Angina to powszechnie znane określenie oznaczające zapalenie gardła. Tymczasem angina Ludwiga z typową anginą nie ma nic wspólnego poza tym, że również wywołują ją różne drobnoustroje. Angina Ludwiga jest ropnym zapaleniem dna jamy ustnej wywołanym bakteriami. Określana jest jako ropowica dna jamy ustnej. Objawia się gorączką, dreszczami, obrzękiem jamy ustnej i problemami z przełykaniem. Grupą często objętą tym schorzeniem są dzieci. Angina Ludwiga ma zwykle ciężki przebieg i dlatego też wymaga leczenia w szpitalu.

Czym jest angina Ludwiga i dlaczego powstaje?

Angina Ludwiga wywoływana jest przez bakterie beztlenowe lub grzyby. Może się zdarzyć, że czynnikiem etiologicznym jest drobnoustrój wchodzący w skład fizjologicznej flory bakteryjnej jamy ustnej, który w stanach znacznie obniżonej odporności może okazać się chorobotwórczy. Jednym z czynników predysponujących do powstania ropowicy jamy ustnej jest zaniedbana próchnica, która może stać się punktem wyjścia wielu schorzeń o podłożu infekcyjnym. Bakterie pochodzące z próchnicy mogą bez problemów dostać się do krwiobiegu. Zdarza się, że przyczyną anginy Ludwiga jest zakażenie powstałe po ekstrakcji zęba. Bez względu na to, jaka przyczyna pośredniczy w powstawaniu choroby, należy mieć na uwadze, że u podstaw leżą zaniedbania higieniczne jamy ustnej.

Polecamy: Powikłania po anginie u dzieci i dorosłych nieleczonych antybiotykami

Jak rozpoznać anginę? odpowiedz znajdziesz w naszym filmie: 

Ropowica dna jamy ustnej – jakie daje objawy?

Objawy anginy Ludwiga pojawiają się nagle i nie są dość swoiste. Obejmują gorączkę z dreszczami, ból głowy. Następnie dochodzi do narastającego obrzęku w jamie ustnej, pacjent ma coraz większy problem z połykaniem, które sprawia mu wyraźny ból. Towarzyszy mu często również ślinotok, a nieraz szczękościsk. W badaniu fizykalnym lekarz może stwierdzić obecność obrzęku dna jamy ustnej. Okoliczne tkanki są zazwyczaj również obrzęknięte.

Celem postawienia ostatecznego rozpoznania konieczne jest wykonanie badań laboratoryjnych z krwi, wymazu mikrobiologicznego, a także badań obrazowych. Dzięki wymazowi z jamy ustnej i posiewowi z danej zmiany można stwierdzić, jaką etiologię ma dane zakażenie. W związku z tym łatwo można zróżnicować ropowicę dna jamy ustnej z innymi schorzeniami.

Leczenie anginy Ludwiga

W przypadku podejrzenia anginy Ludwiga lekarz powinien pilnie skierować pacjenta na oddział laryngologiczny bądź oddział chirurgii szczękowo-twarzowej. Leczenie anginy Ludwika odbywa się bowiem w warunkach szpitalnych. Konieczne jest nacięcie tkanek objętych ropowicą i drenowanie tej okolicy. Powoduje to zmniejszenie obrzęku, dzięki czemu chory jest w stanie lepiej oddychać i jeść. Jak najszybciej wdraża się antybiotykoterapię opartą na dwóch antybiotykach. Stosuje się najczęściej penicyliny oraz metronidazol. Niezbędne jest nawadnianie i odżywianie chorego. Ponadto zaleca się leki objawowe, działające przede wszystkim przeciwbólowo. Leczenie trwa co najmniej tydzień. Wszystko zależy od stanu ogólnego pacjenta i rozległości zajętych tkanek.

Angina Ludwiga jest bardzo niebezpiecznym stanem, ponieważ może szerzyć się poza jamę ustną, do struktur sąsiadujących. Istotnie narażony na powikłania może być więc OUN. W zależności od tego, jak szybko choroba zostanie rozpoznana i jak szybko wdroży się właściwe leczenie, takie też jest rokowanie. Należy zdawać sobie sprawę, że okolice jamy ustnej i szyi to bardzo niebezpieczne regiony tego typu stanów zapalnych. Zwykła, wydawać by się mogło, próchnica, może ostatecznie doprowadzić do rozwoju tak postępującej ropowicy jamy ustnej, że prowadzi nawet do zgonu. Jedyną formą profilaktyki anginy Ludwiga są właściwa higiena jamy ustnej i regularne wizyty u stomatologa, który wykryje również bezobjawowe ogniska próchnicy.