Lek Hydroxyzinum Alvogen ma postać syropu. Substancją czynną w preparacie jest hydroksyzyna. Dodatkowo w skład leku wchodzą sacharoza, sodu benzoesan, esencja pomarańczowa, etanol, mentol oraz woda oczyszczona.

Hydroksyzyna może być stosowana zarówno u dorosłych, jak u dzieci. Po preparat sięga się w sytuacji, gdy pacjent zmaga się świądem wywołanym pokrzywką lub wypryskiem kontaktowym lub atopowym. Dodatkowo lek stosowany jest w leczeniu lęku oraz napięcia, które mogą towarzyszyć stanom psychotycznym, a także jako leczenie wspomagające przy schorzeniach pochodzenia organicznego z towarzyszącym lękiem. Czasem hydroksyzyna wykorzystywana jest jako środek uspokajający w premedykacji oraz po znieczuleniu ogólnym.

Hydroxyzinum Alvogen – przeciwwskazania

Przeciwwskazaniem do podania leku jest uczulenie na substancję czynną lub inny składnik leku. Leku nie podaje się także osobom, które chorują na porfirię, przerost gruczołu prostaty, jaskrę. Syropu nie mogą przyjmować również kobiety w ciąży oraz te, które karmią dziecko piersią. Hydroksyzyny nie mogą stosować pacjenci z nabytym lub wrodzonym wydłużeniem odstępu QT, chorobą układu krążenia, zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemia, hipomagnezemia), nagłą śmiercią sercową w rodzinie, znaczącą bradykardią oraz stosują leki, które wydłużają odstęp QT i (lub) wywołują zaburzenia rytmu serca torsade de pointes. Jeśli jednak u tych pacjentów konieczne jest podanie leku należy go przyjmować w możliwie jak najmniejszej dawce. Mniejszą dawkę leku przepisuje się także osobom z marskością wątroby. O tym czy lek będzie bezpieczny dla chorego i w jakiej dawce go stosować może zdecydować jedynie lekarz.

Hydroksyzyny nie powinny stosować osoby starsze ze względu na mniejszą eliminację hydroksyzyny. Należy pamiętać, że w skład leku wchodzi sacharoza, która u osób z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy może być niebezpieczne, dlatego nie mogą one przyjmować hydroksyzyny.

Hydroxyzinum Alvogen – dawkowanie

O sposobie dawkowania leku zawsze decyduje lekarz i zawsze trzeba przestrzegać jego zaleceń. Lek ma postać syropu i należy go dawkować łyżeczką od herbaty (to ok. 5ml) lub łyżką stołową (ok. 10 ml). W 5 ml syropu mieści się 10 mg chlorowodorku hydroksyzyny.

Najczęściej zaleca się przyjmowanie maksymalnie 100 mg leku na dobę (dotyczy to zarówno dzieci, jak i dorosłych, których masa ciała przewyższa 40 kg). W przypadku osób starszych – jeśli podanie leku jest konieczne – dobowa dawka nie powinna przekraczać 50 mg.

Sposób dawkowania będzie zależał przede wszystkim od schorzenia, z którym zgłasza się pacjent, a także od jego wieku. U osób dorosłych w stanach lęku i napięcia spowodowanego psychozami lub zmianami organicznymi zaleca się przyjmowanie od 50 do 100 mg maksymalnie cztery razy na dobę. W leczeniu świądu zaleca się przyjmowanie 25 mg 2 do 4 razy na dobę. W premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi oraz po znieczuleniu ogólnym podaje się jednorazowo 50 do 100 mg.

U dzieci do 6 roku życia w stanach lęku i napięcia wywołanych psychozami lub zmianami organicznymi zaleca się przyjmowanie maksymalnie 50 mg na dobę w czterech dawkach podzielonych. Dzieciom, które mają więcej niż 6 lat podaje się od 50 do 100 mg, w czterech dawkach podzielonych. W przypadku świądu u dzieci do 6 roku życia dzienna dawka nie powinna przekraczać 50 mg (zazwyczaj dzieli się ją na cztery dawki). W premedykacji, przed zabiegiem lub po podaniu znieczulenia jednorazowo podaje 0,6mg leku na każdy kilogram masy ciała dziecka. W przypadku dzieci, których masa ciała nie przekracza 40 kilogramów dobowa dawka nie może być większa niż 2 mg na każdy kilogram masy ciała dziecka.

