Sekret opaski kompresyjnej na łydkę czy ramię polega na ucisku odpowiednich obszarów odcinka kończyny i wsparcia funkcjonowania tkanek głębokich. W zależności od potrzeb pacjenta stosuje się odpowiednio silną kompresję na dany układ tkankowy. Opaski kompresyjne występują pod różnymi postaciami, m.in. klasycznej opaski, bandaża, skarpet, rękawów, a nawet legginsów, szortów czy koszulek.
Opaski kompresyjne
Opaski kompresyjne to narzędzia wykorzystywane w kompresjoterapii, czyli leczeniu uciskiem stopniowanym, odpowiednio dopasowanym do potrzeb zdrowotnych pacjenta. Terapia tego typu polega na zastosowaniu kompresji zewnętrznej w celu uzyskania zmniejszenia objawów klinicznych chorób krążeniowych, zaburzeń funkcjonowania układu limfatycznego, mięśniowego i innych tkanek miękkich. Opaska kompresyjna wykorzystywana jest również w profilaktyce oraz leczeniu kontuzji i mikrouszkodzeń przeciążeniowych powstałych w czasie uprawiania sportu. Opaska kompresyjna na łydkę lub na rękę usprawnia mechanikę krążenia żylnego i chłonnego na powierzchniowym i głębokim poziomie w danym fragmencie kończyny, stabilizuje określoną część układu ruchu, wspomagając regenerację uszkodzonych tkanek, zabezpieczając przed postępem mikrourazów, oraz podnosi komfort uprawiania aktywności ruchowej.
Zobacz na filmie, jakie funkcje pełni układ krążenia:
Jakie opaski kompresyjne wybrać?
Aby opaska kompresyjna była w pełni funkcjonalna, musi być odpowiednio dopasowana do potrzeb pacjenta, czyli mieć konkretne właściwości ściskające. Istotą kompresoterapii jest nierównomierny ucisk na tkanki, tzn. siła opaski kompresyjnej rozkłada się najsilniej w miejscach dystalnych i stopniowo maleje w kierunku proksymalnym, czyli np. opaska kompresyjna na łydkę największą siłę wywiera w okolicy kostek i maleje w kierunku uda, z kolei opaska kompresyjna na kolano ściska tkanki najmocniej w obszarze całego stawu, a opaska kompresyjna na udo uciska najmocniej w okolicy kolana, a lżej w okolicy pachwin. Taki mechanizm wspomaga prawidłowe krążenie krwi i limfy od dalszych części kończyny w kierunku najbliższych węzłów chłonnych oraz w kierunku serca, zapobiegając zastojom płynów ustrojowych. W medycynie wyróżnia się 4 klasy kompresji, z czego w sporcie wykorzystuje się zwykle dwie pierwsze, a jednostką miary ucisku są milimetry słupa rtęci:
- I stopień: 18–21 mm Hg (lekki ucisk);
- II stopień: 22–32 mm Hg (średni ucisk);
- III stopień: 33–46 mm Hg (mocny ucisk);
- IV stopień: powyżej 47 mm Hg (bardzo mocny ucisk).
Każda opaska kompresyjna powinna być indywidualnie dopasowana poprzez pomiary kończyny w określonych miejscach. Badanie tego typu wykonuje się zwykle rano lub po dłuższym odpoczynku w pozycji leżącej. Opaski kompresyjne do biegania to wyroby często są używane przez amatorów sportów, jednak nie zaleca się wybierania opasek kompresyjnych bez uzgodnienia z lekarzem. Bez uprzedniej konsultacji ze specjalistą, który zaleci zakup odpowiedniego modelu, opaski kompresyjne mogą nie spełnić swojego zadania, a nawet wywołać powikłania zdrowotne.
Jak działa opaska kompresyjna na rękę i łydkę?
Opaska kompresyjna na łydkę, udo czy rękę zmniejsza średnicę żył, zwiększając jednocześnie światło tętnic, co przekłada się na optymalizowanie ciśnienia i przepływ krwi przez naczynia. Taki mechanizm przekłada się na zwiększoną ilość tlenu dostarczanego do mięśni oraz substancji odżywczych do innych tkanek miękkich, czyli sprawniejszy odpływ krwi i usuwanie z komórek zbędnych produktów przemiany materii, np. kwasu mlekowego. Opaski kompresyjne wpływają również na:
- stabilizację i ograniczenie ruchomości pracy danego fragmentu układu ruchu;
- szybszą regenerację mikrouszkodzeń;
- amortyzację i ograniczenia wstrząsów docierających w głąb struktur mięśniowych;
- zabezpieczenie przed postępem uszkodzeń i wynikających z tego kontuzji oraz bolesnych skurczy;
- ograniczenie dyskomfortu i dolegliwości bólowych podczas aktywności fizycznej;
- utrzymanie miejscowej temperatury i wilgotności ciała.
Wskazania do noszenia opaski kompresyjnej
Opaski kompresyjne zalecane są najczęściej w sytuacjach:
- profilaktyki oraz leczenia zaburzeń żylnych i limfatycznych, np. żylaków, obrzęków wynikających z pracy zawodowej w długotrwałej pozycji stojącej lub siedzącej, biernego trybu życia, wielogodzinnego unieruchomienia np. w trakcie podróży, otyłości, przyjmowania niektórych leków;
- w leczeniu ostrych i przewlekłych chorób przebiegających z obrzękami limfatycznymi, zakrzepicą żylną oraz obrzękami w przebiegu ciąży;
- stanach po złamaniach i zwichnięciach kończyn;
- ekstremalnego wysiłku fizycznego u sportowców i osób aktywnych fizycznie oraz jako terapia powysiłkowa;
- niestabilności i osłabieniu struktur stawowych np. w przebiegu chorób reumatycznych.