Przykurcz Dupuytrena może objawiać się na wiele sposobów. Przyczyna wystąpienia choroby nie jest do końca znana, choć powstawaniu przykurczu często sprzyjają urazy, czy uwarunkowania genetyczne. Podczas choroby na dłoni pojawiają się guzki, a także zgrubienia podskórne. Stałe ustawienie zgięciowe może utworzyć się w ciągu kilku miesięcy od wystąpienia zmian.

Zazwyczaj na przykurcz Dupuytrena zapadają mężczyźni w wieku powyżej 40 lat. Choroba może również powodować podobne zmiany na stopach. Najczęściej schorzenia pojawia się w obu rękach z różnym nasileniem. Przykurcz Dupuytrena rozwija się powoli i stopniowo. Nie jest bolesny, jednak w znaczącym stopniu utrudnia codzienne życie. Najskuteczniejszą metodą leczenia jest operacja.

Przykurcz Dupuytrena występuje w czterech stadiach:

• I – przykurcz pod kątem 30 stopni w stawie śródręczno-paliczkowym, zajęte są włókn podłużne rozcięgna;
  
• II – przykurcz bliżej kąta 90 stopni w stawach śródręczno-paliczkowym i międzypaliczkowym;
  
• III – pojawienie się objawów z I i II stadium, zwężenie ręki, zajęcie głębokiej warstwy włókien rozcięgna,
  
• IV – symptomy z I, II i III stadium, obecny proces bliznowacenia, dodatkowo zajęcie rozcięgna prostowników.
  

W większości przypadków choroba ma podłoże genetyczne. Istnieją jednak powiązania między tym schorzeniem a urazami nerwu łokciowego, zmianami w korzeniach nerwowych w splocie ramiennym czy chorobami układu nerwowego. Przykurcz może wystąpić wskutek mikrourazów, które powodują włóknienie. Innymi czynnikami chorobotwórczymi bywają cukrzyca, padaczka, nadużywanie alkoholu czy palenie tytoniu, a także praca przeciążająca dłoń oraz nadgarstek.

Jak objawia się przykurcz Dupuytrena?

W zaawansowanych stadiach przykurcz może prowadzić do zmniejszenia sprawności ręki, w tym chwytania. Przykurcz może objawiać się również mrowieniem, parestezją występującą w obrębie dłoni, nadmierną potliwością czy zaburzeniami ukrwienia. Zmiany można podzielić na trzy fazy. Podczas pierwszej, proliferacji, zaczynają być zauważalne symptomy schorzenia. Druga, przerostu rozcięgna, wiąże się z wystąpieniem guzków, zgrubień oraz lekkiego przykurczu. Faza końcowa utrwala przykurcz wtedy powstają zbite, włókniste pasma, które utrudniają ruch dłoni.

Pierwszym objawem jest ból przy dotyku występujący w ścięgnie palca serdecznego, a także wyczuwalny w tym miejscu guzek. Kolejnym – problem z prostowaniem palca i towarzyszący mu charakterystyczny trzask. W tej sytuacji potrzebna jest rehabilitacja. W przypadku gdy nie zostanie ona wykonana, może dojść do zaniku czucia, nieprawidłowości związanych z aparatem więzadłowo-stawowym, a nawet do martwicy.

Przykurcz Dupuytrena – leczenie

Przykurcz Dupuytrena nie ma precyzyjnie określonej procedury interwencji chirurgicznej. Niektórzy pacjenci mający przykurcze w stawie śródręczno-paliczkowym (MCP) oraz międzypaliczkowym (PIP) decydują się na leczenie operacyjne. Wskazaniami do takiego zabiegu są problemy związane z wsunięciem dłoni do kieszeni, ze złożeniem rąk w pozycji do modlitwy czy z płaskim położeniem dłoni na stole. Innymi zaleceniami są przykurcz 30° w stawie śródręczno-paliczkowym i 15° w stawie międzypaliczkowym.

Okazuje się, że najbardziej trudnym do wyleczenia poprzez zabieg operacyjny i korekcję jest przykurcz występujący w stawie PIP. W przypadku tego przykurczu potrzebna jest jak najszybsza interwencja medyczna. Do procedur chirurgicznych należy m.in. fasciotomia (przecięcie powięzi kończyny) podskórna całkowita z przeszczepieniem skóry, częściowa fasciotomia wybiórcza, a nawet amputacja.

Fasciotomia podskórna jest dobrym rozwiązaniem dla osób starszych cierpiących na przykurcz stawu MCP. Nie ma tu znaczenia, ile palców obejmuje zmiana chorobowa. Zabieg najczęściej jest wykonywany w warunkach szpitalnych, w miejscowym znieczuleniu. Po wykonaniu anestezji (znieczulenia) między skórę a powrózek jest wkładane ostrze. Palec pozostaje wyprostowany, a nóż delikatnie naciska na napięty powrózek. Pozbycie się przykurczu związane jest z jego całkowitym przecięciem. Tak powstała rana może pozostać otwarta, należy ją jedynie okryć jałowym opatrunkiem.

Przykurcz Dupuytrena – rehabilitacja

Rehabilitację przykurczu Dupuytrena należy rozpocząć od razu po przeprowadzonej operacji. Dodatkowo pacjent powinien nakładać szynę pomiędzy ćwiczeniami, a także w nocy przez 6 tygodni od zabiegu.

Przykurcz Dupuytrena – ćwiczenia

Bardzo ważne są wykonywane ćwiczenia, które wspomagają walkę z przykurczem, jak i cały proces leczenia. Należy więc miejsce bólu rozcierać w sposób głęboki i poprzeczny. Taki masaż powinien stać się codziennym nawykiem chorego. Gdy występuje silny ból, trzeba masować dłoń, przesuwając się wyżej aż w stronę przedramienia. Kolejnym ćwiczeniem powinno być rozciąganie ścięgna. Dodatkowo należy skorzystać także z zabiegów fizjoterapeutycznych, w tym kinezyterapii, masaży czy jonoforezy. Osoby, u których występują objawy przykurczu Dupuytrena, powinny oszczędnie pracować dłońmi oraz cierpliwie i systematycznie wykonywać zalecone ćwiczenia.