Hipokryta to określenie, które wywodzi się od greckiego słowa, "hypokrisis", czyli udawanie. Osoba, do której pasuje ten termin co innego mówi i co innego robi. Potrafi doskonale odnaleźć się każdej sytuacji. Z łatwością rozpoznaje po czyjej stronie stanąć, z kim się przyjaźnić, aby zyskać coś dla siebie i osiągnąć z góry założony cel.

Hipokryta – jakie ma cechy?

Na miano hipokryty zasługuje osoba, która np. wyznaje określone zasady moralne, ale tak naprawdę wcale nie kieruje się nimi w codziennym życiu. Takie postępowanie ma służyć nie tylko pokazaniu się z lepszej strony, ale bardzo często jest sposobem na poprawienie swojej pozycji i osiągniecie celu. Co ciekawe, bardzo często zdarza się, że hipokryta jest tak przekonujący, że uznawany jest w towarzystwie za wzór wszelkich cnót i ktoś godny naśladowania.

Jedną z bardziej charakterystycznych cech hipokryty jest pouczanie. Lubi wytykać innym błędy i krytykować ich zachowanie, mimo że sam tak naprawdę nie stosuje się do głoszonych przez siebie zasad.

Hipokryta nigdy nie przyznaje się do winy. Jeśli ktoś wytknie mu błąd z całą pewnością wyprze się wszystkiego i zwali winę na kogoś innego. Hipokryta nigdy też nie bierze odpowiedzialności za swoje działania. Jest w stanie tak zmanipulować otoczenie, aby stanęło po jego stronie i przyznało mu rację.

Zobacz także: Co to jest mitomania? Przyczyny i leczenie patologicznego kłamstw

Hipokryta lubi kreować się na kogoś z dużą wiedzą, oczytanego i bardzo doświadczonego. Niestety w ogromnej większości przypadków po prostu udaje. Hipokryta gotowy jest zrobić bardzo wiele, aby zaskarbić sobie przychylność, szczególnie tych osób, które mogą pomóc mu, np. w zrobieniu kariery czy dostaniu awansu.

Osoba, która jest hipokrytą bardzo lubi plotki i obgadywanie innych ludzi. Lubi wiedzieć, co dzieje się w jej najbliższym otoczeniu, czy to w rodzinie czy w pracy. Co gorsza zdobyte informacje hipokryta potrafi wykorzystać tak, aby działały na jego korzyść, kiedy będzie musiał się bronić. Dlatego, trzeba bardzo uważać na to, co mówi się w obecności hipokryty. Każda nawet pozornie błaha informacja może zostać później przez niego wykorzystana.

Zobacz film i dowiedz się w jakim stopniu emocje determinują nasze życie i decyzje:

Hipokryta – jakie korzyści daje taka postawa?

Mimo że bycie hipokrytą ma bardzo nieprzyjemne konotacje, to niestety taka umiejętność czasem po prostu ułatwia życie. Każdemu z nas – np. dla świętego spokoju – zdarza się powiedzieć, coś co druga strona chce usłyszeć i przy okazji ugrać na tym coś dla siebie.

Warto zaznaczyć, że dzięki szeroko rozumianej elastyczności hipokryta potrafi niemal z każdym znaleźć wspólny język, dzięki czemu cieszy się też dużą sympatią i nierzadko – zaufaniem. Te wszystkie cechy sprawiają, że z łatwością osiąga swoje cele. Ogromną zaletą hipokryty jest to, że nigdy nie wchodzi z nikim w otwarty konflikt, unika też konfrontacji. Doskonale odnajduje się biznesie, polityce czy też w dużych korporacjach, gdzie umiejętność łatwego dostosowywania się do sytuacji bywa bardzo pomocna.

Zobacz także: Terapia poznawczo-behawioralna - założenia, przebieg, wady i zalety

Hipokryta – czy taka osoba powinna być leczona?

Każdemu z nas czasem zdarza się udawać, nie powiedzieć komuś prawdy lub nagiąć swoje zasady. Podobnie jak robi to hipokryta. Jednak takie pojedyncze czy sporadyczne sytuacje nie robią z nas nałogowych oszustów czy kłamców i nie wymagają konsultacji ze specjalistą. Takiej pomocy będą wymagały te osoby, które ciągle kogoś udają lub swoim postępowaniem krzywdzą innych. Niestety próby namówienia hipokryty na leczenie zazwyczaj mają opłakane skutki. Hipokryta nie widzi nic złego w swoim zachowaniu, nie widzi w nim źródła problemów i co najważniejsze w ogóle nie ma ochoty się zmieniać. Tym samym dopóki nie zmieni on swojego nastawienia i podejścia do ludzi – najlepiej ograniczyć z nim kontakty do niezbędnego minimum lub jeśli to możliwe zupełnie schodzić mu z drogi.

Zobacz także: Perfekcyjny melancholik – charakterystyka. Melancholik w pracy i w związku