Leczenie kanałowe jest powszechnie uznawane za zabieg gorszy od borowania, a nawet wyrwania zęba, gdyż uważa się go za przynoszący spory ból, tymczasem endodoncja wraz z rozwojem medycyny powoduje coraz mniejszy dyskomfort. Ta terapia jest stosowana, kiedy znajdujące się w zębie ubytki spowodowane próchnicą docierają aż do miazgi odpowiedzialnej za unerwienie oraz ukrwienie.

Źle bądź wcale nieleczona próchnica może wywołać zapalenie miazgi zębowej. W wyniku tego ząb jest nadwrażliwy na temperaturę i nacisk, a z czasem powoduje silny ból. Leczenie kanałowe zęba nie powinno boleć, zwłaszcza gdy przebiega bez komplikacji. Martwa miazga nie może powodować takich doznań. W tym przypadku znieczulenie jest stosowane ze względu na spokój pacjenta.

Niekiedy w trakcie endodoncji ból może wywoływać inny nerw, który jest położony blisko leczonego zęba. Ponadto to doznanie jest uzależnione przede wszystkim od pacjenta i jego wrażliwości na dyskomfort.

Na czym polega leczenie kanałowe zęba?

Podczas leczenia kanałowego stomatolog usuwa zainfekowaną miazgę z kanału zęba, a następnie uzupełnia komory materiałem stabilizującym. Przyczyną tej terapii najczęściej jest zapalenie miazgi wywołane przez nieleczone lub zaawansowane uszkodzenia, tj. próchnicę. Choroba jest niemożliwa do całkowitego wyleczenia, jest dlatego konieczne jest usunięcie miazgi.

Poza bólem trwającym powyżej 2 dni, jedną z przesłanek do interwencji stomatologicznej jest zmiana koloru zęba powodującego dyskomfort. Kolejnymi mogą być: złamanie lub pęknięcie, nadwrażliwość w czasie spożywania jedzenia i picia oraz pojawienie się na dziąśle pęcherzyka wypełnionego ropą.

Jak przebiega leczenie kanałowe zęba?

Leczenie kanałowe zęba jest podzielone na kilka etapów:

• Pierwszy to prześwietlenie zęba, które jest wymagane, aby określić długość oraz kształt zęba. Zdjęcie rentgenowskie (RTG) pozwala także na rozpoznanie infekcji oraz tego, gdzie się ona rozprzestrzeniła. Dodatkowo RTG pomaga specjaliści w wyborze znieczulenia.
  
• Drugim etapem jest znieczulenie. Jest ono podawane domiejscowo. Dentysta zakłada suchy opatrunek mający wchłaniać ślinę w czasie zabiegu.
  
• Następnym krokiem jest borowanie oraz usunięcie miazgi. Stomatolog najpierw rozwierca ząb, by mieć otwartą drogę do kanału, w którym umiejscowiona jest zakażona tkanka. Dalej za pomocą specjalistycznych narzędzi usuwa miazgę i oczyszcza wnętrze zęba z jej pozostałości oraz bakterii. W tym celu musi dobrze wypłukać i osuszyć kanał. Znacznie rzadziej stosowana jest dewitalizacja (tzw. zatrucie zęba). Polega ona na otworzeniu komory zęba, dlatego też przez kolejne dni pacjent może odczuwać silne boleści. Coraz częściej dentyści odchodzą od tego zabiegu ze względu na jego toksyczność.
  
• Kolejnym działaniem podejmowanym przez specjalistę jest wypełnienie kanału. Po usunięciu i oczyszczeniu zęba należy go dokładnie zapełnić specjalistycznym materiałem (lekiem lub na stałe gutaperką) zapobiegającym dalszym infekcjom. W zależności od stanu zdrowia pacjenta lekarz może zdecydować o wykonaniu tego etapu od razu po oczyszczeniu bądź po określonym czasie.
  
• Czwartą czynnością jest wypełnienie zęba. Po wykonaniu wszystkich działań związanych z leczeniem kanałowym dentysta zakłada plombę kosmetyczną. Sugeruje się wybranie najwyższej jakości materiału, który pozwala nie tylko zabezpieczyć ząb, ale i sprawia, że wygląda on estetycznie.
  
• Ostatni etap dotyczy kontroli zastosowanego leczenia. Lekarz sprawdza czy kanały zostały wypełnione na odpowiednią długość. Jeśli lekarz uzna, że kanał jest wypełniony niedostatecznie, ponownie wypełni kanał. Prawidłowe wypełnienie to takie które jest do 2 mm krótsze od długości kanału, lub wychodzi niewiele ponad wierzchołek.
  

Po przeprowadzonym leczeniu pacjent może odczuwać ból, zwłaszcza podczas jedzenia. Endodoncja jest zabiegiem inwazyjnym, dlatego jama ustna może potrzebować czasu, aby odzyskać pełną równowagę. Ponadto sam leczony ząb bywa delikatniejszy na nacisk oraz zmiany temperatury. Jednak ten dyskomfort można zniwelować za pomocą słabych leków przeciwbólowych. Nasilające się dolegliwości bólowe mogą świadczyć o dalszym rozwoju stanu zapalnego, tym razem już w tkankach okołowierzchołkowych, czyli w kości.

Leczenie kanałowe pod mikroskopem

Leczenie kanałowe pod mikroskopem jest wykorzystywane coraz częściej w trudnych przypadkach. Dentysta podaje pacjentowi znieczulenie w celu uniknięcia bólu podczas zabiegu. Następnie zakładany jest specjalny płat gumy, który izoluje ząb od jamy ustnej. 

Dalej stomatolog otwiera ząb, aby uzyskać dostęp do kanałów. Mikroskop wspomagający specjalistę jest umieszczony na specjalnie do tego przygotowanym wysięgniku nad głową pacjenta. Urządzenie pokazuje chory ząb w powiększeniu do 25 razy, co daje możliwość zastosowania skuteczniejszego i bardziej precyzyjnego leczenia.

Endodoncja pod mikroskopem jest stosowana w leczeniu nieregularnej budowy zęba, zarośniętych albo wąskich kanałów oraz zakrzywionych korzeni.