Kłucie w okolicach serca wzbudza duży niepokój, ponieważ zwykle kojarzy się z zawałem. Tymczasem w większości przypadków są to nerwobóle serca, będące efektem długotrwałego lub nagłego stresu. Nerwobóle w okolicy serca mogą też wynikać z neuralgii międzyżebrowej i wówczas mają charakter ostry. Zawsze niezbędna jest dokładna diagnoza, aby wykluczyć stany zagrażające życiu, do których zalicza się zawał mięśnia sercowego lub rozwarstwienie aorty. Najczęściej wykonywane badania to elektrokardiogram lub rentgen klatki piersiowej.

Nerwobóle serca – objawy i przyczyny nerwicy serca

Większość bólów w okolicach serca ma podłoże nerwowe. Najczęstszą przyczyną jest nerwica serca, nazywana także dystonią neurowegetatywną lub zespołem Da Costy. Składają się na nią objawy, które mogą sugerować chorobę serca, choć w rzeczywistości mają podłoże nerwicowe. Nerwica serca najczęściej występuje u osób, które mają problemy osobiste lub często się zamartwiają. Problem wynika z nadmiaru stresu i jest reakcją organizmu na szybkie tempo życia i ciągłą presję.

Nerwica serca jest dysfunkcją autonomiczną, która przybiera formę somatyczną. Oznacza to, że u pacjenta występują dolegliwości ze strony narządów, które są kontrolowane przez autonomiczny układ nerwowy. Wyzwala on reakcje niezależne od woli człowieka, np. rozszerzanie naczyń krwionośnych.

Nerwobólom serca związanym z nerwicą serca mogą towarzyszyć objawy ze strony:

• układu oddechowego – hiperwentylacja, czkawka,
  
• układu pokarmowego – biegunka.
  

Nerwica serca zawsze związana jest ze stresującymi wydarzeniami w życiu.

Najczęściej zgłaszane przez pacjentów objawy zespołu Da Costy to:

• kłucie serca – chory może też odczuwać utrzymujący się ucisk lub uczucie tępego gniecenia,
  
• nadmierne pocenie się – bez względu na temperaturę otoczenia,
  
• duszności – płytki, przyspieszony oddech, problem z zaczerpnięciem głębokiego oddechu,
  
• bóle i zawroty głowy,
  
• niepokój,
  
• drżenie rąk,
  
• szybkie męczenie się,
  
• zaburzenia snu,
  
• kołatanie serca – przyspieszony, nieregularny rytm serca,
  
• zaczerwienienie skóry.
  

Niekiedy pojawiają się objawy niespecyficzne, do których zalicza się uczucie ściskania, rozdymania lub pieczenia. Nerwobóle w okolicy serca najczęściej występują u kobiet, a pierwsze symptomy pojawiają się między 25. a 30. rokiem życia. Objawy mogą wystąpić w ciągu dnia lub w nocy.

Nerwobóle serca – kiedy oznaczają chorobę?

Bóle i kłucie w okolicach serca może towarzyszyć neuralgii międzyżebrowej. Dolegliwości są wówczas spowodowane uszkodzeniem nerwów międzyżebrowych, które przekazują impulsy z i do ośrodkowego układu nerwowego. Ostre objawy bólowe obejmują wówczas ściany klatki piersiowej, mostek i jego okolice oraz przestrzenie międzyżebrowe. Ból jest kłujący, palący, a nawet rozdzierający i często towarzyszą mu zaburzenia czucia, takie jak:

• niedoczulica,
  
• przeczulica,
  
• parestezje (uczucie mrowienia i drętwienia),
  
• osłabienie siły mięśniowej.
  

Przyczyną neuralgii międzyżebrowej może być niedobór witamin z grupy B, półpasiec, przewianie, przebyty uraz klatki piersiowej lub ucisk nerwu będący efektem choroby zwyrodnieniowej.

Kłucie i ból serca może też oznaczać:

• zawał mięśnia sercowego,
  
• chorobę niedokrwienną serca,
  
• rozwarstwienie aorty,
  
• zapalenie osierdzia.
  

Wyniki badań są wówczas nieprawidłowe, co ułatwia postawienie diagnozy.

Jakie objawy może dawać nerwica? Dowiesz się tego z filmu:

Jak leczyć nerwobóle serca?

Nerwobóle serca wynikające ze stresu nie wymagają leczenia farmakologicznego, jeśli nie są nadmiernie uciążliwe. Warto wzbogacić dietę w produkty zawierające witaminy z grupy B, które mają wpływ na regenerację nerwów. Bardzo dobre efekty dają ciepłe masaże oraz plastry rozgrzewające z kapsaicyną. Niezbędny jest regularny wysiłek fizyczny, który szybko łagodzi uporczywe objawy.

Osoby cierpiące na nerwicę serca powinny ograniczyć stosowanie używek, takich jak alkohol, tytoń czy kawa. Chory powinien nauczyć się odreagowywać nadmierny stres, np. korzystając z treningów uspokajających, w których łączone są ćwiczenia rozciągające i oddechowe. Niezmiernie ważne jest prowadzenie regularnego trybu życia i spanie przynajmniej 7 godzin na dobę. W przypadku gdy problemy wynikają z głęboko zakorzenionych lęków i traum, niezbędna jest psychoterapia połączona ze stosowania leków przeciwlękowych lub przeciwdepresyjnych.

Przy silnym bólu zalecane jest stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych z wyjątkiem meloksykamu i diklofenaku. Lekarz może przepisać także trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub leki przeciwpadaczkowe, np. gabapentynę, pregabalinę, fenytoinę lub karbamazepinę. W trudniejszych przypadkach dożylnie podawane są lidokaina oraz opioidowe leki przeciwzapalne.