Kinezjotaping (inaczej – kinesiotaping) to metoda stymulacji tkanek miękkich za pomocą taśmy naklejonej na skórę. Miejscowe drażnienie zakończeń nerwowych i pociąganie powłok powoduje odruchowe reakcje usprawniające krążenie i zmniejszające wrażliwość na bodźce bólowe.

Kinezjotaping a taping sportowy

Kinezjotaping i taping sportowy opierają się na tej samej zasadzie – stosowana jest w nich taśma kinezjologiczna, która przylepiana jest do skóry za pomocą warstwy kleju akrylowego. Może on znajdować się bezpośrednio na taśmie albo zostać dodatkowo użyty przez zakładającego taping fizjoterapeutę lub lekarza. Taśma kinezjologiczna jest przepuszczalna dla gazów i wodoodporna, co po założeniu zapewnia możliwość jej stosowania przez dłuższy czas.

Różnica pomiędzy kinezjotapingiem a tapingiem sportowym polega na rodzaju użytej taśmy. W pierwszej metodzie wykorzystywana jest taśma kinezjologiczna elastyczna, a w drugim – nierozciągliwa. Dzięki temu taping sportowy umożliwia ograniczenie zakresu ruchów w zabezpieczonym stawie czy w okolicy kontuzjowanej grupy mięśni, ścięgien, powięzi lub torebek stawowych.

W przeciwieństwie do tapingu sportowego stosowana w kinezjotapingu taśma elastyczna naciąga się wraz ze skórą w chwilach, gdy wykonywane są ruchy, i nie ogranicza ich zakresu. Zwykle zakłada się ją też na dłuższy czas niż w przypadku opatrunku sportowego.

Taśma kinezjologiczna nazywana jest bandażem kinesio. Dopasowany do potrzeb pacjenta fragment może być wycinany z większego, prostokątnego plastra do kinezjotapingu.

Kinezjotaping – co to jest?

Podstawowym działaniem taśmy kinezjologicznej nalepionej na skórę jest mechaniczna stymulacja zakończeń nerwowych i powłok. Ciągły kontakt ze skórą oraz jej pociąganie spowodowane ruchem kończyn, szyi lub tułowia powodują stymulację układu nerwowego i w efekcie:

• zmniejszenie wrażliwości na ból,
  
• korektę napięcia mięśniowego w tapowanej okolicy ciała,
  
• poprawę krążenia dzięki odruchowej reakcji nerwowej oraz pobudzeniu wywołanym przez mechaniczne pociąganie,
  
• zmniejszenie obrzęków limfatycznych dzięki pobudzeniu odpływu chłonnego.

Mechanizm działania kinezjotapingu wiąże się też z unoszeniem skóry, co ma zwiększać odległość pomiędzy zakończeniami nerwowymi w skórze a miejscem powstawania dolegliwości (mięśnie, powięzi, torebki stawowe). Minimalizuje to reaktywność tych zakończeń i ogólny poziom bólu czy dyskomfortu.

Polecamy: Jak rozpoznać i leczyć uszkodzenie torebki stawowej?

Zastosowanie kinezjotapingu

Kinezjotaping jest dziedziną, która wymaga dokładnej znajomości anatomii, fizjologii i patologii. Nieprawidłowo użyty, może przynieść więcej szkody niż korzyści. Dlatego diagnostyką pod kątem użycia tej techniki terapeutycznej i wykonaniem zabiegu powinni zajmować się wyszkoleni lekarze lub rehabilitanci. Uważa się, że kinezjotaping może być stosowany w następujących stanach:

• przewlekłe zespoły bólowe związane z urazami, nerwobólami lub zmianami zwyrodnieniowymi,
  
• stan po skręceniu stawu z naciągnięciem lub naderwaniem torebki stawowej,
  
• urazy mięśni (naciągnięcie, naderwanie),
  
• stłuczenia tkanek miękkich lub okostnej,
  

Niektórzy badacze uważają, że kinezjotaping umiejętnie nałożony na przebudowujące się jeszcze i tworzące blizny może wpływać na organizowanie się tkanki. W gojących się urazach powłok zmniejsza on tendencję do tworzenia się przerostowych, ograniczających ruchomość ciała, rozległych zbliznowaceń.

Gdzie można zastosować kinezjotaping?

Typowym miejscem aplikacji taśm do kinezjotapingu jest okolica przykręgosłupowa, gdzie stymulacja ogranicza dolegliwości bólowe i skłania chorego do przyjmowania prawidłowej pozycji ciała. Pobudzanie napięcia mięśni sprawia, że kinezjotaping pleców może być przydatny w korygowaniu wad postawy, np. tzw. okrągłych pleców. Ponieważ przyczyną przewlekłych dolegliwości są również zmiany w stawach odpowiedzialnych za ruchomość głowy, duże znaczenie lecznicze ma kinezjotaping odcinka szyjnego kręgosłupa.

Typowe miejsca leczenia zmian pourazowych kinezjotapingiem to:

• bark, łopatka, łokieć,
  
• kolano,
  
• staw skokowy (kostka) i stopa,
  
• nadgarstek,
  
• mięśnie uda (mięsień dwugłowy uda, przywodziciele).

Polecamy: Fizjoterapia – co to jest? Jakie zabiegi się w niej stosuje?

Zobaczcie, kiedy powinno się skonsultować z ortopedą:

Kinezjotaping w obrzęku limfatycznym

Zastosowanie kinezjotapingu w obrzęku limfatycznym może być istotnym elementem terapii. Poprawa krążenia żylnego, poszerzenie przestrzeni tkanki podskórnej, zmniejszenie panującego pod skórą ucisku na naczynia chłonne wpływa pozytywnie na odpływ chłonki. Dzięki temu nie ma ona tendencji do gromadzenia się w tkankach i wywoływania nacieków, a istniejące zmiany łatwiej się wchłaniają. Taping wykorzystuje się nawet w stanach pooperacyjnych (np. po mastektomii), by zmniejszyć obrzęki powstające na kończynie górnej po stronie leczonej.

Kinezjotaping w okresie ciąży

Kinezjotaping w czasie ciąży to element, który może mieć różnorakie zastosowania, a jednocześnie jest całkowicie bezpieczny dla przyszłej matki. Umożliwia on relaksację i korektę napięcia mięśniowego u kobiet w zaawansowanej ciąży, kiedy niektóre partie mięśni i układu kostno-stawowego ulegają przeciążeniu. Poprawiając krążenie, zmniejsza skłonność do powstawania obrzęków. Uważa się też, że stymulacja tkanek miękkich powłok brzucha i miejscowa poprawa krążenia mogą wpływać na zmniejszenie skłonności do powstawania rozstępów skóry.