Głównym źródłem witaminy D są między innymi jajka i tłuste ryby. Jednak najważniejszym są promienie słoneczne, dlatego w okresie jesienno-zimowym, gdy słońca jest stosunkowo mało, zaleca się suplementowanie tej witaminy środkami farmaceutycznymi. Dawkowanie witaminy D powinno być skonsultowane z lekarzem, gdyż jego nadmierna ilość może spowodować m.in. zaburzenia pracy jelit, nieprawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, drgawki, a w skrajnych przypadkach nawet śpiączkę.
Rola witaminy D3 w organizmie
Podstawową funkcją witaminy D3 jest regulowanie gospodarki wapniowej. Oznacza to, iż bierze udział w powstawaniu i mineralizacji kości oraz całego układu kostnego. Obecność witaminy D3 w organizmie umożliwia wchłanianie wapnia z układu pokarmowego, a dokładnie z jelit, dzięki czemu jest on gromadzony w tkankach. Równoznaczne jest to z tym, że ogranicza również wydalanie wapnia z organizmu. Prawidłowy poziom wapnia, który zapewnia witamina D3, umożliwia utrzymanie odpowiedniej gęstości kości. Jest również zabezpieczeniem przed osteoporozą. U osób dorosłych bardzo ciężko określić dobową normę witaminy D. Jednak zazwyczaj lekarze zalecają przyjmowanie 2000 j.m. na dobę.
Zarówno nadmiar, jak i niedobór witaminy D wpływa szkodliwie na pracę i kondycję ludzkiego organizmu. Znacznie bardziej niebezpieczny w skutkach jest nadmiar, czyli przedawkowanie tej witaminy, aczkolwiek niedobór może wywołać przewlekłe choroby, a objawia się on uczuciem ciągłego przemęczenia, osłabieniem, sennością, stanami lękowymi, podwyższonym poziomem stresu, stanami depresyjnymi, cukrzycą typu 1, ustawicznymi bólami kości oraz stawów, tendencją do złamań kości. Do najpoważniejszych konsekwencji niedoboru zaliczamy niektóre typy białaczek, nowotwór złośliwy jelita grubego oraz chorobę nadciśnieniową. Jeśli stan niedoboru (tzw. przewlekłe niedobory witaminy D) utrzymuje się przez dłuższy czas, mogą uaktywnić się choroby autoimmunologiczne: choroba Leśniowskiego-Crohna, reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) oraz SM, czyli stwardnienie rozsiane.
Jak powinna wyglądać suplementacja witaminy D:
Źródła witaminy D3
Głównym źródłem witaminy D są promienie słoneczne, jednak nie o każdej porze roku można z nich korzystać w tym samym stopniu. W okresie jesienno-zimowym, gdy słońca jest znacznie mniej, zaleca się suplementację tej witaminy w postaci środków farmaceutycznych. Jednak wielu naukowców oraz lekarzy uważa, iż znacznie bezpieczniejszą metodą przyswajania tej witaminy jest odpowiednia dieta. Produkty bogate w witaminę D to głównie: jajka, tłuste ryby morskie czyli tuńczyk, makrela, łosoś, śledź oraz suszone na słońcu grzyby.
Nadmiar witaminy D3 u dorosłych – objawy
Nadmiar witaminy D może być bardzo niebezpieczny dla organizmu. Jego duże stężenie sprzyja powstawaniu szkodliwych nadtlenków, które zatruwają ludzki organizm oraz powodują odkładanie się wapnia w tkankach. Skutkuje to hiperkalcemią, czyli nadmiarem wapnia w surowicy krwi. Hiperkalcemia z kolei wpływa negatywnie na pracę serca oraz nerek. Jednymi z pierwszych objawów nadmiaru witaminy D3 u dorosłych jest kamica nerkowa oraz kamica pęcherzyka żółciowego. Objawy oraz dalsze powikłania związane z nadmiarem witaminy D są ściśle związane z hiperkalcemią, która powoduje:
- biegunkę bądź zaparcia,
- nudności oraz wymioty,
- brak apetytu,
- wzmożone pragnienie,
- wielomocz,
- nadpotliwość,
- osłabienie,
- świąd,
- uciążliwe, długotrwałe bóle głowy i oczu,
- osłabione napięcie mięśniowe z równoczesną nadpobudliwością,
- powiększenie śledziony,
- powiększenie wątroby,
- drgawki,
- śpiączkę.
Zbyt duża ilość tej witaminy jest szczególnie niebezpieczna dla kobiet w ciąży. Nadmiar witaminy D3 u niemowlaka, którą nabył w okresie płodowym, a następnie przyjmował po porodzie, przyczynia się do powstania deformacji oraz ciężkich chorób układu kostno-szkieletowego. U niemowlaka zapotrzebowanie na witaminę D waha się między 400 a 800 IU na dobę.
Nadmiar witaminy D3 – skutki
Przedawkowanie witaminy D skutkuje hiperkalcemią, czyli nagromadzeniem się nadmiaru wapnia w surowicy krwi. Ta zaczyna odkładać się w naczyniach, takich jak tętnice oraz tkankach budujących między innymi serce i nerki. Ponadto przyczynia się do występowania zmian wapniowych w organizmie, kamicy pęcherzyka żółciowego i kamicy nerek.