Zobacz film i dowiedz się wszystkiego o bezpiecznym przyjmowaniu leków:

Hydroxyzinum Alvogen – interakcje z innymi lekami

Hydroxyzinum Alvogen może wchodzić w reakcję z innymi lekami. Szczególnie niebezpieczne może być jednoczesne przyjmowanie Hydroxyzinum Alvogen z farmaceutykami, które wydłużają odstęp QT i (lub) wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (chodzi przede wszystkim o leki przeciwarytmiczne klasy IA, np. chinidyna, dizopiramid, klasy III -np. amiodaron, sotalol). Hydroxyzinum Alvogen może wchodzić w reakcję z lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi lekami przeciwpsychotycznymi (np. haloperydol), niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi (np. cytalopram, escytalopram), niektórymi lekami przeciwmalarycznymi (np. meflochina), niektórymi antybiotykami (np. erytromycyna, lewofloksacyna, moksyfloksacyna), niektórymi lekami przeciwgrzybiczymi (np. pentamidyna), niektórymi lekami stosowanymi w chorobach układu pokarmowego (np. prukalopryd), niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu raka (np. toremifen, wandetanib), metadonem.

Dużą ostrożność należy zachować przy łączeniu Hydroxyzinum Alvogen z lekami wywołującymi bradykardię i hipokaliemię. Hydroksyzyna jest metabolizowana przez dehydrogenazę alkoholową oraz CYP3A4/5. Połączenie jej z lekami, które są silnymi inhibitorami tych enzymów, a to może znacząco podnieść stężenie hydroksyzyny we krwi. Hydroksyzyna wchodzi w reakcję z lekami wpływającymi na działanie układu nerwowego (tj. barbiturany czy nienarkotyczne leki przeciwbólowe) i zwiększyć ich działanie depresyjne. W takich przypadkach konieczne może być zmniejszenie przyjmowanych przez chorego dawek.

Hydroksyzyna zwiększa antycholinergiczne działanie leków przeciwhistaminowych, neuroleptyków, leków przeciwdepresyjnych. Równoczesne przyjmowanie hydroksyzyny i cymetydyny powoduje nasilenie działania antyhistaminowego hydroksyzyny – wynika to z konkurencyjnego działania obu leków na receptory H1. Czasem zdarza się, że Hydroksyzyna fałszywie podnosi stężenie 17-OH-steroidów w moczu. Przy połączeniu hydroksyzyny z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi u części pacjentów obserwuje się objawy kardiotoksyczności.

Hydroksyzyny nie można łączyć z alkoholem, gdyż lek wzmacnia jego działanie.

Hydroxyzinum Alvogen – działania niepożądane

Do najczęściej występujących działań niepożądanych należą senność i bóle głowy. Dolegliwości zazwyczaj są łagodne i krótkotrwałe. Ustępują po zmniejszeniu dawki leku. Przyjmowanie hydroksyzyny może wywoływać również zaburzenia ze strony układu nerwowego. Część chorych skarży się na suchość w jamie ustnej, bóle i zawroty głowy, ataksję, zaburzenia mowy, osłabienie, depresję, uczucie zagubienia, rozdrażnienie, drżenia oraz konwulsje (zazwyczaj po dawkach znacznie przewyższających dawki zalecane). U niewielkiej grypy pacjentów pojawiają się wysypka i wykwity skórne, zaburzenia serca (bardzo rzadko obserwuje się zmiany w ECG – tachykardia nadkomorowa, komorowe zaburzenia rytmu serca (np. torsade de pointes), wydłużenie odstępu QT).

Bardzo rzadko u osób przyjmujących hydroksyzynę występują zaburzenia układu krwiotwórczego (podczas długotrwałego stosowania hydroksyzyny), zaburzenia układu oddechowego (klatki piersiowej i śródpiersia, skurcz oskrzeli - dotyczy to głównie pacjentów z astmą - świszczący oddech, napięcie w klatce piersiowej, zaburzenia żołądka i jelit, gorzki smak w ustach, nudności, zwiększona perystaltyka jelit, zaparcia, zaburzenia nerek i dróg moczowych, zatrzymanie moczu, zaburzenia akomodacji oka, zaburzenia seksualne.

Należy mieć na uwadze, że długie przyjmowanie leku przez pacjentów ze skłonnością do nadużywania leków może wywołać fizyczne i psychiczne uzależnienie.