Włosogłówka wywołuje chorobę o nazwie trychocefaloza (można również spotkać się z określeniem włosogłówczyca). Chociaż do większości zakażeń dochodzi w klimacie tropikalnym, zdarzają się one również na terytorium Polski. Najczęściej są związane z jedzeniem nieumytych owoców i warzyw lub piciem nieprzegotowanej wody.

Włosogłówka ludzka

Włosogłówka to gatunek nicienia pasożytujący w jelicie ślepym, a czasami także w jelicie grubym człowieka. Osiąga długość 3–5 cm, przednia część jego ciała jest cieńsza od tylnej. Zakażenie następuje poprzez spożycie jaj pasożyta. Larwy wylęgają się w jelicie, jaja są wydalane z kałem i dojrzewają w glebie, cechują się wysoką odpornością na działanie czynników zewnętrznych i mogą zarażać przez długi czas. Ważnym elementem profilaktyki jest więc zachowywanie higieny, rezygnacja z picia wody, której jakość budzi podejrzenia, oraz dokładne mycie spożywanych warzyw i owoców.

Włosogłówka: objawy

Jeżeli liczba pasożytów nie jest wielka, zazwyczaj nie obserwuje się żadnych objawów. Szacuje się, że dotyczy to ok. 25% zarażeń. Do objawów włosogłówki należy zaliczyć przede wszystkim zaburzenia apetytu, bóle brzucha, spadek masy ciała, biegunkę, bezsenność, rozdrażnienie, zawroty głowy, anemię oraz zmiany na skórze o charakterze alergicznym. W niektórych przypadkach pojawia się również kał z zawartością śluzu lub krwi. Ponadto włosogłówki mogą prowadzić do zapalenia wyrostka robaczkowego i choroby wrzodowej. Jeżeli chorym jest dziecko, może dojść nawet do opóźnienia jego rozwoju psychicznego i fizycznego.

Trichurioza, czyli włosogłówczyca

Choroba wywoływana przez włosogłówkę nosi nazwę trichuriozy, równie rozprzestrzenionym określeniem jest włosogłówczyca. Do zarażeń dochodzi na całym świecie, jednak zdecydowana większość ma miejsce w strefie tropikalnej i subtropikalnej, szczególnie w Afryce, na Karaibach i w Malezji. Z tego powodu o szczególną higienę i środki ostrożności powinni zadbać zwłaszcza turyści, udający się do tych regionów. W zaawansowanym stadium choroba daje objawy podobne do wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. U chorych obserwuje się ponadto oddawany często krwisto-śluzowy stolec i anemię. Trichuriozę rozpoznaje się na podstawie badania koproskopowego, czyli badania kału. Jaja pasożyta można dostrzec w próbce po ok. 3 miesiącach od zakażenia, bardzo rzadko możliwe jest zaobserwowanie żywych pasożytów. W czasie analizy ustala się również liczbę obecnych jaj. Dzięki temu można oszacować skalę inwazji oraz wdrożyć odpowiednie leczenie.

Leczenie włosogłówczycy

Leczenie opiera się na podawaniu choremu leków przeciwpasożytniczych. Czasami stosuje się również terapię skojarzoną przy użyciu różnych preparatów.

Warto stosować naturalne środki, które pomagają w odrobaczeniu oraz wzmocnieniu organizmu – są one wsparciem dla farmakoterapii i pomagają polepszyć ogólny stan zdrowia. Można zakupić specjalną mieszankę ziół, która ma właściwości przeciwpasożytnicze. Najskuteczniejszym z nich jest piołun, ale zaleca się również stosowanie m.in. tymianku, mięty, tysiącznika, rumianku i kminu. Należy pamiętać, że przed wdrożeniem takiej terapii zawsze trzeba skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, ponieważ część ziół może silnie uczulać.

Jednym z najlepszych produktów na odrobaczenie organizmu dorosłych i dzieci są pestki dyni. Co ważne – nie są przyczyną działań niepożądanych, więc mogą być wykorzystywane przez każdego bez żadnych ograniczeń. Za przeciwpasożytnicze działanie odpowiada kukurbitacyna – pomaga pozbyć się pasożytów, toksyn, działa przeciwgrzybiczo, antybakteryjnie, żółciopędnie, wzmaga także wydzielanie soku żołądkowego. Dorosłym zaleca się spożywanie rano dwóch łyżek obranych pestek dyni, warto dodać do nich startą marchew, która również znana jest z przeciwpasożytniczych właściwości. Dzieciom można podawać łyżkę pestek z dyni z miodem lub z mlekiem. Należy jednak pamiętać, że terapie naturalne nie mogą zastępować profesjonalnego leczenia, prowadzonego przez lekarza.

Ważnym elementem walki z pasożytami jest dieta. Powinna pozwolić choremu na powrót do zdrowia i przywrócenie właściwej flory bakteryjnej w jelitach. Należy pić dużo wody i jeść produkty bogate w błonnik, zwłaszcza kasze i pieczywo wieloziarniste. Bardzo ważne są również jogurty naturalne. Dobrym działaniem cechują się suszone owoce, lepiej zrezygnować natomiast ze słodyczy i znacznych ilości węglowodanów. Szczególnie ważne jest unikanie czynników, które mogą prowadzić do zarażenia.