywieniem. Trudno określić, ile może go dodatkowo przeniknąć przez skórę podczas kąpieli w ałunie czy stosowania go jako antyperspirantu, a tym bardziej podczas mycia zębów. Choć ryzyko, że dojdzie do zatrucia, wydaje się bardzo małe, lepiej stosować kryształ ałunu z umiarem.

Objawy zatrucia aluminium to:

● zawroty głowy,

● zaburzenia pamięci,

● zaburzenia koncentracji,

● anemia i niedokrwistość,

● duszności,

● zaparcia,

● zapalenia płuc,

● wysypka,

● wymioty.

Bibliografia:

https://nowaalchemia.blogspot.com/2012/07/aun.html