Zgryz głęboki dzieli się na kilka rodzajów, zależnie od ilości i typu zębów, które wzajemnie na siebie zachodzą. Na tej podstawie wyróżnia się zgryz głęboki całkowity, częściowy, zgryz głęboki wtórny oraz nadzgryz wtórny. Leczenie tych wad wymaga założenia aparatu ortodontycznego i zmiany codziennych nawyków, jeśli chodzi o pielęgnację jamy ustnej.

Czym jest zgryz głęboki?

Zgryz głęboki jest wadą charakteryzującą się zachodzeniem zębów górnych na dolne. Nie zawsze obejmuje wyłącznie siekacze, choć ten rodzaj spotyka się najczęściej. Może dotyczyć także zębów bocznych. Zgryz głęboki zalicza się do wad pionowych, które przez lekarzy są traktowane jako zaburzenia szczękowo-zgryzowe w stosunku do płaszczyzny poziomej. Z tą wadą borykają się osoby w różnym przedziale wiekowym. Za przyczynę jej powstania uważa się uwarunkowania genetyczne lub złe nawyki, które zostały zapoczątkowane już na niemowlęcym etapie życia. Może być to długotrwałe ssanie kciuka lub smoczka, a także nieprawidłowy jego dobór oraz źle dobrana poduszka do spania czy też zgrzytanie zębów.

Leczenie zgryzu głębokiego jest wieloetapowe, ponieważ wada wygląda nie tylko nieestetycznie, lecz także utrudnia codzienne funkcjonowanie. Osoby ze zgryzem głębokim mają trudności z poprawną artykulacją głosek, są też bardziej podatne na choroby dziąseł i przyzębia. W wielu przypadkach dochodzi u nich do nadmiernego ścierania się zębów.

Rodzaje zgryzu głębokiego

Zgryz głęboki podzielono na poszczególne rodzaje, zależne od typu zębów, które wzajemnie na siebie zachodzą i ich ilości. Na tej podstawie wyróżnia się:

• Zgryz głęboki całkowity – jego cechą charakterystyczną jest nadzgryz w odcinku przednim spowodowany niedostatecznym wykształceniem się wyrostków zębodołowych i zębów bocznych. Zmianie ulegają rysy pacjenta, a swobodne ruchy żuchwy są mocno ograniczone. Zgryz głęboki całkowity bardzo często współistnieje z innymi wadami np. tyłozgryzem.

• Zgryz głęboki częściowy – jest zaliczany do zaburzeń o lekkim charakterze, ponieważ dotyczy wyłącznie siekaczy. Rysy twarzy chorego nie ulegają zmianie, tak samo jak długość odcinka dolnego żuchwy.

• Zgryz głęboki wtórny – przyczyną jego powstania jest zgrzytanie zębami bocznymi, co doprowadza do ich nadmiernego ścierania się. Siekacze dolne są wciśnięte w siekacze górne.

U osoby ze zgryzem głębokim możliwy jest również nadzgryz wtórny. Jego pojawienie się jest uważane za powikłanie spowodowane brakiem zębów przeciwstawnych.

Jak się diagnozuje zgryz głęboki?

Diagnostyką zgryzu głębokiego zajmuje się lekarz ortodonta. Rozpoznanie opiera się na badaniu przedmiotowym pacjenta i wywiadzie medycznym. Niezbędne jest także wykonanie zdjęcia rentgenowskiego żuchwy, aby lekarz mógł ustalić dokładny zakres wady. Tylko w ten sposób będzie można wdrożyć optymalne leczenie i poprawić komfort życia chorego.

Zgryz głęboki – leczenie wady. Jak ono przebiega?

Leczenie zgryzu głębokiego jest wieloetapowe i długotrwałe, ponieważ wymaga przede wszystkim założenia odpowiednio dobranego aparatu ortodontycznego. Ten sposób korekty wady nazywa się fachowo intruzją zębów w przednim odcinku żuchwy. Jej celem jest wepchnięcie ich w głąb kości. Decyzja o szeregowaniu uzębienia musi być podjęta po kilku konsultacjach ortodontycznych. Dla lekarza ważne są też walory estetyczne i rysy twarzy pacjenta, dlatego to do niego należy ostateczne słowo w kwestii, który łuk powinien zostać wtłoczony. Podczas podejmowania decyzji bierze się pod uwagę również wiek chorego, ponieważ wraz z wiekiem przednie siekacze nie są już tak eksponowane, jak w młodości.

U niektórych osób sprawdza się zwiększenie wysokości tylnego odcinka zębowego. Jednak metoda ta może być stosowana w momencie, gdy wada zgryzu została zdiagnozowana we wczesnym stadium rozwoju. U dorosłych takie leczenie może być nieefektywne.

Żeby założyć aparat ortodontyczny, pacjent musi uzupełnić wszystkie ubytki i dbać o higienę jamy ustnej. Bardzo często wiąże się to z kilkoma wizytami u stomatologa, nim dojdzie do rzeczywistej korekty wady. Wielu chorych ma również problemy z normalnym życiem i mówieniem, dlatego potrzebują opieki logopedy. Ułatwi im to poprawną artykulację głosek w trakcie i po zakończeniu leczenia.

Co ciekawe, w przypadku zgryzu głębokiego leczenie obejmuje także konsultacje u psychologa. Są one konieczne, ponieważ służą odnalezieniu przyczyny i zmianie nawyków, które zapoczątkowały powstanie zgryzu głębokiego. Rozwiązanie problemów może uchronić pacjenta przed nawrotem choroby. Żeby mógł się pochwalić pięknym uśmiechem, musi upłynąć wiele miesięcy lub lat. Leczenie jest również kosztowne.

Zobacz wideo: Do czego prowadzi nieleczona paradontoza?

Bibliografia:

E. Weyna, Zarys stomatologii dla studentów wydziału lekarskiego, wyd. 2, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin 2012.