Żmija zygzakowata (Vipera berus)

Zacznijmy od tego, że jedynym jadowitym i potencjalnie groźnym wężem w Polsce jest żmija zygzakowata (Vipera berus). Żmije zygzakowate atakują jedynie wtedy, kiedy poczują się zagrożone. Wolą ucieczkę niż walkę, jednak potrafią ukąsić, zwłaszcza, gdy się je zaczepia. Żmije występują w lasach, na polanach, ale spotkać możemy je także w wodzie, bowiem węże te są świetnymi pływakami. 

Żmija zygzakowata osiąga długość do 90 cm, jej źrenice są pionowe, płaska głowa wyraźnie wyróżnia się na tle reszty ciała. Występuje w trzech odmianach kolorystycznych: brązowej, czarnej i szarej. Cechą wspólną wszystkich jest zygzak na grzbiecie, jednak u ciemnych okazów można go nie zauważyć. W naszym żmija jest objęta ochroną.

Polecamy: Ukąszenie przez węża - pierwsza pomoc. Co robić?

Jad żmij jest niebezpieczny dla człowieka, dlatego należy unikać kontaktu z wężami. Najlepiej nie wchodzić im w drogę i spokojnie poczekać, aż odpełzną. Żmija zaczepiana potrafi ukąsić. Jak się wtedy zachować? Zobaczcie, jak udzielić pomocy osobie ukąszonej przez węża:

Gniewosz plamisty (Coronella austriaca)

To niejadowity wąż, który bardzo często bywa mylony ze żmiją zygzakowatą. Barwa ciała gniewosza plamistego jest rdzawobrązowa lub brązowa u samców, u samic szara lub gliniastoszara. Na głowie oraz karku znajduje się plama w kształcie podkowy lub serca.

Gniewosz plamisty jest całkowicie niegroźny dla człowieka, może mierzyć do 90 centymetrów. Wąż ten ma okrągłą źrenicę oka, łagodnie zaokrąglony pysk oraz głowę słabo odgraniczoną od reszty ciała. Po oczach łatwo go odróżnić od żmii zygzakowatej, która ma pionowe źrenice. W naszym kraju jest objęty ochroną.

Wąż Eskulapa (Elaphe longissima)

Zapewne nawet nie wiedzieliście, że w Polsce żyją węże, które mogą mierzyć aż 2 metry? Mowa o wężach Eskulapa (najdłuższy osobnik mierzył 225 centymetrów), które nie są jadowite i najczęściej możemy je spotkać w Bieszczadach. Dorosłe osobniki są barwy oliwkowo-szarej, przy czym przednia część ciała jest zazwyczaj jaśniejsza.

Wąż Eskulapa to typ dusiciela. Żywi się myszami, jaszczurkami, małymi ssakami i ptakami, pisklętami oraz jajami. Chwyta ofiarę pyskiem, później owija ciałem i dusi przez kilka minut, a na końcu połyka w całości. W naszym kraju jest objęty ochroną.

Zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix)

Zaskrońce nie są jadowite i spotkać je możemy najczęściej na terenach podmokłych i w pobliżu zbiorników wodnych. Zaskrońce występują w całej Europie, bardzo dobrze pływają, natomiast maksymalna długość tego węża to 150 cm. Zaskrońce wyróżniają charakterystyczne, żółte plamki, które łatwo zauważyć. Ubarwienie mają zazwyczaj szarozielone lub brązowe. Zaskrońce połykają swoje ofiary bez zabijania. 

Zaskroniec rybołów (Natrix tesselata)

Zaskroniec rybołów nie jest jadowity. Większość czasu spędza w wodzie, gdzie poluje. Osiąga długość do 150 cm, a jego ubarwienie jest oliwkowe, szare lub zielono-brązowe. W naszym kraju jest objęty ochroną.

Padalec zwyczajny (Anguis fragilis)

To nie wąż, a beznoga jaszczurka, którą również możemy spotkać w Polsce. Głowa i ogon są bardzo słabo wyodrębnione od tułowia, a barwa jest zwykle brązowa. Jest mały - może mierzyć maksymalnie do 50 centymetrów długości. 

Padalce polują głównie na ślimaki nagie i dżdżownice. Nie są szybkie, ale poruszają się wykonując wężowate ruchy ciała.