Levoxa to antybiotyk. Lek stosowany jest w leczeniu infekcji bakteryjnych zatok, płuc, u pacjentów z długotrwałymi problemami z oddychaniem lub zapaleniem płuc, układu moczowego, w tym nerek lub pęcherza, gruczołu krokowego, w przypadku długotrwałego zakażenia skóry i tkanki podskórnej, w tym mięśni. Levoxa może być stosowana profilaktycznie. Zdaniem specjalistów chroni przed chorobą płuc nazywaną wąglikiem. Zapobiega nasileniu choroby, która może wystąpić po kontakcie z bakteriami wywołującymi wąglika.

Substancją czynną w leku jest lewofloksacyna. Lewofloksacyna zaliczana jest do tzw. antybiotyków chinolonowym. Pojedyncza tabletka zawiera 500 mg lewofloksacyny w postaci lewofloksacyny półwodnej. Dodatkowo w skład leku wchodzą sodu stearylofumaran, krospowidon, typ A, krzemionka koloidalna bezwodna, kopowidon (K 25,2-30,8), celuloza mikrokrystaliczna krzemowana (98% celulozy mikrokrystalicznej i 2% krzemionki koloidalnej bezwodnej). Na otoczkę tabletki składają się opadry II Pink 31K34554 [laktoza jednowodna, hypromeloza 15 cP, tytanu dwutlenek (E 171), triacetyna, żelaza tlenek czerwony (E 172), żelaza tlenek żółty (E 172).

Levoxa – przeciwwskazania

Przeciwwskazaniem do podania leku jest uczulenie na substancję czynną zawartą w leku lub inny składnik leku. Farmaceutyku Levoxa nie mogą przyjmować również pacjenci, którzy nie mogą stosować innych chinolon. W ich przypadku zażycie leku może wywołać reakcję alergiczną, która powoduje wysypkę, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk warg, twarzy, gardła lub języka. Lek nie może być stosowany również przez osoby, które mają (lub miały) padaczkę, zapalenie ścięgna. Antybiotyk nie może być stosowany przez kobiety w ciąży oraz te, które karmią dziecko piersią.

Pacjenci po 60 roku życia, osoby, które stosują kortykosteroidy, chorują na nerki, miały kiedykolwiek atak padaczki, cierpią z powodu niedoboru dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, mają zaburzenia psychiczne, chorobę serca, problemy z wątrobą, chorują na miastemię, cukrzycę, mają lub w ich rodzinie wystąpiło rozwarstwienie aorty lub stwierdzono u nich poszerzenie naczyń przed rozpoczęciem kuracji powinny skonsultować się z lekarzem.

Levoxa – dawkowanie

Lek przyjmowany jest doustnie. Tabletkę należy popić wodą, można go przyjmować w czasie posiłków. Należy pamiętać, że lek musi być stosowany zgodnie z zaleceniami lekarza. Schemat dawkowania zależy przede wszystkim od rodzaju schorzenia. W przypadku zapalenia zatok chorzy powinni przyjmować jedną tabletkę na dobę. Przy zakażeniu płuc u pacjentów z długotrwałymi problemami z oddychaniem zaleca się stosowanie jednej tabletki raz na dobę. W przypadku pacjentów z zapaleniem płuc należy przyjmować jedną lub dwie tabletki leku Levoxa. Osoby, które zmagają się zakażeniem układu moczowego lub nerek powinny przyjmować pół tabletki powlekanej lub jedną tabletka powlekaną leku Levoxa 500 mg raz na dobę. Przy zakażenia gruczołu krokowego zaleca się przyjmowanie jednej tabletki powlekanej leku Levoxa, 500 mg raz na dobę. Przy zakażeniu skóry i tkanki podskórnej, w tym mięśni – jedną tabletkę powlekana leku Levoxa 500 mg raz lub dwa razy na dobę. Osoby, które mają kontakt z bakteriami wywołującymi płucną postać wąglika powinny przyjmować jedną tabletkę powlekaną raz na dobę.

Uwaga! Lek zwiększa podatność skóry na działanie promieniami słonecznymi. Tym samym przez dwa dni po zakończeniu kuracji należy unikać kontaktu ze słońcem. W przeciwnym razie może dojść do poparzenia skóry.

