Makijaż permanentny stał się niezwykle popularny na przestrzeni ostatnich lat. Mikropigmentacja upiększająca istnieje w branży kosmetycznej od około 30 lat, jednak jej geneza sięga czasów sprzed ponad 2 tysięcy lat. Makijaż permanentny wykonywany jest zwłaszcza na ustach i oprawie oczu. Przed zabiegiem przeprowadza się analizę kolorystyczną, aby odpowiednio dobrać pigment do fototypu skóry.

Czym jest makijaż permanentny?

Makijaż permanentny uważany jest za tatuaż kosmetyczny według klasyfikacji tatuaży opracowanej przez Amerykańską Akademię Dermatologii. Pigment umiejscowiony jest na pograniczu naskórka i skóry właściwej. Organizm stopniowo pozbywa się go na skutek naturalnego mechanizmu złuszczania naskórka, co trwa 2–3 lata.

Do wykonania makijażu permanentnego wykorzystuje się wyłącznie bezpieczne produkty, przetestowane pod kątem dermatologicznym, alergologicznym, o bardzo szerokiej gamie kolorystycznej. Wyspecjalizowana grupa osób zajmująca się zawodowo tą częścią kosmetyki to linergistki. Makijaż permanentny brwi kosztuje około 1300 zł, ust – 600–950 zł, a dolna i górna kreska oczu – 1000 zł.

W jakim celu wykonuje się makijaż permanentny?

Makijaż permanentny wykonuje się w celu podkreślenia naturalnej urody lub skorygowania jej mankamentów. Przeprowadza się go zwłaszcza na ustach i oprawie oczu. Coraz częściej stosowany jest także do korekcji łysienia plackowatego czy zakoli. Makijaż permanentny ust pozwala zneutralizować siność ust, wyrównać ich koloryt i powierzchnię. Zapewnia optyczne powiększenie ust i nadanie im odpowiedniego kształtu (koryguje asymetrię i dysproporcję między górną a dolną wargą). W przypadku brwi makijaż permanentny zapewnia optyczne pogrubienie i wydłużenie, a nawet rekonstrukcję. Nadaje oku odpowiednią oprawę, a spojrzeniu – głębi. Wskazaniem do zabiegu są również defekty będące konsekwencją różnych chorób, takie jak utrata brwi po chemioterapii, odbarwienia skóry przy bielactwie, blizny na łuku brwiowym czy po rozszczepie wargi.

Jaki makijaż wybrać na plażę? Dowiesz się tego z naszego filmu

Makijaż permanentny brwi – metody

Wyróżnia się następujące metody makijażu permanentnego brwi:

• piórkowa – polega na dorysowaniu pojedynczych włosków zgodnie z ich linią wzrostu; zalecana w przypadku dość gęstych, ale nieregularnych brwi;

• włoskowania – w odróżnieniu od metody piórkowej jest wykonywana maszynką, a nie piórkiem;

• cieniowania – polega na stworzeniu na łuku brwiowym swego rodzaju gradientu – cienia, który jest najjaśniejszy u nasady brwi i stopniowo nasycany w kierunku ich końca (nasycenie w ich najciemniejszym punkcie nie jest nigdy stuprocentowe);

• tribal – polega na precyzyjnym pigmentowaniu całej powierzchni brwi 100% nasyceniem koloru.

Jak się robi makijaż permanentny ust?

Metody wykonania makijażu permanentnego ust to:

• kontur ust – podkreślenie naturalnej linii ust zgodnie z ich kształtem; wskazany w przypadku bardzo wąskich ust, których kolor zlewa się z karnacją;

• kontur z cieniowaniem – obrysowanie konturu ust, które nadaje im intensywniejszego koloru, a następnie lekkie cieniowanie pigmentem około 2/3 wnętrza ust; zalecany w przypadku nierównomiernego zabarwienia czerwieni wargowej, dysproporcji w szerokości lub kształcie warg;

• kontur z wypełnieniem – wprowadzenie barwnika na całe usta, które uzyskują idealny kształt, nasycenie barwą, są pełniejsze i bardziej symetryczne.

Makijaż permanentny – powikłania

Makijaż permanentny wiąże się z pewnym ryzykiem powikłań, które dotyczą zwłaszcza niezadowolenia z uzyskanego efektu. Klientki narzekają na zbyt mocny, przerysowany lub niesymetryczny makijaż. Problemem są za bardzo wyciągnięte kreski lub usta zakonturowane poza czerwienią wargową. Pojawić się mogą także nieestetyczne odbarwienia pigmentu.

Po zabiegu doskwierać mogą lekki obrzęk, tkliwość, zaczerwienienie, które znikają samoistnie w ciągu kilku dni. Usta są ponadto mocno spierzchnięte i łuszczą się. Czas całkowitego gojenia naskórka po makijażu permanentnym brwi to około 28–35 dni. Usta goją się do tygodnia, a ostateczny kolor widoczny jest po 4 tygodniach.

Makijaż permanentny – przeciwwskazania

Wśród przeciwwskazań do wykonania makijażu permanentnego wymienia się m.in.: opryszczkę, świeże rany i blizny, padaczkę, cukrzycę, nieuregulowane nadciśnienie tętnicze, łuszczycę, choroby nowotworowe skóry, skłonność do powstawania bliznowców, uczulenie na znieczulenie i składniki kosmetyczne, zaburzenia krzepliwości krwi, terapię sterydową i przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych. Makijaż permanentny w ciąży i podczas karmienia piersią jest niewskazany.

Makijaż permanentny – pielęgnacja po zabiegu

Pielęgnacja po zabiegu makijażu permanentnego brwi czy ust wymaga szczególnej ochrony pigmentowanego obszaru – ograniczenie dotykania i moczenia. Przez kilka pierwszych dni do mycia twarzy nie wolno używać mydła i kosmetyków, a zwłaszcza silnych peelingów. Najlepiej używać tylko kosmetyków polecanych przez linergistkę. Przez 2 tygodnie po zabiegu nie powinno się korzystać z sauny i basenu, a przez 2 miesiące trzeba unikać intensywnego słońca i solarium.

Usuwanie makijażu permanentnego

Usuwanie makijażu permanentnego jest najskuteczniejsze przy użyciu lasera. Emituje on impulsy światła, które pochłaniane są przez barwniki. Konsekwencją absorpcji światła jest rozerwanie barwnika na małe cząsteczki, które są usuwane przez układ immunologiczny. Całkowite pozbycie się pigmentu ma miejsce po kilku lub kilkunastu sesjach, wykonywanych w odstępach 4–8 tygodni. Cena jednego zabiegu wynosi około 300 zł.

Jak zrobić domowy i naturalny podkład? Odpowiedź znajdziesz w naszym filmie!

Bibliografia:

1. Zapała A., Laserowe usuwanie tatuażu i makijażu permanentnego. Cz. I. Podstawy

teoretyczne, „Kosmetologia Estetyczna”, 2017, 6(2), s. 191-193.

2. Zapała A., Po pierwsze – nie szkodzić. Ciemna strona makijażu permanentnego, „Kosmetologia Estetyczna”, 2016, 5(6), s. 605-608.

3. Romanowska L., Usuwanie makijażu permanentnego i tatuażu, „Kosmetologia Estetyczna”, 2015, 4(5), s. 460-462.

4. Zapała A., Makijaż permanentny brwi balans pomiędzy pięknem a brzydotą, „Kosmetologia Estetyczna”, 2015, 4(1), s. 57-59.