Flegamina (Flegamina ambroxolum) – działanie leku

Flegamina działa wykrztuśnie i mukolitycznie (czyli jej zadaniem jej rozrzedzenie wydzieliny zalegającej w drzewie oskrzelowym). Flegamina ułatwia odkrztuszanie i łagodzi kaszel. Lek powinno się stosować przy ostrych i przewlekłych stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, zwłaszcza w chorobach płuc i oskrzeli przebiegających z zaburzeniem wydzielania śluzu oraz utrudnieniem jego transportu.

Flegamina (Flegamina ambroxolum) – skład leku

Substancją czynną we Flegaminie jest ambroksolu chlorowodorku: 5 ml syropu zawiera 30 mg ambroksolu chlorowodorku.

W składzie leku znajdziemy także: sorbitol ciekły, krystalizujący (70%) (E 420), glicerol (E 422), kwas cytrynowy jednowodny (E 330), glikol propylenowy, metylu parahydroksybenzoesan (E 218), propylu parahydroksybenzoesan (E 216), aromat malinowy, płynny 549287 A, wodę oczyszczoną.

Zobaczcie, w jaki sposób odróżnić kaszel suchy od mokrego:

Flegamina (Flegamina ambroxolum) – dawkowanie leku

Syrop Flegamina powinien być stosowany po konsultacji z lekarzem. Nie powinno się podawać dawki leku bezpośrednio przed snem – najlepiej ostatni raz przyjąć Flegaminę około godziny 17.00. Dawkowanie:

• Dzieci w wieku od 2 do 6 lat: 1,25 ml syropu (¼ łyżki miarowej) 3 razy na dobę.
• Dzieci w wieku od 6 do 12 lat: 2,5 ml syropu (½ łyżki miarowej) 2 do 3 razy na dobę.
• Dorośli i dzieci powyżej 12 lat: Przez pierwsze 2 do 3 dni należy stosować 5 ml syropu (1 łyżka miarowa) 3 razy na dobę; następnie dawkę należy zmniejszyć do 5 ml syropu (1 łyżka miarowa) 2 razy na dobę.

Lek powinno się przechowywać z dala od światła, do 28 dni po pierwszym otwarciu. Jeśli lek jest stosowany dłużej niż 7 dni należy zmniejszyć jego dawkę.

Flegamina (Flegamina ambroxolum) – wskazania do stosowania leku

Wskazaniem do stosowania leku jest stan zapalny górnych dróg oddechowych, w szczególności przebiegający z utrudnionym odkrztuszaniem wydzieliny.

Flegamina (Flegamina ambroxolum) – przeciwwskazania do stosowania leku

Przeciwwskazaniem do stosowania Flegaminy jest uczulenie na ambroksolu chlorowodorek, bromoheksynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w leku.

Leku nie powinno się także stosować u dzieci poniżej 2 lat.

Przed zastosowaniem syropu należy poradzić się lekarza, zwłaszcza, jeśli u pacjenta występuje choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, ponieważ lek ma niekorzystny wpływ na błonę śluzową żołądka. Podobnie sytuacja wygląda u pacjentów, u których stwierdzono zaburzenia czynności wątroby lub nerek oraz u tych osób, które mają osłabiony odruch kaszlowy lub zaburzenia oczyszczania rzęskowego oskrzeli. Ze względu na możliwość zalegania wydzieliny w drogach oddechowych upłynnienie jej u pacjentów unieruchomionych i w ciężkim stanie oraz u małych dzieci musi być związane z jej odsysaniem. U takich pacjentów nie należy podawać leków hamujących odruch kaszlu, ponieważ może dojść do nagromadzenia się wydzieliny w drogach oddechowych.

Flegamina (Flegamina ambroxolum) – interakcje

Nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji z innymi lekami przy czym lek należy stosować wyłącznie po posiłku. Nie prowadzono badań, czy lek wpływa na możliwość prowadzenia pojazdów.

Ambroksolu chlorowodorek przenika do mleka kobiecego. Nie zaleca się więc stosowania leku Flegamina ambroxolum w okresie karmienia piersią.

Flegamina ambroxolum może wchodzić w interakcje z innymi lekami, które są przyjmowane jednocześnie. Dotyczy to głównie następujących grup leków:

• antybiotyki, np. amoksycylina, cefuroksym, erytromycyna, doksycyklina; ambroksolu chlorowodorek zwiększa ich przenikanie do miąższu płucnego;
• leki przeciwkaszlowe. Leku Flegamina ambroxolum nie należy podawać jednocześnie z lekami przeciwkaszlowymi, np. kodeiną lub lekami hamującymi wydzielanie śluzu.

Flegamina (Flegamina ambroxolum) – skutki uboczne

Flegamina ambroxolum może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W przypadku pojawienia się wysypki, zmian na skórze lub w obrębie błon śluzowych, pęcherze albo rozległe złuszczanie się skóry należy przerwać stosowanie leku i natychmiast zgłosić się do lekarza.

Jeśli u pacjenta wystąpi obrzęk twarzy, języka lub gardła (obrzęk naczynioruchowy) powodujący trudności w oddychaniu, należy przerwać stosowanie leku i natychmiast zgłosić się do lekarza.

U pacjentów pojawiają się często (mogą występować u nie więcej niż 1 na 10 osób):

• nudności, osłabienie czucia (niedoczulica) w obrębie jamy ustnej i gardła, zaburzenia smaku (np. zmiana smaku).

Niezbyt często (mogą występować u nie więcej niż 1 na 100 osób):

•  wymioty, biegunka, bóle brzucha, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, gorączka.

Rzadko (mogą występować u nie więcej niż 1 na 1000 osób): 

• reakcje nadwrażliwości, 
• wysypka, pokrzywka, 
• zgaga.

Mogą również wystąpić reakcje anafilaktyczne, w tym wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy (szybko postępujący obrzęk skóry, tkanki podskórnej, błony śluzowej lub tkanki podśluzówkowej) i świąd oraz ciężkie działania niepożądane dotyczące skóry (w tym rumień wielopostaciowy, zespół StevensaJohnsona, toksyczna martwica naskórka i ostra uogólniona krostkowica), suchość w gardle.

O pojawieniu się skutków ubocznych stosowania leku należy powiedzieć lekarzowi.