Charakterystyczne objawy roponercza to ból o dużym nasileniu w dolnej części pleców i trudności z oddawaniem moczu. Podczas badania przedmiotowego stwierdza się u chorego dodatni objaw Goldflama, co obliguje do poszerzenia diagnostyki. Roponercze predysponuje do powstania ropni i zakażenia ogólnoustrojowego, dlatego leczenie powinno być podjęte w trybie pilnym.

Polecamy: Kamica nerkowa – charakterystyka, przyczyny, objawy i profilaktyka 

Czym jest roponercze?

Roponercze stanowi poważne powikłanie wodonercza. W przewodach moczowych chorego tworzy się blokada w odpływie moczu, co skutkuje zakażeniem i nagromadzeniem się w kielichach nerkowych treści o ropnym charakterze. Zmagają się z nim osoby w różnym przedziale wiekowym, ale najczęściej towarzyszy ono chorującym na kamicę nerkową lub borykającym się z nawracającymi zakażeniami dróg moczowych. Roponercze wymaga podjęcia natychmiastowego leczenia.

Czego nie powinniśmy jeść, żeby mieć zdrowe nerki? Zobaczcie na filmie:

Jakie są przyczyny powstawania roponercza?

Powstawaniu roponercza sprzyja szereg chorób, które mogą powodować blokadę w odpływie moczu i rozwój stanu zapalnego. Do najczęstszych zalicza się:

• wodonercze – powoduje blokadę w odpływie moczu, ale w jego przebiegu nie stwierdza się obecności ropnej treści;
• kamicę nerkową spowodowaną zaleganiem kamieni w przewodach moczowych – jest niezwykle bolesna i nie zawsze udaje się ją wyleczyć za pomocą środków farmakologicznych;
• przewlekłe i nawracające zapalenia dróg moczowych;
• nowotwory układu moczowego;
• ciążę, która może się przyczynić do rozwoju wodonercza i powikłań w postaci roponercza;
• gruźlicę układu moczowego;
• martwicę brodawek nerkowych;
• powikłania pooperacyjne polegające na obecności skrzepów w drogach moczowych;
• wady w budowie anatomicznej układu moczowego;
• osłabiony system odpornościowy;
• choroby metaboliczne – cukrzycę;
• długotrwałą antybiotykoterapię.

Roponercze może być spowodowane także chorobami układu nerwowego. Stanom zapalnym o ropnym charakterze sprzyjają urazy rdzenia, różnego rodzaju neuropatie oraz schorzenia neurodegeneracyjne np. stwardnienie rozsiane lub choroba Parkinsona.

Objawy roponercza

Charakterystycznym objawem roponercza jest silny ból w dolnej części kręgosłupa, któremu towarzyszy dyskomfort przy oddawaniu moczu. Chory jest osłabiony i nie ma apetytu. Niekiedy gorączkuje. Może też zaobserwować śladowe ilości krwi w moczu, lecz na ogół nie są one widoczne gołym okiem.

Osoba z roponerczem musi udać się do lekarza. Nie można tego stanu diagnozować i leczyć na własną rękę – grozi to poważnymi konsekwencjami. Zaniedbanie może doprowadzić do powstania ropni (nie tylko na nerkach, lecz również na innych organach) i nieodwracalnego uszkodzenia narządów. Niesie też za sobą ryzyko zakażenia septycznego ogólnoustrojowego, które stanowi zagrożenie dla życia i zdrowia.

Jak zdiagnozować roponercze?

Rozpoznanie roponercza wymaga wielu badań diagnostycznych, w tym laboratoryjnych i obrazowych. Podstawą do ich zalecenia jest wywiad medyczny przeprowadzony z pacjentem i badanie przedmiotowe, w którym zauważalny jest dodatni objaw Goldflama. Zbadanie tego objawu polega na opukiwaniu nerek. Jeśli chory czuje przenikliwy ból, nasuwa się podejrzenie choroby.

Jednym z ważniejszych badań pomocnych w rozpoznaniu stanu zapalnego jest ultrasonografia (USG). Na obrazie widać wówczas znacznie powiększoną nerkę. Pacjent powinien wykonać badanie ogólne i posiew moczu oraz morfologię krwi obwodowej (roponerczu towarzyszy podwyższony poziom leukocytów). Jeśli będzie to konieczne, zostanie skierowany na urografię – badanie obrazowe z podaniem środka cieniującego.

Leczenie roponercza

Obecność ropnej wydzieliny w kielichach nerkowych kwalifikuje pacjenta do leczenia operacyjnego z jednoczesnym zastosowaniem farmakoterapii. Choremu podaje się antybiotyki z grupy fluorochinolonów, aminoglikozydów lub cefalosporyn. Antybiotykoterapia trwa 7–14 dni. Leczenie operacyjne roponercza można wykonać dwiema metodami:

• umieszczając stent w moczowodzie chorego – cienką rurkę, która przywraca drożność przewodom moczowym;
• za pomocą endoskopii, uretoskopii (inaczej wziernikowania cewki moczowej) lub litotrypsji (zabiegu urologicznego polegającego na kruszeniu kamieni) przeprowadzanych w znieczuleniu ogólnym.

Jeżeli u pacjenta stwierdzono obecność ropni, konieczne może być ich chirurgiczne nacięcie i opróżnienie. Usuwa się także zniszczoną nerkę. Roponerczu można zapobiegać poprzez profilaktykę zakażeń dróg moczowych i niedopuszczanie do powstawania kamieni.

Bibliografia:

1. A. Szczeklik, P. Gajewski, Interna Szczeklika 2017, Medycyna Praktyczna, wyd. 8, Kraków 2018.