Lek nie może być podawany dzieciom.

Levova – interakcje z inny mi lekami

Osoby, które przyjmują kortykosteroidy, warfarynę (stosowana u pacjentów z zakrzepicą), teofilinę, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), cyklosporynę, leki wpływające na rytm serca oraz probenecyd przed rozpoczęciem kuracji muszą skonsultować się z lekarzem. Levoxa może wchodzić w reakcję z lekami, które zawierają żelazo, lekami uzupełniającymi cynk, zobojętniającymi kwas żołądkowy zawierającymi magnez lub glin (stosowane w nadkwaśności lub zgadze), dydanozyną (lek przeciwwirusowy stosowany w zakażeniach HIV) lub sukralfatem (stosowany we wrzodach żołądka). Leki te mogą zmienić działanie antybiotyku.

Jak bezpiecznie przyjmować leki? Dowiesz się tego z filmu:

Levoxa – działania niepożądane

Levoxa – podobnie jak inne leki – może wywoływać szereg działań niepożądanych. U chorych mogą wystąpić:

• reakcje alergiczne (wysypka, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk warg, twarzy, gardła lub języka), drgawki (atak padaczki) oraz ciężkie wysypki skórne, w tym z tworzeniem się pęcherzy lub złuszczaniem naskórka wokół warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych;

• utrata apetytu, zażółcenie skóry i białek oczu, ciemne zabarwienie moczu, świąd lub tkliwość brzucha;

• zaburzenia czynności wątroby;

• pieczenie, mrowienie, ból lub drętwienie;

• biegunka ( czasem wodnista, może się pojawić krew), nudności, wymioty

• ból i zapalenie ścięgien, więzadeł lub mięśni;

• pogorszenie widzenia lub zaburzenia wzroku (takie sytuacje wymagają wizyty u okulisty; 

• problemy ze snem, ból głowy, zawroty głowy; 

• podwyższony poziom niektórych enzymów wątrobowych we krwi.

Bardzo rzadko u pacjentów obserwuje się:

• zakażenia bakteryjne lub grzybicze;

• zmiany w liczbie białych krwinek;

• niepokój, splątanie, nerwowość, senność, drżenie, uczucie wirowania (zawroty głowy pochodzenia błędnikowego);

• skrócenie oddechu (duszność);

• zmiany w odczuwaniu smaku, utrata apetytu, rozstrój żołądka lub niestrawność, ból w okolicy żołądka, wzdęcia z oddawaniem wiatrów lub zaparcia;

• świąd i wysypka skórna, ciężki świąd lub pokrzywka, nadmierna potliwość (hiperhydroza);

• ból stawów lub mięśni, ogólne osłabienie;

• obrzęk warg, twarzy, gardła lub języka (obrzęk naczynioruchowy);

• skłonność do siniaków;

• przesadna odpowiedź immunologiczna (nadwrażliwość);

• spadek poziomu cukru we krwi (hipoglikemia);

• omamy słuchowe i wzrokowe, szumy uszne;

• uczucie przygnębienia, niepokój (pobudzenie), dziwne sny lub koszmary;

• uczucie mrowienia w rękach i stopach (parestezje);

• nietypowe szybkie bicie serca (tachykardia), kołatanie serca (palpitacje) lub niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie);

• osłabienie siły mięśni;

• zmiany w czynności nerek i czasami niewydolność nerek, co może być spowodowane reakcją alergiczną w nerkach nazywaną śródmiąższowym zapaleniem nerek;

• gorączka, ból gardła;

• niedokrwistość;

• zatrzymanie krążenia (wstrząs podobny do anafilaktycznego);

• zwiększone stężenie cukru we krwi (hiperglikemia) lub spadek stężenia cukru we krwi prowadzące do

• trudności z oddychaniem lub świszczący oddech (skurcz oskrzeli);

• reakcje alergiczne płuc;

• zapalenie trzustki;

• zapalenie wątroby;

• zapalenie naczyń krwionośnych, które dostarczają do organizmu krew, na skutek reakcji alergicznej;

• zapalenie błony wyściełającej jamę ustną (zapalenie błony śluzowej jamy ustnej);

• ryzyko wystąpienia myśli lub prób samobójczych.