Średnie stężenie hemoglobiny w erytrocycie (MCHC, z ang. mean corpuscular hemoglobin concentration) oznacza się w trakcie standardowej morfologii krwi jako wskaźniki czerwonokrwinkowe obok średniej objętości krwinki czerwonej (MCV, z ang. mean corpuscular volume), średniej masy hemoglobiny w krwince czerwonej (MCH, z ang. mean corpuscular hemoglobin), a także szerokości rozkładu objętości erytrocytów (RDW). Do wyliczenia MCHC, konieczne jest poznanie ilości hemoglobiny oraz hematokrytu, dlatego sama wartość MCHC nie jest parametrem, który można ocenić samodzielnie.

Wskazania do badania poziomu MCHC

Badanie poziomu MCHC we krwi jest wykonywane w trakcie standardowej morfologii krwi, która jest badaniem profilaktycznym, wskazanym dla wszystkich ludzi niezależnie od stanu zdrowia. Objawami, które powinny skłonić do wykonania morfologii, w tym oznaczenia MCHC są:

• uczucie osłabienia,
  
• przewlekłe zmęczenie,
  
• stany zapalne,
  
• zaburzenia czynności fizjologicznych,
  
• krwawienia,
  
• dreszcze,
  
• znaczna i nieplanowana utrata wagi,
  
• silny ból w różnych miejscach,
  
• potliwość,
  
• liczne sińce,
  
• zakażenia.
  

Oznaczenie poziomu MCHC jest stosowane w diagnostyce niedokrwistości. Badanie jest wykonywane również w trakcie monitorowania leczenia środkami farmakologicznymi, wpływającymi na układ krążenia i elementy komórkowe w krwi.

Z czego składa się krew? Dowiesz się tego z filmu:

Oznaczenie MCHC – na czym polega badanie?

Aby poznać średnie stężenie hemoglobiny we krwi należy przeprowadzić morfologię krwi. To panel testów, dzięki którym można ocenić zawarte we krwi komórki. Poza oznaczeniem MCHC i pozostałych wskaźników czerwonokrwinkowych (MCH, MCV, RDW), morfologia wskazuje na:

• liczbę krwinek białych,
  
• różnicowanie krwinek białych,
  
• liczbę płytek krwi,
  
• średnią objętość płytek krwi,
  
• szerokość rozkładu objętości płytek krwi,
  
• stężenie hemoglobiny,
  
• hematokryt,
  
• liczbę retykulocytów,
  
• liczbę krwinek czerwonych.
  

Jak przygotować się do badania MCHC?

Aby przystąpić do morfologii krwi (a wraz z nią do oznaczenia MCHC), należy być na czczo. Badanie polega na pobraniu niewielkiej próbki krwi z żyły łokciowej, znajdującej się w okolicach zgięcia (dołu) łokciowego. Ponadto należy unikać spożywania alkoholu, kawy i tłustych posiłków w dniu poprzedzającym badanie. W dniu pobrania krwi powinno unikać się nadmiernego wysiłku fizycznego, zadbać o dobre samopoczucie i nie palić papierosów.

Normy MCHC – kiedy MCHC jest zbyt niskie?

MCHC obliczane jest jako iloraz stężenia hemoglobiny oraz hematokrytu, podawany najczęściej w milimolach na litr (mmo/l) lub gram na decylitr (g/dl). Normy MCHC są zależne od wieku, płci, diety i nawodnienia organizmu. Orientacyjne, prawidłowe wartości MCHC wynoszą 20-22 mmol/l lub 32-36 g/dl.

Wartość parametru jest ustalana według wzoru: MCHC = Hb/hematokryt, gdzie Hb oznacza hemoglobinę. Uwaga! Wyniki powinno się porównywać z normami obowiązującymi dla miejsca, w którym zostało wykonane badanie. Należy także pamiętać, że MCHC nie jest parametrem, który należy oceniać samodzielnie, a ostateczna interpretacja wyników należy do lekarza.

MCHC niskie – na co wskazuje? Przyczyny niskiego MCHC

Jak informują lekarze, najczęstszymi przyczynami niskiego poziomu MCHC we krwi są znaczne niedobory żelaza (spowodowane niewłaściwą dietą lub zaburzeniami wchłaniania), a także zbyt duża zawartość wody w organizmie, nazywana przewodnieniem. Niedokrwistość z powodu niedoboru żelaza to rodzaj anemii, objawia się brakiem odpowiedniej ilości hemu i spadkiem syntezy hemoglobiny. Symptomem przewodnienia organizmu jest zmniejszenie stężenia hemoglobiny i tożsamy z nim spadek MCHC we krwi i w pozostałych płynach wewnątrz i zewnątrzkomórkowych. Niskie MCHC może być spowodowane utratą krwi, krwawieniem z przewodu pokarmowego, długotrwałym zażywaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych, nowotworami przewodu pokarmowego, chorobą wrzodową żołądka, obfitą miesiączką, krwotokami pourazowymi, a także biegunką i niedoborem kwasu solnego w żołądku. Inną przyczyną niskiego MCHC może być talasemia, czyli niedokrwistość tarczowatokrwinkowa należąca do genetycznych chorób krwi, powodujących niedokrwistość (hemoglobinopatii). Objawami talasemii są bladość, zmęczenie, duszność, zawroty oraz bóle głowy, nieregularna praca serca, bóle w klatce piersiowej, trudności w kojarzeniu oraz problemy z koncentracją.

ŹRÓDŁA