Wybity bark może być efektem upadku na wystawioną w bok i wyprostowaną rękę lub silnego uderzenia w ramię. Najczęściej zdarza się po upadku z wysokości i u osób uprawiających sporty kontaktowe i ekstremalne. O odszkodowanie za wybity bark można starać się w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych lub firmie, z którą zawarto umowę ubezpieczenia i opłacano składki.
Zobacz też: Artroskopia barku – na czym polega, rehabilitacja, powikłania
Objawy wybicia barku: ból, obrzęk, krwiak, ograniczenie ruchomości stawu
Pierwsze objawy wybicia barku pojawiają się w chwili urazu – to silny ból i odczucie przemieszczenia kości ramiennej z panewki stawu barkowego. Zauważalna jest też zmiana kształtu stawu ramiennego, ponieważ głowa kości, która wypadła z panewki, napiera na okoliczne tkanki i można ją wyczuć w nieprawidłowym miejscu. Niedługo po urazie dochodzi do obrzmienia uszkodzonego stawu i jego zasinienia, a ruchomość zostaje mocno ograniczona. Każdy ruch chorą ręką sprawia silny ból. Wybicie barku może powodować tak silny ból, że występują przy nim wymioty, a nawet omdlenie.
Wybicie barku to przeważnie przednie zwichnięcie stawu ramiennego. W takich przypadkach kość ramienna po „wyskoczeniu” z panewki stawowej przesuwa się do przodu i w dół, jej głowę można wyczuć w dole pachowym. Rzadziej dochodzi do tylnego zwichnięcia stawu ramiennego, w którym kość ramienna przemieszcza się do tyłu względem łopatki.
Zobacz także: Terapia manualna – barku, kolana, kręgosłupa lędźwiowego, szyjnego
Podczas urazu uszkodzeniu mogą ulec także struktury stawu, nerwy i mięśnie związane ze stawem barkowym. Wówczas pojawiają się dolegliwości takie jak:
-
zaburzenia czucia lub zanik czucia w uszkodzonym barku i jego okolicy – gdy uszkodzeniu ulega nerw pachowy,
- zaburzenia czucia po bocznej stronie przedramienia – po uszkodzeniu nerwu mięśniowo-skórnego (jednego z nerwów długich splotu ramiennego),
- wrażenie niestabilności stawu barkowego – w wyniku uszkodzenia obrąbka stawowego panewki (łatwo o jego uszkodzenie, ponieważ to struktura chrzęstno-włóknista),
- ograniczenie ruchomości stawu – gdy zostanie uszkodzony stożek rotatorów, czyli grupa ścięgien i mięśni umożliwiająca pracę stawu ramiennego.
Opuchlizna i krwiak mogą nasilać się z czasem po urazie. Wybity bark powinien zostać jak najszybciej nastawiony, a potem unieruchomiony, by mógł prawidłowo się zagoić.
Wybity bark – leczenie: nastawienie barku, operacja, opatrunek
W leczeniu wybitego barku liczy się czas – im szybciej kość ramienna wróci na właściwe miejsce, tym mniejsze ryzyko powikłań po zwichnięciu. Zazwyczaj po wstępnym badaniu i wykonaniu zdjęcia rentgenowskiego (RTG) lekarz może spróbować nastawić zwichnięty staw. Jeśli jest to niemożliwe, bo osoba z urazem odczuwa bardzo silny ból lub kość nie chce wrócić na miejsce, konieczne jest leczenie w znieczuleniu ogólnym, czyli pod narkozą. Nastawiony bark zostaje unieruchomiony na 4 tygodnie.
W znieczuleniu ogólnym wykonuje się też zabieg chirurgiczny, gdy zwichnięcie jest skomplikowane lub towarzyszy mu złamanie kości ramiennej. Jeśli podczas zwichnięcia uszkodzone zostały struktury stawu, mięśnie, ścięgna lub naczynia krwionośne, także leczy się je operacyjnie. Po operacji ramię powinno być unieruchomione na 6 tygodni.
Zobacz też: Złamana ręka (w nadgarstku, łokciu) – odszkodowanie, objawy, leczenie i rehabilitacja
Do unieruchomienia barku stosuje się opatrunek Desaulta. To sposób na unieruchomienie nie tylko ręki, ale też obojczyka i łopatki. Opatrunek wykonuje się z gipsu lub bandaży. W ten sposób ręka zostaje przywiedziona do tułowia i może goić się w prawidłowej pozycji.
Jak działa układ kostny? Odpowiedź znajdziesz w filmie:
Rehabilitacja po wybiciu barku: ćwiczenia i leki
Rehabilitacja na wybity bark powinna rozpocząć się po zagojeniu urazu i zdjęciu unieruchamiającego opatrunku. Ćwiczenia najlepiej wykonywać pod okiem fizjoterapeuty, nie należy się forsować. Żeby przyspieszyć rekonwalescencję, można poddać się fizjoterapii. Przeciwbólowo, przeciwzapalnie i regeneracyjnie działają np.:
- pole magnetyczne,
- ultradźwięki,
- laser,
- krioterapia,
- elektrostymulacja,
- kąpiel wirowa.
Zobacz też: Fizykoterapia – laser, pole magnetyczne, ultradźwięki, elektrostymulacja
Zabiegi powinny być dobrane przez specjalistę. Oprócz tego należy rozciągać mięśnie barku. Ćwiczenia po wybiciu barku nie powinny być obciążające, z czasem program rehabilitacji zmienia się – stopniowo wprowadzana są ćwiczenia wzmacniające mięśnie, poprawiające elastyczność tkanek i stabilizację. Na ostatnim etapie ćwiczenia mają na celu zwiększyć siłę ręki, poprawić ruch i pracę oraz dynamikę ruchów uszkodzonego wcześniej stawu.
W czasie gojenia i rehabilitacji można stosować na bark zimne okłady. Jeśli ból jest silny, warto sięgnąć także po leki przeciwbólowe. Po zagojeniu stawu równolegle do ćwiczeń i zabiegów można stosować masaże. One także przyspieszają regenerację poprzez poprawę ukrwienia i odżywienia tkanek w okolicy barku.
Bibliografia:
- http://wylecz.to/pl/choroby/uklad-kostno-stawowy/wybity-bark-zwichniecie-stawu-ramiennego-przyczyny-objawy-i-rehabilitacja.html
- http://wylecz.to/pl/choroby/uklad-kostno-stawowy/zwichniecie-stawu-ramiennego.html