Cewka moczowa to końcowa część układu moczowego, na którą składa się przewód o długości 15–20 cm, rozpoczynający się na dnie pęcherza moczowego, a kończący u szczytu żołędzi prącia (w przypadku mężczyzn) lub na położonej w przedsionku pochwy brodawce cewkowej (u kobiet). Pieczenie cewki moczowej jest dolegliwością występującą dość powszechnie. Najczęściej bywa objawem stanu zapalnego, w przypadku kobiet zazwyczaj spowodowanego bakteriami; u mężczyzn przyczyną może być też powiększona lub zmieniona zapalnie prostata.

Pieczenie cewki moczowej u mężczyzn

Pieczenie cewki moczowej u mężczyzn, ale również kobiet, zazwyczaj zwiastuje bakteryjne zakażenie dolnego odcinka układu moczowo-płciowego. Mogą towarzyszyć mu inne objawy, np.:

• ból podbrzusza;
  
• parcie na pęcherz z nagłą potrzebą oddania moczu;
  
• pojawienie się krwi w moczu;
  
• ból nerek, który może być odczuwany w okolicy odcinka lędźwiowo-krzyżowego pleców;
  
• zmętnienie moczu lub jego nieprzyjemny zapach;
  
• gorączka, wrażenie ogólnego rozbicia.
  

Czynnikami sprzyjającymi namnażaniu się bakterii, które mogą dostać się do organizmu z zewnątrz lub migrować, np. z odbytnicy, są m.in.:

• niedostateczna lub niewłaściwa higiena intymna;
  
• częste kontakty seksualne z różnymi partnerami;
  
• utrudniony odpływ moczu (spowodowany obecnością kamieni w nerkach czy pęcherzu moczowym albo powiększeniem prostaty u mężczyzn);
  
• noszenie brudnej bielizny osobistej;
  
• korzystanie z cewnika.
  

Pieczenie cewki moczowej może być objawem rzeżączkowego zapalenia cewki moczowej, wywołanego przez dwoinkę rzeżączki – bakterię, która trafia do organizmu zazwyczaj podczas kontaktu seksualnego. W początkowym okresie choroby zajęty jest najczęściej przedni odcinek cewki. Uczucie pieczenia cewki podczas oddawania moczu to pierwszy objaw, później pojawiają się także:

• obfity, śluzowo-ropny wyciek z cewki;
  
• zaczerwienienie lub obrzęk w okolicy zewnętrznego ujścia cewki;
  
• kłujące bóle, nasilające się po oddaniu moczu;
  
• uczucie parcia na mocz;
  
• bolesne wzwody.

Nieleczone zapalenie cewki moczowej może skutkować zajęciem jej tylnego odcinka, częstym oddawaniem moczu, nieprzynoszącym jednak ulgi i z nasilającym się podczas niego bólem, często promieniującym do odbytnicy. W zaawansowanym stadium choroby w moczu może pojawiać się krew. Chory narzeka na złe samopoczucie, ma także gorączkę.

Pieczenie cewki moczowej u mężczyzn może mieć też inne przyczyny, np. bywa konsekwencją reakcji alergicznej na jeden ze składników prezerwatywy. Tak przejawia się również grzybica błony śluzowej żołędzi – choroba nabyta najczęściej poprzez kontakt seksualny.

Pieczenie cewki moczowej po oddaniu moczu

Tego typu problemy mogą być spowodowane drożdżycą, będącą efektem aktywności pasożytniczych grzybów z gatunku Candida. Pieczenie cewki po oddaniu moczu to tylko jeden z objawów schorzenia. Inne charakterystyczne dla niego dolegliwości to m.in.: zaczerwienienie, obrzęk oraz bolesność i tkliwość wokół pochwy i odbytu, upławy (gęsta, biała wydzielina) czy ból podczas stosunku seksualnego.

Pieczenie cewki moczowej podczas oddawania moczu to także symptom chlamydiozy wywoływanej przez bakterie Chlamydia trachomatis, najczęściej przenoszone podczas stosunku płciowego. U kobiet schorzenie objawia się upławami, bólami podbrzusza i pleców w okolicy lędźwiowej, bólem i pieczeniem cewki po stosunku płciowym lub krwawieniem między miesiączkami. Nieleczona chlamydioza może powodować stany zapalne górnego odcinka dróg rodnych, a w konsekwencji – bezpłodność. U mężczyzn typowe dolegliwości to: wydzielina z cewki moczowej, ból i obrzęk jąder.

Pieczenie cewki po oddaniu moczu może być efektem zakażenia bakterią Ureaplasma species, również przenoszoną głównie poprzez kontakty seksualne. Innym symptomem infekcji jest częste oddawanie moczu i uczucie parcia na mocz. W przypadku kobiet zakażenie może powodować zapalenie jajowodów, jajników, szyjki macicy lub trzonu macicy, u mężczyzn bywa przyczyną zapalenia cewki moczowej i gruczołu krokowego.

Jak leczyć pieczenie cewki moczowej?

Najważniejsze jest zdiagnozowanie przyczyny problemu, czemu służą zwykle podstawowe badania laboratoryjne, szczególnie analiza moczu. Konieczne jest zazwyczaj przyjmowanie leków przepisanych przez lekarza, ale również stosowanie się do ogólnych zasad zalecanych w schorzeniach układu moczowego, czyli m.in.:

• codzienne picie przynajmniej 2–3 l płynów, najlepiej niegazowanej wody mineralnej i soku z żurawiny, której składniki pozytywnie wpływają na system moczowy;
  
• przestrzeganie zasad higieny intymnej;
  
• częste i regularne oddawanie moczu z całkowitym opróżnieniem pęcherza moczowego, oddawanie moczu po stosunku płciowym i bezpośrednio przed snem;
  
• unikanie pokarmów, które mogą nasilać objawy (np. ostrych przypraw, produktów zawierających kofeinę, alkoholu);
  
• noszenie czystej bielizny osobistej;
  
• unikanie kąpieli z dodatkiem środków pieniących.