Pleśniawki pojawiają się na błonie śluzowej w jamie ustnej. Mogą wystąpić także w gardle i przełyku. Wskutek kontaktu z twardym pokarmem mogą krwawić. Nie należy lekceważyć zmian, które pojawiają się w jamie ustnej. Osoba chora powinna zgłosić się do specjalisty.

Pleśniawki – występowanie

Pleśniawki to liczne bezkształtne, białe plamki na błonie śluzowej policzków, podniebienia a także dziąseł, języka i kącików ust. Mogą się łączyć w formie szarawych, rozrosłych, jednolitych pól. Mogą być bezobjawowe lub objawami, które im towarzyszą, są dyskomfort, ból, a czasem także kłopoty z przełykaniem oraz gryzieniem pokarmu. W przypadku braku leczenia grzyb może rozprzestrzenić się do wnętrza organizmu. Wynikiem tego jest zaatakowanie krtani, przełyku, a nawet oskrzeli.

Pleśniawki – jakie są przyczyny?

Główną przyczyną pleśniawek są drożdżaki będące częścią flory fizjologicznej, bytującej w jamie ustnej. Zakażenie rozwija się wskutek błędów w żywieniu (w tym nieodżywienia), spadku odporności (w przypadku osób z wirusem HIV, z nowotworami, z wrodzonym niedoborem odporności, z cukrzycą, przyjmujących leki immunosupresyjne) oraz terapii antybiotykowej (zwłaszcza przy długo stosowanych lekach oraz braku równoległego stosowania probiotyków), a także przy gruźlicy.

Pleśniawki mogą być jednym z symptomów poważniejszych infekcji grzybiczych w przewodnie pokarmowym. Choroba wywoływana grzybami występuje, gdy pleśniawkom towarzyszą m.in. nudności, niestrawność, biegunka, ból w nadbrzuszu czy odbijanie. Pojawiają się też przy stanach zapalnych jelit.

Pleśniawki mogą być wynikiem spożywania pikantnych oraz ostrych pokarmów, a także braku witamin, zwłaszcza żelaza, kwasu foliowego oraz witaminy B12. Występują również u osób mających nietrwałą protezę źle dopasowaną bądź uszkodzoną. Pojawiają się też wskutek jedzenia gorących potraw, gorączki.

Pleśniawki pojawiają się u niemowląt oraz u dzieci w okresie ząbkowania. Inną przyczyną może być palenie papierosów albo niezidentyfikowana alergia pokarmowa oraz gdy nie została zastosowana odpowiednia higiena osobista lub gdy chory właściwie o siebie nie dba. Warto również pamiętać o tym, że pleśniawki mają tendencję do nawracania.

Pleśniawki – leczenie

Aby zdiagnozować pleśniawki, najpierw należy pobrać wymaz do testu mikrobiologicznego. Leczenie polega na miejscowym stosowaniu leków przeciwko grzybom. Natomiast leki przeciwgrzybicze są podawane doustnie w bardzo rzadkich przypadkach. Pomóc może również płukanie ust naparami (np. z szałwii, mięty, rumianku) albo płynami o działaniu odkażającym. Chorzy powinni także przykładać dużą wagę do higieny osobistej, ale przede wszystkim mycia rąk, jamy ustnej oraz wystrzegać się korzystania ze sztućców zdrowych osób.

Aby wybrać odpowiednią drogę leczenia, należy skontaktować się z lekarzem. Często stosowane są także żele oraz maści przeciwdziałające zapaleniu grzybiczemu. Taką substancję trzeba nanieść na patyczek lub wacik, a następnie pędzlować obszar. Czynność trzeba powtarzać kilka razy na dzień po umyciu zębów. Pleśniawki mogą być smarowane specjalnymi preparatami, które wyizolują chory obszar od zdrowego. Po ich zastosowaniu należy powstrzymać się od jedzenia i picia przez około pół godziny.

Dodatkowo chory powinien dezynfekować szczoteczkę do zębów, jeżeli nie jest chroniona specjalnym pojemnikiem. Do jamy ustnej należy stosować płyny antyseptyczne do płukania. Chory powinien pozbyć się z diety słodzonych produktów, w tym ciastek, soków, pieczywa białego czy orzechów, a także mąk i serów, natomiast przyjmować zwiększone ilości witaminy C, gdyż wzmacnia ona układ odpornościowy do walki z infekcją.

Jamę ustną można płukać i oczyszczać dzięki roztworowi sody oczyszczonej. Probiotyki dodatkowo doprowadzają florę bakteryjną do odpowiedniego stanu oraz wzmacniają organizm w walce z infekcjami. Osoby mające tendencję do obgryzania paznokci powinny się tego oduczyć: nie wkładać, nie przygryzać palców, ani nie ssać. Dodatkowo szczególną uwagę należy przyłożyć do tego, w jaki sposób są przygotowywane posiłki.

Pleśniawki u dzieci

Pleśniawki mogą pojawić się u niemowlęcia w okresie od 5 do 6 dni po porodzie. Mogą być skutkiem zakażenia podczas porodu lub niewłaściwej higieny smoczka. W innym przypadku występują w ciągu 2 lub 3 miesięcy życia, a nawet później, w wyniku zaburzonej równowagi między drożdżakami a bakteriami w jamie ustnej np. w wyniku antybiotykoterapii Pleśniawki mogą wskazywać na obniżoną odporność dziecka.

W przypadku pojawienia się zakażenia niezbędna jest wizyta u lekarza. Pleśniawki sprawiają ból, utrudniają ssanie piersi, a w związku z tym dziecko traci na wadze, źle sypia, jest apatyczne lub rozdrażnione. Tak występujące zaburzenie ma skłonność do nawrotów. Dzieci, jak i rodzice powinni przestrzegać higieny osobistej. Przy antybiotykoterapii zaleca się stosowanie preparatów na bazie kwasu mlekowego wspomagających utrzymanie prawidłowego poziomu flory bakteryjnej.