Grypa typu B powodowana jest przez wirus z rodziny ortomykowirusów. Obecnie wyróżnia się także grypę typu A oraz C. Zakażenie wirusami A i B powoduje bardzo ciężki przebieg choroby, która może grozić nawet epidemią. Z kolei wirus typu C zwykle nie skutkuje poważniejszymi objawami, a jego przebieg jest lekki.

Budowa wirusa typu B

Wirus grypy typu B, podobnie jak inne typy, transportowany jest drogą kropelkową od osoby zarażonej i przenosi się m.in. podczas kichania i kasłania. Wirus powoduje chorobę układu oddechowego o ciężkim przebiegu. Typ B wirusa grypy może występować tylko u ludzi, w odróżnieniu od typu A oraz C, występujących również u zwierząt. Zbudowany jest z jednoniciowego kwasu rybonukleinowego (RNA), który podzielony jest na 8 segmentów. Wirus ten ma otoczkę zbudowaną z dwuwarstwy lipidowej, w której ulokowane są 2 rodzaje białek – hemaglutynina (HA) i neuraminidaza (NA), mające po jednym podtypie.

Zobacz film i sprawdź skąd się bierze wirus grypy: 

Objawy zarażenia wirusem typu B

Początek grypy ma zazwyczaj bardzo gwałtowny przebieg i bywa mylony z przeziębieniem. Nie należy jednak mylić tych dwóch schorzeń, ponieważ przeziębienie najczęściej nie daje tak poważnych powikłań jak nieleczona grypa. W przypadku wirusa grypy typu B i innych jej typów nie obserwuje się często nieżytu nosa, który jest typowy dla przeziębienia.

Grypa typu B objawia się szeregiem niespecyficznych symptomów:

• Wysoka temperatura ciała z maksimum wartości pierwszego dnia choroby. Jej spadek obserwuje się do około 5. dnia choroby. Zazwyczaj gorączce towarzyszy obfite pocenie się. W przypadku przedłużającego się stanu gorączkowego należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, ponieważ grozi to pierwotnym zapaleniem płuc.
  
• Bóle mięśniowe. Na początku choroby odczuwa się typowe „łamanie w kościach”. Najczęściej bóle te zlokalizowane są w tych częściach ciała, które w przeszłości uległy urazom lub złamaniom.
  
• Dreszcze występujące przy gorączce.
  
• Bóle głowy połączone ze światłowstrętem, sennością oraz ogólnym osłabieniem organizmu. Na początku choroby intensywność bólu jest większa.
  
• Suchy kaszel i ból gardła towarzyszą początkowym objawom grypy. Czasem kaszel ma charakter napadowy i jest trudny do wyleczenia.
  
• Brak apetytu. Organizm oszczędza w ten sposób energię, która miała być przeznaczona na procesy trawienia, aby spożytkować ją na mobilizację układu odpornościowego.

Zobacz nasz film i dowiedz się jak odróżnić przeziębienie od grypy:

Szczepienie przeciwko grypie

Jedną z najbardziej skutecznych metod zapobiegania zarażeniom wirusem typu B (ale też A i C) są szczepienia ochronne. Jednakże, ze względu na to, że wirus grypy występuje w wielu różnych wariantach i odmianach (ponieważ ulega mutacjom), Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) raz w roku określa, jakie linie wirusa będą z największym prawdopodobieństwem powodować grypę wśród populacji. Na podstawie tych badań produkowane są szczepionki. U dzieci podawanie żywych szczepionek zmniejsza ryzyko powstawania grypy o około 35%. U osób dorosłych – o 15%. Warto zaznaczyć jednak, że szczepionka przeciwko grypie ma znaczny wpływ na złagodzenie ewentualnych skutków ubocznych i powikłań – o 27% obniża ryzyko zapalenia płuc, o 22% innych schorzeń układu oddechowego i o 24% chorób serca. U osób starszych, u których odporność jest znacznie niższa, zaleca się podawanie wysokich dawek szczepień.

Leczenie grypy

Lek przeciwko grypie musi być dostosowany do rodzaju wirusa, który ją wywołał. Skuteczne w leczeniu wirusa typu B są dostępne na receptę inhibitory neuraminidazy, takie jak oseltamiwir lub zanamiwir. Oba te związki znajdują się w środkach tamiflu oraz relenza. Na podstawie licznych badań naukowych dowiedziono, że leki te łagodzą objawy grypy oraz zmniejszają liczbę powikłań. Leczenie należy podjąć najpóźniej w ciągu 3 dni od rozpoczęcia objawów. Gwarantuje to najlepsze efekty terapii farmakologicznej.

Poza środkami farmakologicznymi istnieją metody domowe, które należy stosować równolegle z lekami. Osoby z grypą powinny jak najwięcej czasu spędzać w łóżku – „wypocić” chorobę. Ponieważ tracą dużą ilość wody przez skórę, należy uzupełniać ją doustnie poprzez picie wody mineralnej. W razie potrzeby przy kaszlu zaleca się stosowanie środków wykrztuśnych, a przy katarze – rozkurczających śluzówkę nosa. Na ból głowy można zastosować niesteroidowy lek przeciwzapalny (np. ibuprofen) lub paracetamol, o ile nie istnieją ku temu żadne przeciwwskazania.

Do najczęstszych powikłań grypy zalicza się: wtórne zapalenie płuc (pochodzenia bakteryjnego), anginę, sepsę, zapalenie oskrzelików, mięśnia sercowego lub opon mózgowo-rdzeniowych.